1- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي خَلَفٍ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ جَمِيعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ وَ غَيْرِهِ عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ أَخِيهِ نُوحٍ عَنِ الْأَجْلَحِ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ كُهَيْلٍ عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَقُولُ يَا عَلِيُّ لَقَدْ أَذْهَلَنِي هَذَانِ الْغُلَامَانِ يَعْنِي الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع أَنْ أُحِبَّ بَعْدَهُمَا أَحَداً أَبَداً إِنَّ رَبِّي أَمَرَنِي أَنْ أُحِبَّهُمَا وَ أُحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُمَا
پدرم رحمة اللّه عليه از سعد بن عبد اللّه بن ابى خلف و عبد اللّه بن جعفر حميرى و محمّد بن يحيى عطّار جملگى از احمد بن محمّد بن عيسى و او از على بن حكم و غير محمّد بن يحيى عطّار از جميل بن درّاج و او از برادرش نوح و از اجلح و او از سلمة بن كهيل و او از عبد العزيز و او از حضرت على عليه السّلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
اى على (عليه السّلام) اين دو كودك يعنى حسن و حسين عليهما السّلام من را منصرف كردهاند از اينكه كسى بعد از ايشان را دوست داشته باشيم، پروردگارم مرا امر فرمود كه ايشان و كسى ايشان را دوست دارد، دوست داشته باشم.
2- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّيْدِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبَّاسٍ وَ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ حَرْبٍ جَمِيعاً قَالَ حَدَّثَنَا مَنْ سَمِعَ بَكْرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْمُزَنِيَّ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ الْحُصَيْنِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِي يَا عِمْرَانُ إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ مَوْقِعاً مِنَ الْقَلْبِ وَ مَا وَقَعَ مَوْقِعَ هَذَيْنِ الْغُلَامَيْنِ مِنْ قَلْبِي شَيْءٌ قَطُّ فَقُلْتُ كُلُّ هَذَا يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ يَا عِمْرَانُ وَ مَا خَفِيَ عَلَيْكَ أَكْثَرُ إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنِي بِحُبِّهِمَا
محمّد بن احمد بن ابراهيم از حسين بن على زيدىّ و او از پدرش و او از على بن عباس و عبد السّلام بن حرب جميعا نقل كرده، عبد السّلام بن حرب مىگويد:
كسى كه حديث را از بكر بن عبد اللّه مزنى شنيده برايم از عمران بن حصين نقل نموده كه وى گفت: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به من فرمودند:
اى عمران:
هر چيزى در قلب جايگاهى دارد ولى جاىگاه اين دو كودك از قلب من هرگز مكان خاصّى نيست.
عمران مىگويد: عرض كردم اى رسول خدا تمام قلب شما جاىگاه اين دو است؟
حضرت فرمودند:
اى عمران: آنچه بر تو مخفى مانده بيش از آن است كه دانستهاى، خداوند متعال من را به محبّت ايشان امر فرموده است.
3- حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ سُفْيَانَ الْجَرِيرِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي رَافِعٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ أَبِي ذَرٍّ الْغِفَارِيِّ قَالَ أَمَرَنِي رَسُولُ اللَّهِ ص بِحُبِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع فَأَنَا أُحِبُّهُمَا وَ أُحِبُّ مَنْ يُحِبُّهُمَا لِحُبِّ رَسُولِ اللَّهِ ص إِيَّاهُمَا
پدرم از سعد بن عبد اللّه و او از محمّد بن حسين بن ابى الخطاب و او از كسى كه برايش حديث كرده و او از سفيان جرير و او از پدرش و او از ابى رافع و او از پدرش و او از جدّ وى و او از ابو ذر غفارى نقل كرده كه فرمود:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم من را به محبّت امام حسن و امام حسين عليهما السّلام امر فرمود پس من ايشان و كسى كه آنها را دوست داشته باشد دوست دارم زيرا رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ايشان را دوست دارد.
4- حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي رَجُلٌ نَسِيتُ اسْمَهُ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ مُوسَى عَنْ مُهَلْهَلٍ الْعَبْدِيِّ عَنْ أَبِي هَارُونَ الْعَبْدِيِّ عَنْ رَبِيعَةَ السَّعْدِيِّ عَنْ أَبِي ذَرٍّ الْغِفَارِيِّ قَالَ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يُقَبِّلُ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع وَ هُوَ يَقُولُ مَنْ أَحَبَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع وَ ذُرِّيَّتَهُمَا مُخْلِصاً لَمْ تَلْفَحِ النَّارُ وَجْهَهُ وَ لَوْ كَانَتْ ذُنُوبُهُ بِعَدَدِ رَمْلِ عَالِجٍ إِلَّا أَنْ يَكُونَ ذَنْبُهُ ذَنْباً يُخْرِجُهُ مِنَ الْإِيمَانِ
پدرم از عبد اللّه بن جعفر حميرى نقل نموده كه وى گفت:
مردى كه نامش را فراموش كردهام و از اصحاب ما بود از عبيد اللّه بن موسى و او از مهلهل عبدى و او از ابى هارون عبدى و او از ربيعة السّعدى و او از ابى ذر غفارى نقل كرد كه وى فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را ديدم كه حسن و حسين عليهما السّلام را مىبوسيد و مىفرمود:
كسى كه حسن و حسين عليهما السّلام و ذريّه اين دو را دوست داشته و ايشان را خالصانه بخواهد آتش دوزخ هرگز صورتشان را نسوزاند اگر چه گناهان آنها به مقدار ريگهاى بيابان باشد مگر آنكه گناهانشان ايشان را از ايمان خارج كرده باشند.
5- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْقُرَشِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَابِسٍ عَنِ الْحَجَّالِ عَنْ عَمْرِو بْنِ مُرَّةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سَلَمَةَ عَنْ عَبِيدَةَ السَّلْمَانِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ مَنْ كَانَ يُحِبُّنِي فَلْيُحِبَّ ابْنَيَّ هَذَيْنِ فَإِنَّ اللَّهَ أَمَرَنِي بِحُبِّهِمَا
محمّد بن جعفر رزّاز قرشى مىگويد:
محمّد بن حسين بن خطاب از حسن بن محبوب از كسى كه نامش را برده، از على بن عابس، از حجّال، از عمرو بن مرّة از عبد اللّه بن سلمة از عبيده سلمانى، از عبد اللّه بن مسعود نقل كرده كه وى گفت:
از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم شنيدم كه مىفرمودند:
كسى كه مرا دوست دارد بايد اين دو كودك (امام حسن و امام حسين) را هم دوست باشد چه آنكه خداوند من را به دوست داشتن اين دو امر فرموده است.
6- حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ الْبَزَّازِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَرَادَ أَنْ يَتَمَسَّكَ بِعُرْوَةِ اللَّهِ الْوُثْقَى الَّتِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ فَلْيُوَالِ [فَلْيَتَوَلَّ ]عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّهُمَا مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ
پدرم از سعد بن عبد اللّه و او از احمد بن محمد بن عيسى و او از پدرش و او از محمّد بن عيسى و او از عبد اللّه بن مغيره و او از محمّد بن سليمان بزّاز و او از عمرو بن شمر و او از جابر و او از حضرت ابى جعفر عليه السّلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
كسى كه مىخواهد به ريسمان محكم خدا كه حضرتش در قرآن از آن ياد كرده چنگ بزند بايد على بن ابى طالب عليه السّلام و حسن و حسين عليهما السّلام را دوست بدارد چه آنكه خداوند متعال از فوق عرش اين دو را دوست دارد.
7- وَ عَنْهُ وَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ وَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ عَبَّاسِ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَبْغَضَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَيْسَ عَلَى وَجْهِهِ لَحْمٌ وَ لَمْ تَنَلْهُ شَفَاعَتِي
پدرم از سعد بن عبد اللّه و او از احمد بن محمّد و او از پدرش و نيز عبد الرحمن بن ابى نجران از شخصى و او از عبّاس بن وليد و او از پدرش و او از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل نموده كه حضرت فرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
كسى كه نسبت به امام حسن و امام حسين عليهما السّلام بغض داشته باشد روز قيامت خواهد آمد در حالى كه گوشت در صورت نداشته و شفاعت من شاملش نمىشود.
8- وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص قُرَّةُ عَيْنِي النِّسَاءُ وَ رَيْحَانَتِي رَيْحَانَتَايَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ع
ترجمه: محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن حسين بن ابى الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل از ابى المغرى، از ابى بصير، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مىفرمودند:
نور چشمم زنان بوده و گل خوشبوى من حسن و حسين عليهما السّلام مىباشند.
9- حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبَّاسٍ عَنِ الْمِنْهَالِ بْنِ عُمَرَ وَ عَنِ الْأَصْبَغِ عَنْ زَاذَانَ قَالَ سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع فِي الرَّحْبَةِ يَقُولُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ رَيْحَانَتَا رَسُولِ اللَّهِ ص
حسن بن عبد اللّه بن محمّد بن عيسى از پدرش و او از حسن بن محبوب و او از كسى كه نامش را برده و او از على بن عبّاس و او از منهال بن عمرو، و او از اصبغ و او از زاذان نقل كرده كه وى گفت:
شنيدم حضرت صادق عليه السّلام در قريه رحبه مىفرمودند:
حسن و حسين عليهما السّلام دو ريحانه (گل خوشبو) رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مىباشند.
10- حَدَّثَنِي جَمَاعَةُ مَشَايِخِي مِنْهُمْ أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ جَمِيعاً عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي خَلَفٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ الْيَقْطِينِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ زَكَرِيَّا الْمُوءْمِنِ عَنْ أَبِي مُسْكَانَ عَنْ زَيْدٍ مَوْلَى ابْنِ هُبَيْرَةَ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص خُذُوا بِحُجْزَةِ هَذَا الْأَنْزَعِ فَإِنَّهُ الصِّدِّيقُ الْأَكْبَرُ وَ الْهَادِي لِمَنِ اتَّبَعَهُ وَ مَنْ سَبَقَهُ مَرَقَ مِنْ دِينِ اللَّهِ وَ مَنْ خَذَلَهُ مَحَقَهُ اللَّهُ وَ مَنِ اعْتَصَمَ بِهِ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللَّهِ [اعْتَصَمَ بِحَبْلِ اللَّهِ ]وَ مَنْ أَخَذَ بِوَلَايَتِهِ هَدَاهُ اللَّهُ وَ مَنْ تَرَكَ وَلَايَتَهُ أَضَلَّهُ اللَّهُ وَ مِنْهُ سِبْطَا أُمَّتِي الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ وَ هُمَا ابْنَايَ وَ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ الْأَئِمَّةُ الْهُدَاةُ وَ الْقَائِمُ الْمَهْدِيُّ فَأَحِبُّوهُمْ وَ تَوَالَوْهُمْ وَ لَا تَتَّخِذُوا عَدُوَّهُمْ وَلِيجَةً مِنْ دُونِهِمْ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ ذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ قَدْ خابَ مَنِ افْتَرى
دستهاى از مشايخ و اساتيدم از جمله: پدرم و محمّد بن حسن و على بن حسين جميعا از سعد بن عبد اللّه بن ابى خلف از محمّد بن عيسى بن عبيد يقطينى و او از ابى عبد اللّه زكريا موءمن و او از ابى مسكان و او را از زيد مولاى ابن هبيره نقل كرده كه گفت:
حضرت ابو جعفر عليه السّلام فرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
بگيريد ميان (جايى كه كمر بسته مىشود) اين مرد انزع (به كسى گويند كه موىهاى دو طرف پيشانى او ريخته باشد) را زيرا او صديق اكبر بوده و تابعين خود را هدايت مىكند و كسى كه بر او سبقت گيرد از دين خدا خارج شود و آن كس كه او را مخذول و ذليل نمايد خداوند نابودش مىنمايد و كسى كه به او متوصل شود به خدا متوصل شده و آن كس كه به ولايتش اخذ نمايد خدا هدايتش نموده و هر كس كه ولايت او را ترك نمايد خداوند گمراهش كند و دو سبط امّت من يعنى حسن و حسين عليهما السّلام كه دو فرزندان من هستند از ايشان مىباشند و امام و پيشوايان كه هاديان خلقند و همچنين حضرت قائم مهدى عليه السّلام از فرزندان حسين عليه السّلام هستند، بنا بر اين ايشان را دوست بدارند و با دشمنانشان دوستى نكنيد كه در اين صورت غضب پروردگار متوجّه شما شده و در زندگانى دنيا ذليل و خوار خواهيد شد.
11- حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ الزَّعْفَرَانِيُّ بِالرَّيِّ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ سُلَيْمَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُثْمَانَ بْنِ خَيْثَمٍ عَنْ سَعِيدِ بْنِ أَبِي رَاشِدٍ عَنْ يَعْلَى بْنِ مُرَّةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاطِ
حسين بن على زعفرانى در رى برايم نقل نمود، وى گفت:
يحيى بن سليمان، از عبد اللّه بن خثيم و او از سعيد بن ابى راشد و او از يعلى بن مرّه نقل كرده، وى گفت:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
حسين از من و من از حسين هستم، كسى كه حسين را دوست بدارد خدا او را دوست دارد، حسين سبطى است از اسباط (يعنى همان طورى كه حضرت يعقوب 12 اسباط داشت و هر كدام سبطى از اسباط بودند، پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نيز 12 اسباط داشت كه حضرت سيد الشهداء عليه السّلام سبطى از اين اسباط بودند).
12- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ زَكَرِيَّا الْعَدَوِيِّ الْبَصْرِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْأَعْلَى [اللَّهِ ]بْنِ حَمَّادٍ الْبُرْسِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا وَهْبٌ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ سَعِيدِ بْنِ أَبِي رَاشِدٍ عَنْ يَعْلَى الْعَامِرِيِّ أَنَّهُ خَرَجَ مِنْ عِنْدِ رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَى طَعَامٍ دُعِيَ إِلَيْهِ فَإِذَا هُوَ بِحُسَيْنٍ ع يَلْعَبُ مَعَ الصِّبْيَانِ فَاسْتَقْبَلَهُ النَّبِيُّ ص أَمَامَ الْقَوْمِ ثُمَّ بَسَطَ يَدَيْهِ فَطَفَرَ الصَّبِيُّ هَاهُنَا مَرَّةً وَ هَاهُنَا مَرَّةً وَ جَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ ص يُضَاحِكُهُ حَتَّى أَخَذَهُ فَجَعَلَ إِحْدَى يَدَيْهِ تَحْتَ ذَقَنِهِ وَ الْأُخْرَى تَحْتَ قَفَائِهِ وَ وَضَعَ فَاهُ عَلَى فِيهِ وَ قَبَّلَهُ ثُمَّ قَالَ حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاطِ
محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى، از ابى سعيد حسن بن علىّ بن زكريا عدوى بصرى نقل كرده، وى گفت: عبد الاعلى بن حماد البرسى برايم نقل نمود كه وهب از عبد اللّه بن عثمان، از سعيد بن ابى راشد از يعلى العامرى، وى مىگويد:
از محضر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بيرون آمده و به صرف طعامى كه مدعوّ بودم حاضر شدم در آن مجلس حضرت حسين عليه السّلام را ديدم كه با اطفال بازى مىكردند، پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم دو دست مبارك را باز كرده و او را به پيش خواندند، طفل (حضرت حسين عليه السّلام) شروع به پريدن به اين طرف و آن طرف نمود و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از اين حركات مىخنديدند تا بالاخره او را گرفتند سپس يك دست مبارك را زير چانهاش و دست ديگر را پشت سرش قرار داد و دهان مبارك را روى دهانش گذارد و او را بوسيد و سپس فرمود:
حسين از من و من از حسينم، خداوند دوست دارد كسى را كه حسين را دوست دارد، حسين سبطى است از اسباط.
13- وَ عَنْهُ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنَا نَضْرُ بْنُ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع قَالَ أَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ ص بِيَدِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ فَقَالَ مَنْ أَحَبَّ هَذَيْنِ الْغُلَامَيْنِ وَ أَبَاهُمَا وَ أُمَّهُمَا- فَهُوَ مَعِي فِي دَرَجَتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ
از محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى، از ابى سعيد منقول است كه گفت:
نصر بن علىّ گفت: على بن جعفر از برادرش حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم دست حسن و حسين را گرفته سپس فرمودند:
كسى كه اين دو طفل و پدر و مادرشان را دوست بدارد در روز قيامت با من هم درجه خواهد بود.
