حديث : 1
ابى رحمه الله قال حدثنى احمد بن ادريس عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب عن معاويه بن وهب قال سمعت ابا عبدالله عليه السلام يقول اذا تاب العبد المومن توبه نصوحا احبه الله فستر عليه فى الدنيا و الاخره قلت و كيف يستر عليه قال ينسى ملكيه ما كتبا عليه من الذنوب و اوحى الله الى جوارحه اكتمى عليه ذنوبه و اوحى الى بقاع الارض اكتمى عليه ما كان يعمل عليك من الذنوب فيلقى الله حين يلقاه و ليس شى يشهد عليه بشى من الذنوب .
ترجمه :
1. راوى مى گويد شنيدم كه امام صادق عليه السلام فرمودند :هنگامى كه بنده مومنى توبه نصوح نمايد، خداوند او را دوست داشته و گناهانش را در دنيا و آخرت مى پوشاند. عرض كردم : چگونه گناهانش را مى پوشاند؟ فرمودند: گناهان او را از خاطر و ياد دو فرشته اى مى برد كه مامور نوشتن اعمالش هستند، به اعضا بدن او وحى مى نمايد كه گناهان او را كتمان كنيد و به مناطقى از زمين كه در آنها گناه كرده است وحى مى كند: گناهانى را كه در آن مناطق مرتكب شده است بپوشاند و بدين ترتيب ، در حالى خداوند را ملاقات مى كند كه هيچ چيزى نيست كه به كوچكترين گناهى عليه وى شهادت دهد.
