1- حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ يُونُسَ بْنِ رَفِيعٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ عِنْدَ رَأْسِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع لَتُرْبَةً حَمْرَاءَ فِيهَا شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ دَاءٍ إِلَّا السَّامَ قَالَ فَأَتَيْتُ الْقَبْرَ بَعْدَ مَا سَمِعْنَا هَذَا الْحَدِيثَ فَاحْتَفَرْنَا عِنْدَ رَأْسِ الْقَبْرِ فَلَمَّا حَفَرْنَا قَدْرَ ذِرَاعٍ انْحَدَرَتْ عَلَيْنَا مِنْ رَأْسِ الْقَبْرِ مِثْلُ السَّهْلَةِ حَمْرَاءَ قَدْرَ دِرْهَمٍ فَحَمَلْنَاهُ إِلَى الْكُوفَةِ فَمَزَجْنَاهُ وَ خَبَيْنَاهُ فَأَقْبَلْنَا نُعْطِي النَّاسَ يَتَدَاوَوْنَ بِهِ
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه، از يعقوب بن يزيد، از حسن بن علىّ، از يونس بن ربيع، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
نزد سر مبارك حسين بن على عليهما السّلام تربت قرمزى است كه در آن شفاء هر دردى غير از مرگ مىباشد يونس بن ربيع مىگويد: بعد از اينكه، اين حديث را شنيدم نزد قبر حاضر شده و طرف سر قبر را حفر كرديم و چون به قدر يك ذراع كنديم از راس قبر خاكهائى مثل ريگهاى ريزى كه آب آنها را با خود مىآورد بر ما ريخت، رنگ آنها قرمز و اندازهشان قدر يك درهم بود، آنها را با خود به كوفه آورده پس ممزوج و عجينشان كرده و پنهانشان نموديم و بعد به تدريج از آن به مردم مىداده تا با آن مريضهاى خود را مداوا كنند.
2- حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ رِزْقِ اللَّهِ بْنِ الْعَلَاءِ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ عَمْرٍو السَّرَّاجِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ يُوءْخَذُ طِينُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مِنْ عِنْدِ الْقَبْرِ عَلَى قَدْرِ سَبْعِينَ بَاعاً
پدرم و محمد بن الحسن و على بن الحسين، از سعد، از احمد بن محمد بن عيسى، از رزق اللّه بن علاء، از سليمان بن عمرو سرّاج، از برخى اصحابمان، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
تربت قبر حسين عليه السّلام را از نزديك قبر تا فاصله هفتاد باع اخذ مىكنند.
مترجم گويد:
«باع» عبارت است از فاصله بين سر انگشت دست راست و سر انگشت دست چپ زمانى كه دو دست را افقى به طرفين باز كنند.
3- حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْحَاقَ النَّهَاوَنْدِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا تَنَاوَلَ أَحَدُكُمْ مِنْ طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَلْيَقُلْ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَلَكِ الَّذِي تَنَاوَلَهُ- وَ الرَّسُولِ الَّذِي بَوَّأَهُ وَ الْوَصِيِّ الَّذِي ضُمِّنَ فِيهِ أَنْ تَجْعَلَهُ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ كَذَا وَ كَذَا وَ يُسَمِّي ذَلِكَ الدَّاءَ
على بن الحسين، از على بن ابراهيم، از ابراهيم بن اسحاق نهاوندى، از عبد اللّه بن حمّاد انصارى، از عبد اللّه بن سنان، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:
هر گاه كسى از شما تربت قبر حسين عليه السّلام را تناول كرد بگويد:
بار خدايا از تو سوءال مىكنم به حق فرشتهاى كه آن را اخذ نموده و رسولى كه آن را جاى داده و وصىّ كه در آن پنهان شده آن را شفاء از هر دردى قرار بده (نام دردهاى مورد نظر را ببرند).
4- حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ عَنْ سَلَمَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الرَّيَّانِ بْنِ الصَّلْتِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَسَدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مَصْقَلَةَ عَنْ عَمِّهِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْمَوْصِلِيِّ أَنَّ أَبَا جَعْفَرٍ ع قَالَ إِذَا أَخَذْتَ طِينَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ فَقُلْ اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ وَ بِحَقِّ الْمَلَكِ الْمُوَكَّلِ بِهَا وَ الْمَلَكِ الَّذِي كَرَبَهَا وَ بِحَقِّ الْوَصِيِّ الَّذِي هُوَ فِيهَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ هَذَا الطِّينَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ فَإِنْ فَعَلَ ذَلِكَ كَانَ حَتْماً شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ
حكيم بن داود، از سلمه، از على بن ريّان بن صلت، از حسين بن اسد، از احمد بن مصقله، از عمويش، از ابى جعفر موصلى، وى گفت:
حضرت ابو جعفر عليه السّلام فرمودند:
هر گاه تربت قبر حسين عليه السّلام را اخذ كردى بگو:
خدايا به حق اين تربت و بحق فرشتهاى كه موكّل بر آن است، و به حق فرشتهاى كه آن را حفر نموده و به حق وصيّ كه در درون آن است، درود بفرست بر محمّد و آل محمّد و قرار بده اين تربت را شفاء از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى.
سپس حضرت فرمودند:
اگر شخصى چنين كند حتما تربت شفاء از هر دردى خواهد بود و از هر خوفى امان برايش مىباشد.
5- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَمْرٍو شَيْخٌ مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كُنْتُ بِمَكَّةَ وَ ذَكَرَ فِي حَدِيثِهِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي رَأَيْتُ أَصْحَابَنَا يَأْخُذُونَ مِنْ طِينِ الْحَائِرِ لَيَسْتَشْفُونَ [يَسْتَشْفُون بِهِ- هَلْ فِي ذَلِكَ شَيْءٌ مِمَّا يَقُولُونَ مِنَ الشِّفَاءِ قَالَ قَالَ يُسْتَشْفَى بِمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْقَبْرِ عَلَى رَأْسِ أَرْبَعَةِ أَمْيَالٍ وَ كَذَلِكَ قَبْرُ جَدِّي رَسُولِ اللَّهِ ص وَ كَذَلِكَ طِينُ قَبْرِ الْحَسَنِ وَ عَلِيٍّ وَ مُحَمَّدٍ فَخُذْ مِنْهَا فَإِنَّهَا شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ سُقْمٍ وَ جُنَّةٌ مِمَّا تَخَافُ وَ لَا يَعْدِلُهَا شَيْءٌ مِنَ الْأَشْيَاءِ الَّتِي يُسْتَشْفَى بِهَا إِلَّا الدُّعَاءُ وَ إِنَّمَا يُفْسِدُهَا مَا يُخَالِطُهَا مِنْ أَوْعِيَتِهَا وَ قِلَّةُ الْيَقِينِ لِمَنْ يُعَالِجُ بِهَا فَأَمَّا مَنْ أَيْقَنَ أَنَّهَا لَهُ شِفَاءٌ إِذَا يُعَالِجُ بِهَا كَفَتْهُ بِإِذْنِ اللَّهِ مِنْ غَيْرِهَا مِمَّا يُعَالَجُ بِهِ وَ يُفْسِدُهَا الشَّيَاطِينُ وَ الْجِنُّ مِنْ أَهْلِ الْكُفْرِ مِنْهُمْ يَتَمَسَّحُونَ بِهَا وَ مَا تَمُرُّ بِشَيْءٍ إِلَّا شَمَّهَا وَ أَمَّا الشَّيَاطِينُ وَ كُفَّارُ الْجِنِّ فَإِنَّهُمْ يَحْسُدُونَ بَنِي آدَمَ عَلَيْهَا فَيَتَمَسَّحُونَ بِهَا لِيَذْهَبَ عَامَّةُ طِيبِهَا وَ لَا يُخْرَجُ الطِّينُ مِنَ الْحَائِرِ إِلَّا وَ قَدِ اسْتَعَدَّ لَهُ مَا لَا يُحْصَى مِنْهُمْ وَ أَنَّهُ لَفِي يَدِ صَاحِبِهَا وَ هُمْ يَتَمَسَّحُونَ بِهَا وَ لَا يَقْدِرُونَ مَعَ الْمَلَائِكَةِ أَنْ يَدْخُلُوا الْحَائِرَ وَ لَوْ كَانَ مِنَ التُّرْبَةِ شَيْءٌ يَسْلَمُ مَا عُولِجَ بِهِ أَحَدٌ إِلَّا بَرَأَ مِنْ سَاعَتِهِ فَإِذَا أَخَذْتَهَا فَاكْتُمْهَا وَ أَكْثِرْ عَلَيْهَا مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ تَعَالَى وَ قَدْ بَلَغَنِي أَنَّ بَعْضَ مَنْ يَأْخُذُ مِنَ التُّرْبَةِ شَيْئاً يَسْتَخِفُّ بِهِ حَتَّى إِنَّ بَعْضَهُمْ لَيَطْرَحُهَا فِي مِخْلَاةِ الْبَغْلِ وَ الْحِمَارِ وَ فِي وِعَاءِ الطَّعَامِ وَ مَا يُمْسَحُ بِهِ الْأَيْدِي مِنَ الطَّعَامِ وَ الْخُرْجِ وَ الْجُوَالِقِ فَكَيْفَ يَسْتَشْفِي بِهِ مَنْ هَذَا حَالُهُ عِنْدَهُ وَ لَكِنَّ الْقَلْبَ الَّذِي لَيْسَ فِيهِ يَقِينٌ مِنَ الْمُسْتَخِفِّ بِمَا فِيهِ صَلَاحُهُ يُفْسِدُ عَلَيْهِ عَمَلَه
محمد بن الحسن بن علىّ بن مهزيار، از پدرش، از جدّش على بن مهزيار، از حسن بن سعيد، از عبد اللّه بن عبد الرّحمن اصمّ، وى مىگويد:
ابو عمرو كه شيخى از اهل كوفه بود براى ما حديث گفت، وى از ابو حمزه ثمالى و او از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت: من در مكّه بودم (... در اثناء حديثش گفت):
فدايت شوم مىبينم اصحابمان را كه تربت حائر را براى استشفاء اخذ مىكنند، آيا اينكه مىگويند در اين تربت شفاء هست درست است؟
وى گفت: امام عليه السّلام فرمودند:
استشفاء مىجويند به تربتى كه از قبر تا رأس چهار ميلى قرار گرفته و شفاء حاصل مىشود و همچنين است قبر جدّم رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و نيز همين طور است تربت قبر حضرات امام حسن و على بن الحسين و محمّد بن على عليهم السّلام، پس از تربت اين قبور مطهّره اخذ كن كه شفاء است براى هر دردى و حافظ است از آنچه خوف و هراسى دارى و هيچ داروئى معادل آن نبوده مگر دعاء. و بايد توجّه داشت اگر فسادى در اين تربت ديده مىشود و احيانا تاثيرى ندارد اين فساد ناشى از سه چيز است:
الف: آنچه با آنها مخلوط مىگردد (مراد ظروفى است كه تربتها را در آنها مىريزند) ب: كسانى كه با اين تربت استشفاء مىجويند اعتقاد و يقينشان به حصول شفاء اندك مىباشد.
ولى آنان كه يقين كامل دارند كه در صورت معالجه با آن شفاء بر ايشان حاصل مىشود و آن را بكار بردند به اذن خدا معالجه شده و اين تربت آنها را از داروهاى ديگر مستغنى مىنمايد.
ج: شياطين و جنهائى هستند از اهل كفر كه تربت را مسح نموده و بدين ترتيب آن را فاسد مىكنند اين موجودات به چيزى مرور نكرده مگر آنكه آن را مىبويند و بواسطه استشمام اثر تربت را مىبرند.
