قال اللّه تبارك و تعالى
يابن ادم اطيعونى بقدر حوائجكم الىّ و اعصونى بقدر صبركم على النّار و تزوّدوا من الّدنيا بقدر مسكنكم فيها و تزوّدوا للاخرة بقدر مسكنكم فيها و لا تنظروا الى اجالكم المتأخرّة و ارزاقكم الحاضرة و ذنوبكم المستورة و كلّ شىء هالك الّا وجهى و لو خفتم من النّار كما خفتم من الفقر لاغنيتكم من حيث لاتحسبون و لو رغبتم فى الجنّة كما رغبتم فى الدّنيا لاسعدتكم فى الدّارين و لا تميتوا قلوبكم بحبّ الدّنيا فزوا لها قريب.
اى فرزند آدم به اندازه نيازى كه به من داريد مرا اطاعت كنيد و به مقدار صبرى كه بر آتش (دوزخ) داريد نافرمانى مرا كنيد، و به اندازهاى كه در دنيا سكنى داريد از آن توشه برگيريد (يعنى از دنيا بهرهاى متعادل و معقول ببريد و حرص نزنيد چون عمر دنيا در برابر عمر آخرت بسيار ناچيز بلكه به حساب نمىآيد) و به اندازهاى كه در آخرت سكنى داريد براى آن توشه فراهم كنيد (بطور كلى انسان براى آخرت آفريده شده و دنيا مقدمه عالم ديگر است و با توجه به جاودانگى در آخرت، بديهى است كه بايد تمام سعى و تلاش ما مصروف به فراهم كردن زاد و توشه آخرت گردد)
به عمر طولانى و روزى آماده و گناهان پنهان خود (از ديد مردم) نظر (و انديشه مكنيد (چون گرفتار غرور و غفلت خواهيد شد).
(به همين جهت براى رفع غرور و غفلت بدانيد كه) هر چيزى نابود مىشود جز ذات من. و اگر شما همانطور كه از فقر و تنگدستى مىهراسيد، از آتش دوزخ واهمه داشته باشيد من شما را از جائى كه گمان نمىبريد، بىنياز خواهم كرد.
و اگر همانگونه كه اشتياق به دنيا داريد، شوق به بهشت داشته باشيد، در دنيا و آخرت شما را سعادتمند خواهم نمود.
و دلهاى خود را با دوستى دنيا نمىرانيد، زيرا از بين رفتن دنيا نزديك است (و با مرگ بين شما و دنيا جدائى خواهد افتاد)
