باب شوخى و خنده

باب شوخى و خنده
بَابُ حَقِّ الْجِوَارِ
1- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ جَمِيعاً عَنْ مُعَاوِيَةَ بـْنِ عـَمَّارٍ عـَنْ عـَمـْرِو بـْنِ عـِكـْرِمـَةَ قـَالَ دَخـَلْتُ عـَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقُلْتُ لَهُ لِي جَارٌ يـُؤْذِيـنـِي فـَقـَالَ ارْحـَمـْهُ فـَقـُلْتُ لَا رَحـِمـَهُ اللَّهُ فَصَرَفَ وَجْهَهُ عَنِّي قَالَ فَكَرِهْتُ أَنْ أَدَعَهُ فـَقـُلْتُ يـَفـْعـَلُ بـِي كـَذَا وَ كـَذَا وَ يـَفـْعـَلُ بـِي وَ يـُؤْذِينِي فَقَالَ أَ رَأَيْتَ إِنْ كَاشَفْتَهُ انـْتـَصـَفـْتَ مـِنْهُ فَقُلْتُ بَلَى أُرْبِي عَلَيْهِ فَقَالَ إِنَّ ذَا مِمَّنْ يَحْسُدُ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِذَا رَأَى نِعْمَةً عَلَى أَحَدٍ فَكَانَ لَهُ أَهْلٌ جَعَلَ بَلَاءَهُ عَلَيْهِمْ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ أَهْلٌ جَعَلَهُ عَلَى خَادِمِهِ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ خَادِمٌ أَسْهَرَ لَيْلَهُ وَ أَغَاظَ نَهَارَهُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص أَتَاهُ رَجـُلٌ مـِنَ الْأَنـْصـَارِ فـَقَالَ إِنِّي اشْتَرَيْتُ دَاراً فِي بَنِي فُلَانٍ وَ إِنَّ أَقْرَبَ جِيرَانِي مِنِّي جِوَاراً مَنْ لَا أَرْجُو خَيْرَهُ وَ لَا آمَنُ شَرَّهُ قَالَ فَأَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلِيّاً ع وَ سَلْمَانَ وَ أَبَا ذَرٍّ وَ نـَسـِيتُ آخَرَ وَ أَظُنُّهُ الْمِقْدَادَ أَنْ يُنَادُوا فِي الْمَسْجِدِ بِأَعْلَى أَصْوَاتِهِمْ بِأَنَّهُ لَا إِيمَانَ لِمَنْ لَمْ يـَأْمـَنْ جـَارُهُ بـَوَائِقـَهُ فـَنـَادَوْا بِهَا ثَلَاثاً ثُمَّ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى كُلِّ أَرْبَعِينَ دَاراً مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 489 رواية : 1
ترجمه :
1ـ عـمـرو بـن عـكرمه گويد: وارد شدم بر حضرت صادق (ع ) و بآن حضرت عرضكردم : هـمسايه اى دارم كه مرا بيازارد فرمود: تو با او خوشرفتارى كن ، من گفتم : خدايش رحم نكند! پس آنحضرت روى از من برگردانيد، گويد: من نخواستم با آنوضع از حضرت جدا شـوم از ايـنـرو عـرضـكردم : با من چنين و چنان مى كند و مرا آزار مى دهد! فرمود: گمان مى كـنـى كـه اگـر بـا او آشكارا دشمنى كنى (و تو نيز مانند او درصدد آزارش برآئى ) مى تـوانـى از او انـتـقـام بـكـشـى ؛ (و شـر او را از خـود دور كـنـى ؟ و مـحـتـمـل اسـت مـقـصـود اين باشد: كه اگر آشكارا با او دشمنى كنى آيا در مقام مخامصه مى تـوانـى سـتم و آزار او را بر خودت ثابت كنى بطورى كه از تو بپذيرد؟) عرضكردم : آرى مـن بـر او مـى چربم ، فرمود: اين همسايه تو از كسانى است كه بمردم رشك برد از آنـچـه خـداونـد بـآنـهـا داده و تـفـضـل كـرده ، پـس چـون نـعـمـتـى بـراى كـسـى ديـد، اگر اهـل و عيالى داشته باشد بآنها تعرض كند و (از ناراحتى كه ناشى از حسدى است كه در درون اوسـت ) آنـها را بيازارد، و اگر خاندانى ندارد (كه آنها را آزار كند) بخدمتكارش مى پـيـچـد، و اگـر خـدمـتـكار نداشته باشد شبها را به بيدارى بسر برد و روزها را بخشم بـگـذرانـد، همانا مردى از انصار خدمت رسول خدا (ص ) آمده عرضكرد: من خانه اى در فلان قـبـيله خريدارى كرده ام ، و نزديكترين همسايه من در آنخانه كسى است كه خيرى از او بمن نـرسـد و از شـرش آسوده نيستم ؟ پس رسول خدا (ص ) و بسلمان و اباذر (راوى گويد:) ديـگـرى را هـم فـرمـود كـه مـن فراموش كردم و گمان دارم كه مقداد بود دستور داد كه با بلندترين آوازشان در مسجد فرياد زنند كه :
هـر كـه هـمـسـايـه اش از آزار او آسـوده نباشد ايمان ندارد، پس آنها سه بار آن را گفتند، سـپـس با دست اشاره كرد كه تا چهل خانه است از برابر و پشت سر و طرف راست و سمت چپ (يعنى تا چهل خانه از چهار طرف همسايه هستند).