شياطين و جنهاى اهل كفر بر بنى آدم حسد برده و اين تربت را مسح نموده و بوى آن را از بين مىبرند و اساسا تربت از حائر خارج نمىشود مگر آنكه جماعتى از اين شياطين و جنها كه تعدادشان قابل احصاء نيست آمادهاند براى اينكه تربت را اگر چه در دست صاحبش هست مسح نموده و اثرش را زائل كنند و اينكه بيرون حائر هستند و نمىتوانند به درون آن نفوذ كنند بخاطر وجود فرشتگان در حائر مىباشد.
و اگر تربتى سالم بوده و از تماس شياطين و جنها در امان مانده باشد مسلما احدى با آن معالجه نكرده مگر آنكه در ساعت بهبودى برايش حاصل مىشود، بنا بر اين اگر مىخواهى تربت سالم بماند وقتى اخذش نمودى پنهانش كن و زياد اسم خداوند متعال را بر آن بخوان و بدم.
خبر رسيده كه برخى از كسانى كه تربت را اخذ نمودهاند آن را مورد استحفاف قرار داده حتى پارهاى از ايشان آن را در توبره و علفدان شتر و قاطر و درازگوش يا در ظرف طعام انداخته و يا با دستهاى آلوده به طعام و غذا آن را مسح نموده و يا آن را در خورجين مىنهند و با اين حال چگونه با آن شفاء حاصل شود؟! چنانچه قلبى كه در آن يقين و اعتقاد به تاثير تربت نيست و صاحبش به آنچه مصلحت و صلاح خودش در آن است استحفاف مىورزد اثر و عمل تربت را قطعا فاسد مىنمايد.
6- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ رِزْقِ اللَّهِ بْنِ الْعَلَاءِ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ عَمْرٍو السَّرَّاجِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ يُوءْخَذُ طِينُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مِنْ عِنْدِ الْقَبْرِ عَلَى سَبْعِينَ بَاعاً فِي سَبْعِينَ بَاعاً
محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از رزق اللّه بن العلاء، از سليمان بن عمرو سرّاج از برخى اصحابمان، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
تربت قبر حسين عليه السّلام را از اطراف قبر به مساحت هفتاد باع در هفتاد باع مىتوان اخذ نمود.
7- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ الْخَتْمُ عَلَى طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع أَنْ يُقْرَأَ عَلَيْهِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ
محمّد بن يعقوب، از علىّ بن محمّد، وى حديث را بطور مرفوعه نقل كرده و گفته است:
ختم بر تربت قبر حسين عليه السّلام و متمّم فائده آن اين است كه سوره إِنّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ را بر آن خوانده و به آن بدمند.
8- وَ رُوِيَ إِذَا أَخَذْتَهُ فَقُلْ اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الطَّاهِرَةِ وَ بِحَقِّ الْبُقْعَةِ الطَّيِّبَةِ وَ بِحَقِّ الْوَصِيِّ الَّذِي تُوَارِيهِ وَ بِحَقِّ جَدِّهِ وَ أَبِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَخِيهِ وَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ يَحُفُّونَ بِهِ وَ الْمَلَائِكَةِ الْعُكُوفِ عَلَى قَبْرِ وَلِيِّكَ- يَنْتَظِرُونَ نَصْرَهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ وَ اجْعَلْ لِي فِيهِ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ وَ غِنًى مِنْ كُلِّ فَقْرٍ وَ عِزّاً مِنْ كُلِّ ذُلٍّ وَ أَوْسِعْ بِهِ عَلَيَّ فِي رِزْقِي وَ أَصِحَّ بِهِ جِسْمِي
مروى است هر گاه تربت را اخذ نموديد بگوئيد:
خدايا، بحقّ اين تربت پاك و به حق اين بقعه پاكيزه و به حق وصىّ كه اين تربت پنهانش نموده و به حق جدّ و پدرش، و مادر و برادرش، و فرشتگانى كه دورش طواف مىكنند و به حق فرشتگانى كه بر سر قبر ولىّ تو درنگ و توقف نموده و انتظار كمكش را مىكشند صلوات اللّه عليهم اجمعين.
