قال الله تبارك و تعالى
يابن ادم لا تعصنى و تسئل المغفرة،
يابن ادم تضرع لعبادتى و الا املأقلبك فقراً و يديك سعياً و بدنك تعباً و صدرك هماً و لا اجيب دعائك و اجعل دنياك عسرة و رزقك قليلاً،
يابن ادم انا راض بصلواتك يوماً فيوماً فارض عنى بقوتك يوماً فيوماً
يابن ادم مهلاً فان الرزق مقسوم و الحريص محروم و الحاسد مذموم و النعمة لا تدوم،
يابن ادم استحكم سفينة فان البحر عميق و اكثر من الزاد فان العقبة كؤد كؤد يا موسى ان العبد يعمل فى الدنيا حتى يدركه الموت فيندم على ما سلف من الذنوب و الخطايا و سئل الرجعة الى الدنيا ليعمل عملاً صالحاً ربنا ابصرنا فارجعنا نعمل صالحاً انا موقنون فوعزتى و جلالى لا ارد احداً ابداً، يا موسى من سرنى و اتقى منى اعطيته الجنة يا موسى الدنيا لعب و لهو و زينة و تفاخر و ليس للمؤمن فيها الا العبادة و الهم و الغم و فى الاخرة الجنة، يا موسى القيمة يوم شديد لايغنى والد عن ولده شيئاً و لامولود عن والده شيئاً كم من غنى قد ترك نقده فى الدنيا و خرج منها الى الاخرة و هو فقير وحيد من ماله و نادم على عمله و جمع ماله لوارثه و كان اشد الناس عذاباً يوم القيمة زدناهم عذاباً فوق العذاب بما كانوا يكسبون.
اى فرزند آدم با انجام گناه از من درخواست آمرزش نداشته باش
اى فرزند آدم در هنگام عبادت من تضرع (40) داشته باش، در غير اينصورت نسبت بتو چند كار انجام مىدهم: 1- دلت را پر از فقر (و نياز) 2- دستت را در سعى (و تلاش دنيا) 3- جسمت را رنجور و خسته 4- سينهات را پر از غم و اندوه قرار ميدهم 5- دعايت را مستجاب نمىكنم 6- دنيايت را همراه سختى 7- و روزيت را اندك مىگردانم
اى فرزند آدم من به نمازهاى روزانه تو رضا مىدهم پس تو نيز به رزقى كه در هر روز به تو ميدهم راضى شو.
اى فرزند آدم آهسته رو (و حرص نزن) چون روزى قسمت شده و حريص محروم است و حسود مورد نكوهش و نعمت ناپايدار.
اى فرزند آدم كشتى را محكم بساز زيرا دريا بسيار عميق است و توشه بسيار بردار كه راه بسيار طولانى و سخت است.
اى موسى: بنده در دنيا مشغول كارهاى خويش است، تا مرگ به سراغ او مىآيد و بر گناهان و خطاهاى گذشته خويش پشيمان مىشود و از خداوند درخواست بازگشت به دنيا را مىكند تا عمل صالح انجام دهد، مىگويد: پروردگارا تو (اكنون) ما را بينا كردهاى (و حقيقت حال بر ما روشن گرديد) ما را باز گردان تا عمل صالح انجام دهيم كه ما اهل يقين هستيم (خداوند در پاسخ اين شخص مىگويد): قسم به عزت و جلالم كه هرگز كسى را به دنيا باز نمىگردانم.
اى موسى: هر كس مرا خشنود كند و تقواى مرا برگزيند بهشت را به او عطا مىكنم.
اى موسى: (حقيقت) دنيا بازيچه و مشغوليت (سرگرمى) و زينت و فخر فروشى به يكديگر است، و براى مؤمن در دنيا جز عبادت و بندگى و غم و اندوه، و در آخرت جز بهشت نمىباشد
اى موسى: قيامت روز سختى است كه هيچ پدرى از فرزندش و هيچ فرزندى از پدرش چيزى را كفايت نمىكند، چه بسيار فقيرى كه آنچه حاضر و آماده براى او در دنيا بوده، رها كرده و از دنيا با خشنودى خارج مىشود (و از عملش) سپاسگزارى شده
و چه بسيار ثروتمندى كه اموال خود را در دنيا باقى گذاشته (وبدون آن) به آخرت آمده (و در آنجا) تنها و فقير (بدون مال) و پشيمان بر كارهايش است، مال خود را براى وارث گذاشته و در قيامت عذابش از ديگر مردم سختتر است
(خداوند درباره او مىفرمايد): بخاطر اعمالى كه در دنيا انجام داده عذابى بر عذاب او بيفزائيم
40 - زارى كردن، خوارى و فروتنى كرد
