امام باقر(ع ) فرمود: كه پنجاه شب از رحلت رسول خدا(ص ) گذشت ، بيمارى حضرت زهرا(س ) آغاز گرديد، دريافت كه اين بيمارى خبر از مرگ مى دهد، از اين رو به على (ع ) وصيت كرد تا به آن اقدام نمايد، و از على (ع ) پيمان گرفت كه حتما به وصيت عمل كند، اميرمؤ منان كه سخت غمگين و ناراحت بود، تمام گفتار و وصيت فاطمه (س ) را به عهده گرفت كه انجام دهد.
فاطمه (س ) عرض كرد: (اى ابوالحسن ! رسول خدا(ص ) با من عهد كرد كه من اولين نفر از خاندانش هستم كه به او مى پيوندم ، و چاره اى جز اين نيست ، بر فرمان خدا صبر كن و در برابر مقدرات الهى خشنود باش ، مرا شبانه غسل بده و كفن كن و به خاك بسپار).
حضرت على (ع ) به وصيت فاطمه (س ) عمل كرد.
ابن عباس مى گويد: فاطمه (س ) فرمود: رسول خدا(ص ) را در خواب ديدم ، و آنچه را كه بعد از آن حضرت بر ما روا داشتند، به آن حضرت گفتم و شكايت نمودم .
رسول خدا(ص ) به من فرمود:(براى شما خانه ابدى آخرت است كه براى پرهيزگاران آماده شده است ، و تو به زودى نزد ما مى آيى !)(260)
260- رنج ها و فريادهاى فاطمه (س ) ص 228 و 229
