گاه تصحيح براساس اصولى كه در بندهاى قبل گفته شد مصحح را به قرائتى مىرساند كه خطا يا بيمعنى است، ليكن از سويى احتمال قوى انتساب آن را نمىتوان انكار كرد و از سوى ديگر نمىتواند خطاى شخص مؤلف باشد يا به هر حال مىتواند خطاى او نباشد. در اين مورد بايد آن را اشتباه قلمى - نه شخصى - مؤلف تلقى نمود، صحيح را در متن وارد كرد و در حاشيه، مورد غلط را مذكور داشت تا امانت در نقل رعايت گردد. حتى اگر غلط نيز در متن و صحيح در حاشيه نوشته شود، از آنرو كه به هر حال منسوب به دستنوشت مؤلف است، كارى بيجا نيست اما بايد به خطا بودن آن و منشأ خطا اشاره داشت.
