1- حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ جَمَاعَةٌ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الْبَصْرِيِّ عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ طِينُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ إِذَا أَكَلْتَهُ فَقُلْ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقاً وَاسِعاً وَ عِلْماً نَافِعاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه از محمّد بن عيسى بن عبيد، از محمد بن اسماعيل بصرى، از برخى رجالش، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
تربت قبر حسين عليه السّلام شفاء هر دردى است و هر گاه آن را تناول مىكنى بگو: به نام خدا و به كمك او، خدايا آن را روزى فراخ و شاخصى نافع و شفاء هر دردى قرار بده همانا تو بر هر چيزى قادر و توانا هستى.
2- قَالَ وَ رَوَى لِي بَعْضُ أَصْحَابِنَا يَعْنِي مُحَمَّدَ بْنَ عِيسَى قَالَ نَسِيتُ إِسْنَادَهُ قَالَ إِذَا أَكَلْتَهُ تَقُولُ اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الْمُبَارَكَةِ وَ رَبَّ هَذَا الْوَصِيِّ الَّذِي وَارَتْهُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْهُ عِلْماً نَافِعاً وَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ
سعد بن عبد اللّه مىگويد: برخى از اصحاب، كه مراد محمد بن عيسى است برايم روايت نمود و گفت:
اسناد اين حديث را فراموش نمودهام، حضرت فرمودند:
هر گاه تربت را تناول مىكنى بگو:
خدايا اى پروردگار اين تربت مبارك، و اى پروردگار اين وصيى كه تربت او را پنهان نموده، درود فرست بر محمد و آل محمد، و قرار بده اين تربت را شاخصى نافع و روزى فراخ و شفاء از هر دردى. 3- حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَخَذْتَ مِنْ تُرْبَةِ الْمَظْلُومِ وَ وَضَعْتَهَا فِي فِيكَ فَقُلِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ وَ بِحَقِّ الْمَلَكِ الَّذِي قَبَضَهَا وَ النَّبِيِّ الَّذِي حَضَنَهَا وَ الْإِمَامِ الَّذِي حَلَّ فِيهَا أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي فِيهَا شِفَاءً نَافِعاً وَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ أَمَاناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ وَ دَاءٍ فَإِنَّهُ إِذَا قَالَ ذَلِكَ وَهَبَ اللَّهُ لَهُ الْعَافِيَةَ وَ شَفَاهُ
حسن بن عبد اللّه بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از مالك بن عطيه، از پدرش، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
هر گاه از تربت آن مظلوم برداشتى و در دهانت نهادى بگو:
خدايا از تو سوءال مىكنم به حق اين تربت، و به حق فرشتهاى كه آن را قبض نموده، و به حق پيامبرى كه آن را حفظ و محكم كرده و به حق امامى كه در آن حلول نموده، درود فرست بر محمد و آل محمد و قراب بده براى من در آن شفائى نافع و روزى فراخ و امان از هر خوف و هراس و درد.
هر گاه شخص اين فقرات را بگويد خداوند متعال عافيت و شفا را به وى ارزانى مىدارد.
