سليم از ابن عباس نقل مى كند: در ذى غار بر على (ع ) وارد شدم . صحيفه اى برايم بيرون آورد و گفت : پسر عباس ! اين صحيفه اى است كه رسول خدا(ص ) بر من املا فرمود و من ، به خط خودم نوشتم .
گفتم : يا اميرالمؤ منين (ع )! آن را برايم بخوان .
على (ع ) آن را برايم خواند. همه حوادث پس از رسول خدا(ص ) تا شهادت حسين (ع )، و اين كه چگونه كشته مى شود، چه كسى او را مى كشد و چه كسانى با او به شهادت مى رسند، همه و همه در آن آمده بود. على (ع ) سخت گريست و مرا به گريه انداخت . از جلمه مطالبى كه خواند. اين بود: چگونه فاطمه (س ) به شهادت مى رسد، و چگونه حسن (ع ) شهيد مى شود، و چگونه امت با او مكر مى ورزد...(290)
روايت شده كه على (ع ) به هنگام دفن زهرا(س ) خطاب به رسول خدا(ص ) گفت :
(. دخترت به تو خبر خواهد داد كه چگونه امتت جمع شدند، و بر او ستم ورزيدند. از او بپرس چنان كه شايد و خبرگير از آنچه بايد، چه اندوه هايى كه در سينه اش نهفته است ، و او راهى براى بيان آن نيافته است ...)
290- كتاب سليم ج 2 بحارالانوار ج 28
