محمد بن ابى بكر مادرش اسماء بنت عميس بود و از ياران با وفاى اميرالمؤ منين (ع ) است و در جنگى صفين نيز به همراه اميرالمؤ منين (ع ) و در ركاب آن حضرت دلاورى ها و فداكارى ها كرد، تا آنكه به دستور على (ع ) به مصر رفت ، و در آنجا بود كه در جنگى او را به قتل رساندند و چون خبر قتل او به اميرالمؤ منين (ع ) رسيد سخت افسرده شد، بدانسان كه آثار افسردگى و اندوه در چهره آن حضرت ديده شد.
در روايت است كه عبدالرحمن بن شبيب به اميرالمؤ منين عرض كرد: من كمتر مردمى را ديده ام كه درباره چيزى خوشحال شوند به اندازه اى كه مردم شام در وقتى كه خبر مرگ محمد بن ابى بكر به آنها رسيد خوشحال شدند؟ على (ع ) فرمود: بدان كه اندوه ما نيز درباره او به اندازه خوشحالى آنها در اين باره بلكه چند برابر بيشتر بود.
و نيز زيد بن صوحان كه در اين جنگ شهيد شد و چون به زمين افتاد، اميرالمؤ منين (ع ) بر بالين او حاضر شده و در مدح او فرمود:
(رحمك الله يازيد، لقد كنت خفيف المؤ نة عظيم المعونة )(340)
340-خدايت رحمت كند اى زيد كه تو براستى كه خرج و پرتلاش بودى !
2.زندگانى اميرالمؤ منين (ع ) ص 418 و 419