براى من در اين تربت شفاء از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى و بىنيازى از هر فقرى و عزّت از هر ذلّتى را قرار بده و به واسطهاش روزى را بر من فراخ و واسع نما، و جسمم را به سببش صحيح و سالم گردان.
9- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع حَرِيمُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَرْسَخٌ فِي فَرْسَخٍ فِي فَرْسَخٍ فِي فَرْسَخٍ
محمد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى از پدرش، از على بن محمد بن سالم، از محمد بن خالد، از عبد اللّه بن حماد بصرى از عبد اللّه بن عبد الرحمن اصم، از مردى از اهل كوفه، وى گفت: حضرت ابو عبد اللّه عليه السّلام فرمودند: حريم قبر حسين عليه السّلام از چهار جانب محوطهاى است به مساحت يك فرسخ در يك فرسخ يعنى مربعى كه هر ضلعش يك فرسخ مىباشد.
10- حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْمُوسَوِيُّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ [عُبَيْدِ اللَّهِ ]بْنِ نَهِيكٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ صَالِحٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي الْمُغِيرَةِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنِّي رَجُلٌ كَثِيرُ الْعِلَلِ وَ الْأَمْرَاضِ وَ مَا تَرَكْتُ دَوَاءً إِلَّا وَ قَدْ تَدَاوَيْتُ بِهِ فَقَالَ لِي فَأَيْنَ أَنْتَ عَنْ تُرْبَةِ الْحُسَيْنِ ع فَإِنَّ فِيهَا الشِّفَاءَ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ الْأَمْنَ مِنْ كُلِّ خَوْفٍ وَ قُلْ إِذَا أَخَذْتَهُ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ الطِّينَةِ وَ بِحَقِّ الْمَلَكِ الَّذِي أَخَذَهَا وَ بِحَقِّ النَّبِيِّ الَّذِي قَبَضَهَا وَ بِحَقِّ الْوَصِيِّ الَّذِي حَلَّ فِيهَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ اجْعَلْ لِي فِيهَا شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ- قَالَ ثُمَّ قَالَ إِنَّ الْمَلَكَ الَّذِي أَخَذَهَا جَبْرَائِيلُ وَ أَرَاهَا النَّبِيَّ ص فَقَالَ هَذِهِ تُرْبَةُ ابْنِكَ هَذَا تَقْتُلُهُ أُمَّتُكَ مِنْ بَعْدِكَ وَ النَّبِيُّ الَّذِي قَبَضَهَا فَهُوَ مُحَمَّدٌ ص وَ أَمَّا الْوَصِيُّ الَّذِي حَلَّ فِيهَا فَهُوَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ قُلْتُ قَدْ عَرَفْتُ الشِّفَاءَ مِنْ كُلِّ دَاءٍ فَكَيْفَ [فَمَا ]الْأَمَانُ مِنْ كُلِّ خَوْفٍ قَالَ إِذَا خِفْتَ سُلْطَاناً أَوْ غَيْرَ ذَلِكَ فَلَا تَخْرُجْ مِنْ مَنْزِلِكَ إِلَّا وَ مَعَكَ مِنْ طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ قُلْ إِذَا أَخَذْتَهُ اللَّهُمَّ إِنَّ هَذِهِ طِينَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ وَلِيِّكَ وَ ابْنِ وَلِيِّكَ اتَّخَذْتُهَا حِرْزاً لِمَا أَخَافُ وَ لِمَا لَا أَخَافُ فَإِنَّهُ قَدْ يَرِدُ عَلَيْكَ مَا لَا تَخَافُ قَالَ الرَّجُلُ فَأَخَذْتُهَا كَمَا قَالَ فَصَحَّ وَ اللَّهِ بَدَنِي وَ كَانَ لِي أَمَاناً مِنْ كُلِّ مَا خِفْتُ وَ مَا لَمْ أَخَفْ كَمَا قَالَ فَمَا رَأَيْتُ بِحَمْدِ اللَّهِ بَعْدَهَا مَكْرُوهاً
جعفر بن محمد بن ابراهيم موسوى، از عبيد اللّه بن نهيك، از سعد بن صالح، از حسن بن على بن ابى المغيره، از برخى اصحابمان، وى گفت: محضر مبارك ابى عبد اللّه عليه السّلام عرضه داشتم:
من مردى هستم مبتلا به بيمارىهاى فراوان و هيچ دوائى نيست مگر آن را مصرف كرده و به منظور مداوا خوردهام ولى بهبودى برايم حاصل نشده چه بايد بكنم؟
حضرت به من فرمودند:
كجائى، و چرا از تربت حسين عليه السّلام غافل هستى، در آن شفاء از هر دردى بوده و امن است از هر خوف و هراسى، البته وقتى آن را اخذ مىكنى بگو:
خدايا از تو مىخواهم به حق اين تربت و به حق فرشتهاى كه آن را اخذ نموده و به حق پيامبرى كه آن را قبض كرده و به حق وصىّ كه در آن حلول نموده، درود فرست بر محمد و اهل بيتش و قرار بده براى من در آن شفاء از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى.
راوى مىگويد: سپس حضرت فرمودند:
فرشتهاى كه تربت را اخذ كرد جبرئيل عليه السّلام بود و آن را به پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نشان داده و گفت:
اين تربت فرزندت حسين است، بعد از تو امّتت او را مىكشند.
و پيامبرى كه آن را قبض نمود وجود مبارك حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مىباشد.
و اما وصيى كه در آن حلول كرده عبارت است از حضرت حسين بن على عليهما السّلام كه سرور و آقاى شهداء است.
محضر مباركش عرض كردم: شفاء از هر درد را دانستم اما چگونه امان از هر خوف و هراسى است؟
حضرت فرمودند:
هر گاه از سلطانى خوف داشتى يا خوفى ديگر در تو پيدا شد از منزلت بيرون ميا مگر آنكه با تو از تربت قبر حسين عليه السّلام باشد و هنگامى كه مىخواهى آن را اخذ كرده و بردارى بگو:
خدايا اين تربت قبر حسين ولى و فرزند ولى تو است، آن را به منظور حفظ از آنچه خوف و از آنچه خوف ندارم برداشتهام.
البته اين فقره يعنى «از آنچه خوف ندارم» را نيز بگو زيرا گاهى ابتلائات و حوادثى براى تو پيش مىآيد كه از آنها خوف و هراسى نداشتى و احتمال پيش آمدنش را نمىدادى.
راوى مىگويد: پس تربت را به همان طورى كه حضرت دستور فرموده بودند برداشتم، بخدا سوگند بدنم صحت و بهبودى يافت و برايم امان شد از تمام خوفها و هراسها به او از آنچه خوف و هراسش را نداشتم عينا همان طورى كه حضرت فرمودند و پس از آن به حمد لله هيچ امر مكروه و ناگوارى برايم پيش نيامد.
11- أَخْبَرَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ سَلَمَةَ عَنْ أَحْمَدَ [مُحَمَّدِ ]بْنِ إِسْحَاقَ الْقَزْوِينِيِّ عَنْ أَبِي بَكَّارٍ قَالَ أَخَذْتُ مِنَ التُّرْبَةِ الَّتِي عِنْدَ رَأْسِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَإِنَّهَا طِينَةٌ حَمْرَاءُ فَدَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا ع فَعَرَضْتُهَا عَلَيْهِ فَأَخَذَهَا فِي كَفِّهِ ثُمَّ شَمَّهَا ثُمَّ بَكَى حَتَّى جَرَتْ دُمُوعُهُ ثُمَّ قَالَ هَذِهِ تُرْبَةُ جَدِّي
حكيم بن داود بن حكيم، از سلمه، از احمد بن اسحق قزوينى، از ابى بكار، وى گفت:
از تربتى كه بالاى سر قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام بود مقدارى برداشتم، اين تربت سرخ رنگ بود، پس بر حضرت رضا عليه السّلام وارد شده و آن را به حضرت عرضه داشتم.
