(((يا أحمد! عجبت من ثلاثة عبيد؛ عبد دخل فى الصلاة و هو يعلم الى من يرفع يديه و قدام من هو و هو ينعس. و عجبت من عبد له قوت يوم من الحشيش أو غيره و هو يهتم لغد و عجبت من عبد لا يدرى أنى راض عنه أو ساخط عليه و هو يضحك.
ترجمه :
اى احمد از سه بنده خود تعجب مىكنم: بندهاى كه به نماز ايستاده و مىداند كه دستهاى خود را به جانب چه كسى دراز كرده و در پيشگاه چه كسى ايستاده و در عين حال خواب آلود است. و تعجب مىكنم از بندهاى كه روزى امروز خود را از سبزى مختصرى دارد ولى براى فردايش به فكر فرو رفته است. و تعجب مىكنم از بندهاى كه نمىداند آيا من از او راضى هستم يا بر او غضبناكم، ولى خندان است.(13)
13 - مراد غفلت و خندههاى مستانهاى است كه برخى افراد فارغ از همه چيز، در عيش و نوش خود به آن مىپردازند، و گر نه خوشرو و خندان بودن از صفات نيك مؤمن است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمودند: (((المؤمن بشره فى وجهه و حزنه فى قلبه؛ مؤمن چهرهاش باز و گشاده و قلبش محزون و غمگين است.
