از صفوان جمال روايت است كه مى گويد: در خدمت حضرت صادق (ع ) به حج مشرف شديم در ميان راه ، حضرت در يك شب بسيار متاءثر بود و با ناراحتى شب را گذارند.
از علت اين اندوه پرسش كردم ؛ فرمودند: مگر مؤ من مى تواند ببيند و غمگين نشود! به خدا قسم اگر آنچه را كه من ديدم تو هم مى ديدى ، متاءثر مى شدى ! عرض كردم : بفرماييد: علت تاءثر شما چه بوده و واقعه اى را كه مشاهده كرده اى چيست ؟
حضرت فرمودند: ديشب قضيه اى را ديدم كه خواب را از من ربود، ديدم كه تمام فرشتگان پروردگار به عرش خدا ملتجى شده ، و مى گويند: خدايا عذاب قاتلان اميرالمؤ منين و قاتلان حسين را زياد كن ؛ و تمام ملايك و طوايف جن در آن جا براى مصيبت جدم اميرالمؤ منين ، و مصيبت جدم حسين گريه مى كردند.
آدم مگر مى تواند اين مناظر را ببيند و خواب راحت كند، و فكر طعام و آشاميدنى باشد(475)
475-نفس المهموم ، ص 313.
