كوكب ولایت- شعر

از  هـر رهـی گذشـته بـه راه تـو آمدیم
یـا ثـامن الحجج به پناه تو آمدیم
غرقیـــم  در گنـــاه ولیــكن ز راه  دور
بــا انتظــار نیـل نـگاه تـو آمدیـم
ای نور مهر و ماه، همه با حضور قلب
بَهــرِ  زیــارت رخ ماه تــو آمدیــم
چـون  جـز پنـاه آل محـمَّد پنـاه نیست
ذیـل  لـَوای عـزت و جاه تو آمدیم
گشــتیم در حریــم تــو و لابلای خلـق
زیـن  در به باب فضل اِله تو آمدیم
ای پادشـاه، عالـم دل‌ها سپاه توست

ما  هم به گرد راه سپاه تو آمدیم
تـــو كوكب ولایـــت و غَوثِ خلایقــی
ز اوَّل بر این عقیده گواه‌تر آمدیم
بــا «شــعله» فـروغ تولای اهـل‌بیـت
در سـایه رضـا و رفـاه تـو آمدیـم


میرزا محمد شعله