2- مـُحـَمَّدُ بـْنُ يـَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ طَلْحَةَ بْنِ زَيْدٍ عـَنْ أَبـِي عـَبـْدِ اللَّهِ عـَنْ أَبِيهِ ع قَالَ قَرَأْتُ فِي كِتَابِ عَلِيٍّ ع أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَتَبَ بَيْنَ الْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ وَ مَنْ لَحِقَ بِهِمْ مِنْ أَهْلِ يَثْرِبَ أَنَّ الْجَارَ كَالنَّفْسِ غَيْرُ مُضَارٍّ وَ لَا آثِمٍ وَ حُرْمَةُ الْجَارِ عَلَى الْجَارِ كَحُرْمَةِ أُمِّهِ الْحَدِيثُ مُخْتَصَرٌ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 490 رواية : 2
ترجمه :
2ـ حـضـرت صـادق از پـدرش عـليـهـما السلام حديث كند كه فرمود: من در كتاب على عليه السـلام خواندم : كه رسول خدا (ص ) نامه اى ميان مهاجر و انصار و ديگران از مردم مدينه كـه بـا آنـان پـيوند داشتند نوشت (و همه امضاء كردند) كه : همسايه مانند خود انسان است كه نه زيان باو رسد و نه گناهكار شود و (ديگر اينكه ) احترام همسايه مانند احترام مادر است . و اين مختصر حديث است .

شــرح :
ايـنـكـه فرمود: نه زيان باو رسد نه گناهكار شود شايد مقصود اين باشد كه همچنانكه مـرد بـخـودش زيـان نـرسـانـد و خـويـشتن در گناه نيفكند، يا خود را گناهكار نشمارد نسبت بهمسايه هم بايد چنين باشد. (از فيض ره ـ).
3- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي رَجَاءٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حُسْنُ الْجِوَارِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 490 رواية : 3
ترجمه :
3ـ حضرت صادق (ع ) فرمود: خوش همسايگى (و خوشرفتارى با همسايه ) روزى را زياد كند.

4- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ عَمِّهِ يَعْقُوبَ بْنِ سَالِمٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنِ الْكَاهِلِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّ يَعْقُوبَ ع لَمَّا ذَهَبَ مِنْهُ بِنْيَامِينُ نَادَى يَا رَبِّ أَ مَا تَرْحَمُنِي أَذْهَبْتَ عَيْنَيَّ وَ أَذْهَبْتَ ابْنَيَّ فَأَوْحَى اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تـَعـَالَى لَوْ أَمـَتُّهـُمـَا لَأَحـْيـَيـْتـُهُمَا لَكَ حَتَّى أَجْمَعَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمَا وَ لَكِنْ تَذْكُرُ الشَّاةَ الَّتـِي ذَبـَحـْتـَهـَا وَ شَوَيْتَهَا وَ أَكَلْتَ وَ فُلَانٌ وَ فُلَانٌ إِلَى جَانِبِكَ صَائِمٌ لَمْ تُنِلْهُ مِنْهَا شَيْئاً
اصول كافى جلد 4 صفحه : 490 رواية : 4
ترجمه :
4ـ كاهلى گويد شنيدم حضرت صادق (ع ) مى فرمود: كه چون بنيامين از دست يعقوب رفت عـرضـكـرد: بار پروردگارا بمن رحم نمى كنى ؟ چشمم را كه گرفتى و فرزندم را كه بـردى ؟ پـس خـداى تـبـارك و تـعـالى بـاو وحى كرد: كه اگر من آندو را (يعنى يوسف و بـنـيـامـين را) ميرانده باشم برايت زنده شان مى كنم ولى آيا بياد دارى آن گوسفندى كه سـر بـريـدى و بـريـان كـردى و خوردى و فلان و فلان در همسايگى تو روزه بودند و چيزى بآنها ندادى ؟.

