حکمت 37 نهج البلاغه- ضرورت ترك آداب جاهلي (اخلاقى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ قَالَ [عليه السلام]
و درود خدا بر او ، فرمود :
وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسِيرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِينُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَ يَدَيْهِ
( در سر راه صفّين دهقانان شهر انبار (9) تا امام را ديدند پياده شده و پيشاپيش آن حضرت مى دويدند
فَقَالَ مَا هَذَا الَّذِى صَنَعْتُمُوهُ
فرمود چرا چنين مى كنيد؟
فَقَالُوا خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا
گفتند عادتى است كه پادشاهان خود را احترام مى كرديم
فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا يَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُكُمْ
فرمود) به خدا سوگند كه اميران شما از اين كار سودى نبردند،

وَ إِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ فِى دُنْيَاكُمْ
و شما در دنيا با آن خود را به زحمت مى افكنيد ،
وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِى آخِرَتِكُمْ
و در آخرت دچار رنج و زحمت مى گرديد،
وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ
وچه زيانبار است رنجى كه عذاب در پى آن باشد ،
وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّارِ .
و چه سودمند است آسايشى كه با آن ، امان از آتش جهنم باشد.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن