یکی از مواردی که صلوات فرستادن مورد تأکید قرار گرفته است، هنگام بوییدن گل است. در احادیث آمده است:
[ 33 ] «عن مالک الجهینی قال: ناولت أبا عبداللّه الصادق علیه السلام : شَیئاً مِنَ الرَّیاحِینِ فَأَخَذَهُ فَشَمَّهُ وَ وَضَعَهُ عَلَی عَینَیهِ ثُمَّ قَالَ: مَنْ تَنَاوَلَ رَیحَانَةً فَشَمَّهَا وَ وَضَعَهَا عَلَی عَینَیهِ ثُمَّ قَالَ: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَمْ تَقَعْ عَلَی الاْءَرْضِ حَتَّی یغْفَرَ لَهُ».
مالک می گوید: گلی به حضرت امام جعفر صادق علیه السلام دادم، گرفتند و بوییدند و بر هر دو دیده گذاشتند. پس فرمودند: هرکه گلی را بگیرد و ببوید و بر دیده ها بگذارد و بگوید:
اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد
هنوز بر زمین نگذاشته باشد؛ گناهانش آمرزیده می شود.(57)
هم چنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
[ 34 ] «مَنْ صَلّی عَلَی وَ لَمْ یصَلِّ عَلی آلی لَمْ یجِدْ ریحَ الجَنّة».
کسی که بر من صلوات بفرستد ولی بر آل من صلوات نفرستد بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد.(58)
و نیز فرمود:
[ 35 ] «مَنْ نَسِی الصَّلاةَ عَلی أخْطَأْ طَریقَ الْجَنَّةِ».
کسی که صلوات بر من را فراموش کند، راه بهشت را گم کرده است.(59)
یعنی درود بر پیامبر صلی الله علیه و آله چنان ارجمند است که فراموش کننده آن از مسیر آسان بهشت دور می گردد یا آن که فراموش کردن ذکر صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله باعث فراموشی دستورات آن حضرت شده و انسان را از مسیر بهشت دور می سازد.
(57) - آثاروبرکاتصلوات،ص 53؛روضةالواعظین،ص 327؛وسائلالشیعه،ج 2،ص 171،ح 1849؛بحارالانوار،ج 92،ص 347،ح 2. (58) - أمالیصدوق،ص 267،ح 291؛وسائلالشیعه،ج 7،ص 203،ح 9117؛بحارالانوار،ج 8،ص 186،ح 150. (59) - أمالیصدوق،ص 145،ح 236؛بحارالانوار،ج 91،ص 53،ح 20؛تفسیرابنکثیر،ج 3،ص 520؛الدرالمنثور،ج 5،ص 218؛