5- وَ فـِي رِوَايـَةٍ أُخـْرَى قـَالَ فـَكَانَ بَعْدَ ذَلِكَ يَعْقُوبُ ع يُنَادِي مُنَادِيهِ كُلَّ غَدَاةٍ مِنْ مَنْزِلِهِ عـَلَى فَرْسَخٍ أَلَا مَنْ أَرَادَ الْغَدَاءَ فَلْيَأْتِ إِلَى يَعْقُوبَ وَ إِذَا أَمْسَى نَادَى أَلَا مَنْ أَرَادَ الْعَشَاءَ فَلْيَأْتِ إِلَى يَعْقُوبَ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 491 رواية : 5
ترجمه :
5ـ و در روايـت ديـگرى است كه يعقوب عليه السلام پس از آن (وحى ) هميشه از منزلش در هـر چاشتگاه تا سر يك فرسنگى جار مى زدند: كه هر كس چاشت خواهد بخانه يعقوب آيد و در شامگاه هم جار مى زدند: كه هركس شام خواهد نزد يعقوب آيد.

6- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ جَاءَتْ فَاطِمَةُ ع تَشْكُو إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص بَعْضَ أَمْرِهَا فَأَعْطَاهَا رَسـُولُ اللَّهِ ص كـُرَيْسَةً وَ قَالَ تَعَلَّمِي مَا فِيهَا فَإِذَا فِيهَا مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخـِرِ فـَلَا يـُؤْذِي جَارَهُ وَ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَهُ وَ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيَقُلْ خَيْراً أَوْ لِيَسْكُتْ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 491 رواية : 6
ترجمه :
6ـ حـضـرت صـادق (ع ) فرمود: فاطمه عليهما السلام براى شكايت از پاره اى پيش آمدها نـزد رسـول خـدا (ص ) آمد، پس ‍ رسول خدا (ص ) جزوه اى باو داد و فرمود: آنچه در آنست بـيـامـوز، و (اين كلمات ) در آن بود: هركس ايمان بخدا و روز باز پسين دارد ميهمان خود را گرامى دارد، و هركس ايمان بخدا و روز جزا دارد بايد خوب بگويد يا خموشى گيرد.

7- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدَانَ عَنْ أَبِي مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع حُسْنُ الْجِوَارِ زِيَادَةٌ فِي الْأَعْمَارِ وَ عِمَارَةُ الدِّيَارِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 491 رواية : 7
ترجمه :
7ـ ابو مسعود گويد: حضرت صادق (ع ) بمن فرمود: خوش همسايگى در عمرها بيفزايد و خانه ها را آباد كند.

8- عـَنـْهُ عـَنِ النَّهِيكِيِّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنِ الْحَكَمِ الْخَيَّاطِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع حُسْنُ الْجِوَارِ يَعْمُرُ الدِّيَارَ وَ يَزِيدُ فِي الْأَعْمَارِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 491 رواية : 8
ترجمه :
8ـ (مانند حديث (7) است ).


9- عـَنـْهُ عـَنْ بـَعـْضِ أَصـْحـَابـِهِ عـَنْ صـَالِحِ بـْنِ حَمْزَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدٍ صَالِحٍ ع قَالَ قَالَ لَيْسَ حُسْنُ الْجِوَارِ كَفَّ الْأَذَى وَ لَكِنَّ حُسْنَ الْجِوَارِ صَبْرُكَ عَلَى الْأَذَى
اصول كافى جلد 4 صفحه : 492 رواية : 9
ترجمه :
9ـ حـضـرت مـوسى بن جعفر عليهما السلام فرمود: خوش همسايگى تنها باين نيست كه از آزار همسايه خوددارى كنى بلكه بر آزار او نيز شكيبائى كنى .

10- أَبـُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِّ عَنْ عُبَيْسِ بْنِ هِشَامٍ عَنْ مُعَاوِيَةَ بـْنِ عـَمَّارٍ عـَنْ أَبـِي عـَبـْدِ اللَّهِ ع قـَالَ قـَالَ رَسـُولُ اللَّهِ ص حـُسْنُ الْجِوَارِ يَعْمُرُ الدِّيَارَ وَ يُنْسِئُ فِي الْأَعْمَارِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 492 رواية : 10
ترجمه :
10ـ رسـول خـدا (ص ) فـرمـود: خـوش هـمـسـايـگـى خـانـه هـا را آبـاد سـازد و اجل را بتاءخير اندازد (كنايه از درازى عمر است ).

11- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بـْنِ حـَفـْصٍ عـَنْ أَبـِي الرَّبـِيـعِ الشَّامـِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ وَ الْبَيْتُ غَاصٌّ بِأَهْلِهِ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُحْسِنْ مُجَاوَرَةَ مَنْ جَاوَرَهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 492 رواية : 11
ترجمه :
11ـ ابـو الربـيـع شـامـى گـويد: حضرت صادق (ع ) در حاليكه خانه پر از جمعيت بود فرمود: كه بدانيد از ما نيست كسى كه با همسايه اش خوش رفتارى نكند.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن