محمد بن عمر بن على از پدرش از جدش (اميرالمؤ منين ) عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: چون آيه اذا جاء نصر الله و الفتح (آن گاه كه يارى خدا و فتح فرا رسد...) بر پيامبر (ص ) نازل شد به من فرمود: اى على به تحقيق نصر خداوند و فتح فرا رسيده ، پس هرگاه كه ديدى مردم دسته دسته در دين خدا وارد مى شوند (و به آيين خداوندى مى گرايند) پس به حمد پروردگارت تسبيح كن و از او آموزش بخواه كه خداوند پذيرنده توبه است .
اى على ، خداوند جهاد را در فتنه اى كه پس از من رخ مى دهد بر مؤ منين واجب نموده چنان كه جهاد با مشركين را در ركاب من بر آنان واجب ساخته بود.
عرض كردم : اى رسول خدا، آن فتنه اى كه خداوند جهاد درباره آن را بر ما واجب نموده كدام است ؟
فرمود: فتنه گروهى كه شهادت به لا اله الا الله و اينكه من رسول خدا هستم مى دهند با اين حال مخالف سنت من و طعنه زننده در دين من هستند.
عرض كردم : اى رسول خدا چرا بايد با آنان بجنگيم ، در حالى كه شهادت به لا اله الا الله و رسالت الهى شما مى دهند؟
فرمود: به جهت پديد آوردن مسايل بى سابقه و بدعت گزارى در دين ، و جدا شدنشان از فرمان من ، و حلال شمردن ريختن خون عترت من .
عرض كردم : اى رسول خدا، شما شهادت را به من مژده فرموده بودى ، از خدا بخواه كه در اين باره براى من شتاب كند.
فرمود: آرى ، به تو مژده شهادت داده بودم ، پس چگونه خواهى بود آن زمان كه محاسنت از خون سرت رنگين شود؟ و با دست اشاره به سر و ريش من نمود.
عرض كردم : اى رسول خدا، حال كه چنين مژده اى به من دادى ، (302) ديگر جاى صبر نيست بلكه جاى مژدگانى و سپاس است .
فرمود: آرى ، پس خود را براى جنگ و درگيرى آماده ساز، كه تو با امت من جنگ خواهى نمود.
عرض كردم : اى رسول خدا راه پيروزى (بر آنان ) را به من بنما.
فرمود: چون گروهى را ديدى كه از هدايت به سوى گمراهى رو كرده اند، پس با آنان به جنگ بر خيز (كه پيروزى از آن توست )، زيرا كه هدايت از جانب خدا، و گمراهى از سوى شيطان است .
اى على ، همانا هدايت ، پيروى فرمان خداست نه پيروى از هواى نفس و دلخواه خود، و گويا با گروهى رو به رو هستى كه قرآن را تاءويل و توجيه نموده ، و به شبهات (و مسايل قابل توجيه و چند پهلو) چنگ زده ، و شراب را به نام آب انگور، و كم فروشى را با (اداى ) زكات ، (303) و رشوه را به نام هديه و پيش كش حلال مى شمرند.
عرض كردم : اى رسول خدا، اين مردم چگونه اند؟ آيا مرتد و برگشتگان از دين اند يا اهل فتنه و آزمايش ؟
فرمود: آنان اهل فتنه اند، متحير و سرگردان در آن گردش مى كنند تا عدل گريبانگيرشان شود.
عرض كردم : اى رسول خدا، عدل از جانب ما يا از سوى غير ما؟
فرمود: بلكه از جانب ما، خداوند (دين را) به دست ما گشوده ، و به دست ما پايان بخشد، و به واسطه ما خداوند ميان دل ها پس از شك آورى مهر و دوستى انداخت ، و به واسطه ما نيز ميان دل ها پس از فتنه مهر و دوستى اندازد.
عرض كردم : سپاس خدا را بدان چه كه از فضل خويش به ما ارزانى داشته است .(304)
302- در عبارت نقل بحار چنين است : (هر گاه آن چه كه بناست برايم ثابت شد...).
303-مانند پاره اى از مردم كه كسب حرام دارند و از هر طريقى پول انباشته مى كنند و مى گويند خمس آن را مى دهيم پاك مى شود.
304-امالى شيخ مفيد، ص 328 326
