حديث : 1
ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب عن ابى جميله عن جابر عن ابى جعفر الباقر عليه السلام قال ان ملكا من الملائكه مر برجل قائم على باب دار فقال له الملك يا عبدالله ما يقيمك على باب هذا الدار قال فقال له اخ لى فيها اردت ان اسلم عليه فقال له الملك هل بينك و بينه رحم ماسه او هل نزعتك اليه حاجه قال فقال لا ما بينى و بينه قرابه و لا نزعتنى الا اخوه الاسلام و حرمته فانما اتعهده اسلم عليه فى الله رب العالمين فقال له الملك انى رسول اليك و هو يقرئك السلام و هو يقول انما آياى اردت ولى تعاهدت و قد اوجبت لك الجنه و اعفثيتك من غضبى و اجرتك من النار.
ترجمه :
1. امام باقر عليه السلام فرمودند: همانا فرشته اى از فرشتگان مردى را ديد كه بر در خانه اى ايستاده است . به او گفت : اى بنده خدا ! چرا بر در اين خانه ايستاده اى ؟ جواب داد: برادر مومنم در اين خانه است . مى خواهم به او سلام كنم . آن فرشته به او گفت : فاميل نزديك او هستى يا به او احتياج دارى ؟ جواب داد: نه . فاميل نزديك نيست . فقط برادرى دينى و احترام آن ، مرا بدين جا كشانده است . فقط به اين جهت مى خواهم او را ببينم كه بخاطر خداى بزرگ به او سلام كنم . آنگاه آن فرشته به او گفت : خداوند مرا فرشتاده تا سلام خدا را به تو برسانم و بگويم خداوند مى فرمايد: اى بنده من ! همانا مرداد تو فقط من بودم و با من ديدار كردى . بهشت را برايت واجب نموده ، تو را از غضبم معاف نموده و از جهنم پناهت دادم .
