حديث : 1
بهذاالاسناد عن الحسن عن ابيه عن ابى بصير عن ابى عبدالله عليه السلام قال لا تدعوا قراءه سوره الرحمن و القيام بها فانها لا تقر فى قلوب المنافقين و ياتى بها ربها يوم القيامه فى صوره آدمى فى احسن صوره و اطيب ريح حتى يقف من الله موقفا لا يكون احداقرب الى الله منها فيقول لها من الذى كان يقوم بك فى الحياه الدنيا و يدمن قراء تك فتقول يا رب فلان و فلان فتبيض وجوههم فيقول لهم اشفعوا فيمن احببتم فيشفعون حتى لا يبقى لهم غايه و لا احد يشفعون له فيقول لهم ادخلوا الجنه و اسكنوا فيها حيث شئتم .
ترجمه :
1. امام صادق عليه السلام فرمودند: قرائت سوره ((الرحمن )) و مداومت بر قرائت آن را ترك نكنيد. زيرا در دلهاى منافقين جاى نمى گيرد و خداوند در روز قيامت اين سوره را بشكل انسانى با زيباترين شكل و هر چه خوشبتوتر مى آورد و اين سوره در جايى كه هيچ كس نزديكتر از او به خداوند نيست ، مى ايستد. آنگاه خداوند از او مى پرسد: چه كسى در زندگى دنيا بر قرائت تو مداومت مى ورزيد، و او پاسخ ميدهد، خدايا! فلانى و فلانى . و آنان روسفيد مى شوند آنگاه خداوند به آنان مى فرمايد: هر كه را دوست داريد شفاعت كنيد. و آنان بى حساب شفاعت مى كنند. بگونه اى كه كسى باقى نمى ماند كه برايش شفاعت كنند. سپس مى فرمايد: وارد بهشت شويد و در هر جاى آن كه مى خواهيد ساكن شويد.
حديث : 2
ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن يعقوب بن يزيد عن ابن ابى عمير عن هشام او بعض احصابنا عمن حدثه عن ابى عبدالله عليه السلام قال من قرا سوره الرحمن فقال عند كل ((فباى آلا ربكما تكذبان ))
لا بشى من آلائك رب اكذب فان قراها ليلا ثم مات مات شهيدا و ان قراها نهارا فمات مات شهيدا.
ترجمه :
2. امام صادق عليه السلام فرمودند: كسى كه سوره الرحمن را بخواند و هر بار كه آيه (فباى الا ربكما تكذبان ) را مى خواند، بگويد، (لا بشى من الائك رب اكذب ) (72)، اگر در شب آن را بخواند و بميرد شهيد مرده است و اگر در روز بخواند و بميرد باز هم شهيد مرده است .
