حديث : 1
ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن يعقوب بن يزيد عن محمد بن ابى عمير عن هشام بن الحكم عن ابى عبدالله عليه السلام و عن محمد بن حمران عن ابى بصير عن ابى عبدالله عليه السلام قال كان رجل فى الزمن الاول طلب الدنيا من حلال فلم تقدر عليها و طلبتها من حرام فلم تقدر عليه افلا ادلك على شى يكثر به مالك و دنياك و يكثر به تبعك قال بلى قال تبتدع دينا و تدعو اليه الناس ففعل فاستجاب له الناس و اطاعوه و اصاب من الدنيا ثم انه فكر فقال بئس ما صنعت ابتدعت دينا و دعوت الناس اليه و ما ارى لى توبه الا ان آتى من دعوته اليه فارده عنه فجعل ياتى اصحابه الذنى اليه و ما ارى لى توبه الا ان اتى من دعوته اليه فارده عنه فجعل ياتى اصحابه الذين اجابوه فيقول ان الذى دعوتكم اليه باطل و انما ابتدعته فجعلوا يقولون كذبت هو الحق و لكنك شككت فى دينك فرجعت عنه فلما راى ذلك عمد الى سلسله فوتدلها و تدا ثم جعلها فى عنقه و قال لا احلها حتى يتوب الله عزوجل على فاوحى الله الى نبى من الانبياء قل لفلان و عزتى لو دعوتنى حتى ينقطع اوصالك ما استجبت لك حتى ترد من مات على ما دعوته اليه فيرجع عنه .
ترجمه :
1. امام صادق عليه السلام فرمودند: در زمانهاى پيش مردى را راه حلال دنبال دنيا رفت ، ولى موفق نشد. از راه حرام رفت ، باز هم موفق نشد. شيطان به سراغ او آمده و گفت : از راه حلال به دنبال دنيا رفتى ، موفق نشدى و از راه حرام نيز موفق نشدى . مى خواهى كارى به تو ياد بدهم كه مالت بسيار، دنيايت آباد و دوستدارانت زياد شوند؟ گفت : بله . گفت دين بساز و مردم را به ان دعوت كن . او نيز همين كار را كرد. مردم حرفش را قبول كرده و از او فرمانبردارى نمودند. در نتيجه او به دنيايش رسيد. پس از مدتى با خود گفت : كار بدى كردى كه دينى ساختى و مردم را به آن دعوت كردى . توبه اى ندارى . جز اين كه به سراغ پيروانت بروى و آنان را از راه خطايى كه مى روند آگاه سازى . و آنگاه سراغ پيروانش رفت و مى گفت : دينى كه شما را به آن دعوت نمودم . باطل بود. و ان دين را خود ساخته بودم . آنان در پاسخ گفتند: دروغ مى گويى . دين ما حق است ولى تو شك كرده و از دين خود برگشته اى . وقتى چنين ديد، زنجير را با ميخ در زمين محكم كرده و آن را به گردن خد آويخت و گفت : تا زمانى كه خداوند مرا نبخشيده است ، آن را باز نمى كنم . خداوند به پيامبر خود وحى نمود كه به فلانى بگو: به عزتم سوگند ! اگر آن قدر مرا بخوانى كه بندهاى بدنت را يكديگر جدا شود تو را نمى بخشم . مگر اين كه كسانى را كه با عقيده به دين ساختگى از دنيا رفته اند، زنده كنى و آنان را آن دين برگردند.
حديث : 2
حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن يعقوب بن يزيد عن حماد بن عيسى عن حريز يرفعه قال كل بدعه ضلاله و كل ضلاله سبيلها الى النار.
ترجمه :
2. معصوم عليه السلام فرمودند: هر بدعتى گمراهى ، و انتهاى هر گمراهى جهنم است .
حديث : 3
ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله عن ابيه عن محمد بن سنان عن ابى خالد عن محمد بن مسلم عن ابى جعفر عليه السلام قال ادنى الشرك ان يبتدع الرجل رآيا فيحب عليه و يبغض .
ترجمه :
3. امام باقر عليه السلام فرمودند: كمترين درجه شرك اين است كه انسان از جانب خود (نه از طرف ائمه دين و در مسائلى كه انسان نبايد نظر خود را اعمال كند) نظرى دشاته باشد و بر اساس آن دوستى و دشمنى كند.
حديث : 4
حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى عبدالله بن جعفربن الحميرى عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن الحسن بن محبوب عن عبدالله بن سنان عن ابى حمزه الثمالى قال قلت لابى جعفر عليه السلام ما ادنى النصب فقال ان يبتدع الرجل شيئا فيحب عليه و يبغض عليه .
ترجمه :
4. راوى مى گويد از امام باقر عليه السلام پرسيدم كمترين بت پرستى كدام است ؟فرمودند: اين است كه انسان بدعتى بگذارد و بخاطر آن دوستى و دشمنى كند.
حديث : 5
حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه عن محمدبن الحسن الصفار عن يعقوب بن يزيد عن العمى باسناده قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله ابى الله تعالى لصاحب البدعه بالتوبه قيل يا رسول الله و كيف ذاك قال انه قد اشرب قلبه حبها.
ترجمه :
5. رسول الله صلى الله عليه و آله فرمودند: خداوند توبه بدعت گذار را نمى پذيرد. عرض كردند: چرا اى رسول خدا؟ فرمودند: بجهت اين كه دوستى آن را وارد قلبش نموده است .
حديث : 6
ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله عن ابيه عن هارون بن الجهم عن حفص بن عمر عن ابى عبدالله عليه السلام قال من مشى الى صاحب بدعه فوقره فقد مشى هدم الاسلام .
ترجمه :
6. امام صادق عليه السلام فرمودند: كسى كه بسوى بدعتگزار گام برداشته و به او احترام بگذارد، بدون ترديد در راه نابودى اسلام گام برداشته است .
