باب استحباب سؤال كردن از نام و نام خانوادگى و نسب و حال دوست و همنشين‏

1- علىّ بن الحسين (ع) نقل كرده است كه رسول خدا (ص) روزى به دوستانش فرمود: مى‏دانيد ناتوانى چيست؟ گفتند: خدا و رسولش داناترند، فرمود:

سه چيز نشانه ناتوانى است: اوّل اين كه كسى دوستش را دعوت كند، غذايى تهيّه نمايد امّا آن دوست خلف وعده كند و نيايد، دوّم اين كه: يكى دوست يا همنشين كسى باشد و علاقمند باشد بداند او كيست و از كجاست، امّا از وى جدا شود و سؤال نكند، سوّم: در باره زنهاست كه كسى به زن خود نزديك شود و از وى لذت برد امّا زن بهره‏اش را از همسرش نبرد. عبد الله پسر عمر و عاص عرض كرد: چه بايد كرد؟ فرمود: يك ديگر را تحريك نمايند تا هر دو لذّت ببرند.

2- علىّ بن الحسين (ع) از رسول خدا (ص) نقل فرموده است: ناتوانترين افراد كسى است كه شخصى را ملاقات كند و از رفتار او خوشش آيد امّا از نام و نسب و محلّ زندگى او نپرسد.

3- امام صادق (ع) از پيامبر (ص) نقل فرموده است: اگر كسى از شما برادر مسلمانش را دوست دارد از نام او و نام پدر و نام قبيله و خاندانش سؤال كند، اين از حقوق واجب و صدق و صفاى در دوستى است، و الّا شناختى نادرست مى‏باشد.

4- امام جعفر صادق (ع) از پدرش نقل كرده است كه رسول خدا (ص) فرمود: سه چيز جور و ستم است: 1- شخصى با كسى معاشرت كند و از نام و نام خانوادگى او نپرسد. 2- كسى او را براى صرف غذا دعوت كند و او نپذيرد يا دعوت را بپذيرد ولى غذا نخورد 3- قبل از اين كه با همسرش شوخى و بازى كند جماع نمايد.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل: