أَنْتُمْ (السَّبِيلُ الاَْعْظَمُ وَ)1 الصِّرَاطُ الاَْقْوَمُ، وَ شُهَدَاءُ دَارِ الْفَنَاءِ، وَ شُفَعَاءُ دَارِ الْبَقَاءِ، وَ الرَّحْمَةُ الْمَوْصُولَةُ، وَ الاْيَةُ الْمَخْزُونَةُ، وَ الاَْمَانَةُ الْمَحْفُوظَةُ، وَ الْبَابُ الْمُبْتَلَى بِهِ النَّاسُ.
مَنْ أَتَاكُمْ نَجَا وَ مَنْ لَمْ يَأْتِكُمْ هَلَكَ.
شما بزرگ راه و راه راست استواريد، گواهان سراى گذراى دنيا، شفيعان سراى جاويد آخرت، رحمت پيوسته و متّصل، آيت گنجينه، امانت حفظ شده و دروازه آزمايش مردم هستيد.
كسى كه به سوى شما آمد، نجات يافت و آن كه نيامد نابود شد.
1 . عبارت داخل پرانتز در بعضى از نسخه هاى زيارت جامعه كبيره آمده است.