آن جناب تربت را در كف دستشان نهاده و بوئيدند، سپس چنان گريستند كه اشكهاى مباركشان جارى شد، سپس فرمودند.
اين تربت جدم مىباشد.
12- حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَيْنِ الْعَسْكَرِيُّ بِالْعَسْكَرِ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع إِذَا أَرَدْتَ حَمْلَ الطِّينِ مِنْ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَاقْرَأْ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ يس وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ حَبِيبِكَ وَ نَبِيِّكَ وَ أَمِينِكَ وَ بِحَقِّ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَبْدِكَ وَ أَخِي رَسُولِكَ وَ بِحَقِّ فَاطِمَةَ بِنْتِ نَبِيِّكَ وَ زَوْجَةِ وَلِيِّكَ وَ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ بِحَقِّ الْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ- وَ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ وَ بِحَقِّ الْمَلَكِ الْمُوَكَّلِ بِهَا وَ بِحَقِّ الْوَصِيِّ الَّذِي حَلَّ فِيهَا- وَ بِحَقِّ الْجَسَدِ الَّذِي تَضَمَّنَتْ وَ بِحَقِّ السِّبْطِ الَّذِي ضُمِّنَتْ وَ بِحَقِّ جَمِيعِ مَلَائِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ لِي هَذَا الطِّينَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ لِمَنْ يَسْتَشْفِي بِهِ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ وَ مَرَضٍ وَ أَمَاناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ اجْعَلْهُ عِلْماً نَافِعاً وَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ وَ آفَةٍ وَ عَاهَةٍ- وَ جَمِيعِ الْأَوْجَاعِ كُلِّهَا- إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الْمُبَارَكَةِ الْمَيْمُونَةِ وَ الْمَلَكِ الَّذِي هَبَطَ بِهَا وَ الْوَصِيِّ الَّذِي هُوَ فِيهَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ سَلِّمْ وَ انْفَعْنِي بِهَا- إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر گفت:
حسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان، از ابى حمزه ثمالى نقل كرده كه وى گفت: حضرت صادق عليه السّلام فرمودند:
هر گاه خواستى تربت از قبر حسين عليه السّلام بردارى و با خود ببرى ابتداء فاتحة الكتاب و معوّذتين (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ، و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ) و قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ و إِنّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ و يس و آية الكرسى را بخوان و سپس بگو:
بار خدايا به حق محمد كه بنده و رسول و حبيب و نبى و امين توست و به حق امير الموءمنين على بن ابى طالب كه بنده و برادر رسول تو است و به حق فاطمه كه دختر نبى و همسر ولى تو است و به حق حسن و حسين و به حق پيشوايان كه هاديان و راهنمايان هستند و به حق اين تربت و به حق فرشتهاى كه موكل بر آن است و به حق وصىّ كه در آن حلول كرده و به حق جسم و كالبدى كه اين تربت آن را در خود گرفته و به حق سبط پيامبر كه درون اين تربت است و به حق تمام فرشتگان و انبياء و فرستادگانت، درود فرست بر محمد و آل محمد، و اين تربت را براى من و براى هر كس كه با آن استشفاء مىجويد شفاء از هر درد و مرض و امان از هر خوف و هراسى قرار بده، خدايا، به حق محمد و اهل بيتش آن را شاخصى نافع و رزقى واسع و شفاء از هر درد و مرض و آفت و عيب و سبب بهبودى تمام دردها قرار بده، به درستى كه تو بر هر چيزى قادر و توانا مىباشى.
و بعد بگو:
خدايا اى پروردگار اين تربت مبارك و ميمون و اى پروردگار فرشتهاى كه آن را فرود آورده و اى پروردگار وصىّ كه در آن مىباشد، درود فرست بر محمد و آل محمد و من را بوسيله آن منتفع گردان، تو بر هر چيزى قادر و توانا مىباشى.
