1- امام جعفر صادق (ع) فرمود: به برادر مسلمانت كاملا اطمينان مكن، زيرا به زمين خوردن در اثر اطمينان و انس زياد جبران پذير نيست.
2- سماعه گويد: از ابو الحسن امام موسى (ع) شنيدم كه مىفرمود: از بين تو و برادر مسلمانت احترام برداشته نشود، احترام يك ديگر را نگه داريد زيرا رعايت نكردن احترام حيا را از بين مىبرد.
3- امام جعفر صادق (ع) فرمود: دوستى داراى شرايطى است هر كس آن شرايط را رعايت نكند او را دوست كامل به حساب نياورد، و هر كس هيچ كدام از آن شرايط را ندارد دوستش مخوان. (آن شرايط عبارتند از) 1- نهان و آشكارش يكى باشد. 2- خوبى تو را خوبى خود و بدى تو را بدى خود بداند. 3- دارايى و پست و مقام او را نسبت به تو دگرگون نسازد. 4- هر چه در توان و قدرت اوست از تو باز ندارد. 5- در گرفتاريها تو را رها نكند.
4- امام صادق (ع) به بعضى از يارانش فرمود: به دوست خود اطمينان كامل نداشته باشيد زيرا به زمين خوردن از راه اطمينان و زياد انس گرفتن جبران پذير نيست.
5- و نيز امام صادق (ع) به بعضى از دوستانش فرمود: هر كس سه مرتبه از تو خشمگين شود و در باره تو بدى نگويد او را براى خود دوست انتخاب كن.
6- امام صادق (ع) فرمود: دوستت را از راز خود آگاه مكن مگر تا حدّى كه اگر دشمن تو بر آن راز آگاه شود نتواند به تو زيان رساند، چون ممكن است دوست روزى دشمن گردد.
7- علىّ بن موسى الرضا (ع) از پدرانش از امير المؤمنين (ع) نقل فرموده است: با دوست خويش در دوستى زياده روى مكن، زيرا شايد روزى دشمن تو شود و با دشمنت در دشمنى ميانه روى كن چون ممكن است روزى دوست تو گردد.
8- طبرسى در تفسير مجمع البيان در باره قول خداى متعال: «در محفلتان ناپسند وارد مىشويد» فرموده است: در آن وجوهى است، يكى اين است كه اعراب وقتى دور هم مىنشستند بدون اين كه از يك ديگر شرم كنند از خود باد خارج مىكردند.
