ترجمه مجلسى از آيات، روايات و عبارات عربى، از نظر دقت و امانت، بىعيب و نقص است. تنها در آنجا كه نياز به تفسير است يا متن، غامص يا چند پهلوست، ترجمه او به ترجمه تفسيرى ميل مىكند و به تناسب نياز، با تفسير در هم مىآميزد اما به گونهاى كه تفكيك ترجمه و تفسير از يكديگر دشوار نيست.
ايجاد ارتباطى ساده، منطقى و طبيعى ميان آيات متوالى از ويژگيهاى ترجمه تفسيرى و ترجمه آميخته به تفسير اوست.
از نظر سلاست و روانى ترجمه، كار مجلسى در ترجمه آيات و روايات تا آنجا پيش رفته است كه انسان گاه مىپندارد قرآنى است كه به فارسى فرود آمده يا حديثى است كه به فارسى بيان شده است. پس از خواندن ترجمه يا ترجمه تفسيرى يا ترجمه و تفسير مجلسى از يك آيه يا حديث است كه خواننده آگاه به خود مىآيد كه آيه يا حديثى دشوار يا تعبيرى مشكل و ديرياب از كلام خدا يا معصوم را چون جرعهاى آب زلال سركشيده است.
ترجمههاى مجلسى از آثار معروف شيعى، بسيار است. در واقع ساختار اصلى كار فارسىنويسى مجلسى را ترجمه تشكيل مىدهد از آن روكه مجلسى به طور عمده، راوى آيات قرآن يا روايات يا آمورههاى شيعه است و بازگو كردن اين آيات و روايات و آموزهها به زبان فارسى، چيزى جز ترجمه مقيد يا آزاد آنها نيست.
