پاداش الهى

خداى منان فرموده است:
(فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة خَيْرًا يَرَهُ)؛(6) هر كس هموزن ذره اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد.
در آيه ديگر با تصريح به اين كه خداى متعال هيچ چيزى را فراموش نخواهد كرد آمده است:
(... أَحْصـهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ...)؛(7) برشمرد خدا [كارهاى شان را] و آنها آن را فراموش كردند.

خوب است در آيه، بيشتر دقت و تأمل كنيم كه: « مثقال ذرة » چه معنايى دارد ؟ بى ترديد تمام خدماتى كه افراد، در مجالس انجام مى دهند ـ خواه كوچك و خواه بزرگ ـ در پيشگاه الهى محفوظ است و بر اساس آن، به صاحبان اعمال نيك پاداش داده مى شود و در اين امر، خادم هميشگى مجلس بودن شرط نيست. به ديگر بيان، اگر فردى حتى خاشاك كوچكى از مجلس زدوده يا استكانى را از زمين برداشته، در سينى خادم مجلس گذارده باشد به همان نسبت از پاداش الهى بهره مند خواهد شد. اين مقدار از عمل، مثقال ذره نيست كه بيشتر از آن است. وانگهى هريك از شما يا هر كس كه خدمتى يا عمل خيرى انجام داده، اما آن را از ياد برده باشد، به يقين خداى منان آن را بر شمرده و ثبت مى نمايد، چه اين كه حضرتش فرموده است: « أحصاه الله... ».
بنابراين بايد از فرصت ها، براى نيل به والايى ها و اندوختن حسنات بهره گرفته، در حد توان خود بكوشيم و بدانيم كه بهره گرفتن از آموزه هاى معصومان در قالب نيايش هاى توديع ماه مبارك رمضان از مطالب مهم در اين ماه است تا از اين طريق بتوانيم با وظايف خويش آشنا شده، بيشترين استفاده را از بركات اين ماه مبارك ببريم. البته برخوردارى بيشتر از بركات در گرو به فعليت در آوردن دريافت هاست. البته اين امر تا اندازه اى مشكل است، اما با آسان گرفتن آن، خداوند نيز آن را تسهيل خواهد نمود. افراد موفق در اين زمينه، مسأله را آسان گرفتند و خدا نيز پيمودن راه را براى آنان آسان نمود. ما نيز اگر در اين راه كمى تحمل داشته باشيم و خستگى را برخود هموار كنيم، به يقين خداى منان راه را براى ما آسان و هموار خواهد كرد، چه اين كه حضرتش خدايى است مهربان و خود در اين باره فرموده است:
(إِلاَّ مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَ لِذَ لِكَ خَلَقَهُمْ...)؛(8) مگر كسانى كه پروردگار تو، به آنان رحم كرده، و براى همين آنان را آفريده است.
در جايى ديگر فرموده است:
(وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الاِْنسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ)؛(9) و جن و انس را نيافريدم جز براى آن كه مرا بپرستند.
خداى منان، انسان را به پرستش خودش فرمان داد تا بر او ترحم كند و در حقيقت علت غائى خلقت، اين بوده تا خدا بر ما ترحم نمايد و خود مى فرمايد: (... وَ لِذَ لِكَ خَلَقَهُمْ...)؛ و براى همين آنان را آفريده است ».
بنابراين سزاوار است در اين باب سعى كنيم و توانايى خويش را در كسب رحمت و فيض خداوندى به فعليت درآوريم و شايستگى هاى خويش را براى برخوردارى از اين بركات و عنايات الهى به ظهور رسانيم.