معاويه در نامه سرزنش آميز خود به على (ع ) نوشت كه : ياد دارى كه ترا چون شترى مهار كرده و به مسجد مى بردند كه بيعت كنى ؟ و امام در جوابش نوشت : براى مرد با ايمان ننگ نيست كه در طريق انجام وظيفه دينى خود مظلوم واقع شود (ما على المسلم من غضاضة فى ان يكون مظلوما...).(145)
به مسجدش آورند كه بيعت كن ، على (ع ) پرسيد: اگر نكنم ؟
عمر گفت گردنت را مى زنم .
امام (ع ) فرمود: در آن صورت تو بنده خدا و برادر پيامبر (ص ) را مى كشى ؟
عمر گفت : تو بنده خدايى ولى برادر پيامبر (ص ) نيستى .
به ابوبكر گفت : حكم قتل را بده .
ابوبكر گفت : آخر فاطمه (س ) به قبر پيامبر چسبيده و در اين جا على (ع ) فرمود: قال ابن ام ان القوم استضعفونى و كادوا يقتلونى (146) و نتوانستند از او بيعت بگيرند.(147)
سرانجام خواستند به زور دست او را در دست ابوبكر بگذارند، على (ع ) دست خود را مشت كرد. پشت دست او را به دست ابوبكر مسح دادند، يعنى كه بيعت .(148) و اين است معنى مقاومت در برابر عقيده در مكتب على (ع ).
145- خطبه 28 نهج البلاغه .
146- سوره اعراف ، آيه 150.
147- اعلام النسا، ج 3، ص 1205.
148- اثبات الوصيه ، ص 262.
