مجازات گناهان

حديث : 1
حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى عبدالله بن جعفر الحميرى عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب عن مالك بن عطيه عن ابى حمزه الثمالى عن ابى جعفر عليه السلام قال اما انه ليست سنه امطر من سنه و لكن يضعه حيث يشاء الله ان الله عزوجل اذا عمل قوم بالمعاصى صرف عنهم ما كان قدر لهم من المطر فى تلك السنه الى غيرها من الفيافى و البحار و الجبال و ان الله عزوجل ليعذب الجعل فى جحرها بحبس المطر عن الارض بخطايا من بحضرته و قد جعل الله له السبيل و المسلك الى سوا محلهه اهل المعاصى ثم قال ابو جعفر عليه السلام فاعتبروا يا اولى الابصار ثم قال وجدنا فى كتاب امير المومنين عليه السلام قال رسول الله صلى الله عليه و آله اذا ظهر الزنا كثر موت الفجاه و اذا طفف المكيال اخذهم الله بالسنين و النقض و اذا منعوا الزكاه منعت الارض بركتها من الزرع و الثمار و المعادن و اذا جاروا فى الاحكام تعاونوا على الظلم و العدوان و اذا نقضوا العهود سلط الله عليهم عدوهم و اذا قطعوا الارحام جعلت الاموال فى ايدى الاشرار و اذا يامروا بمعروف و لم ينهوا عن منكر و لم يتبعوا الاخيار من اهل بيتى سلط الله عليهم شرارهم فيدعوا خيارهم فلايستجاب لهم .
ترجمه :
1. امام باقر عليه السلام فرمودند: بدانيد كه هيچ سالى پربارتر از سال ديگر نيست . تنها چيزى كه هست اين است كه نزول باران در هر منطقه اى بستگى به خواست خداوند دارد. بدون ترديد هنگامى كه جامعه اى كه مرتكب گناهان گردند، خداوند عزوجل بارانى را كه براى آنها قرار داده بود، در آن جا نبارانيده و در بيابانهاى وسيع ، درياها و كوهها ديگرى نازل مى گرداند. بدون شك خداوند جعل را در لانه اش بخاطر گناهان مردمى كه در كنار آن هستند، با نبارانيدن باران عذاب مى نمايد. زيرا كه او مى تواند به مكانى كه در آنجا معصيت نمى شود، برود. آنگاه امام باقر عليه السلام فرمودند: اى آگاهان ! پند گيريد. سپس فرمودند: در كتاب امير المومنين عليه السلام آمده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: هنگامى كه زنا آشكار شود، مرگ ناگهانى زياد مى شود، و زمانى كه كم فروشى كنند، خداوند آنان را با قحطى و كمبود محصولات عذاب مى نمايد و هنگامى كه زكات نپردازند، زمين نيز آنها را از زراعت ، ميوه ها، و معادن خود محروم مى نمايد، و هنگامى كه در قضاوت ، ظلم كنند، در ظلم و تجاوز به يارى يكديگر خواهند پرداخت . و زمانى كه پيمان شكنى كنند، خداوند دشمنانشان را بر آنها مسلط مى نمايد. و هنگامى كه قطع رحم نمايند، اموال در دست اشرار قرار مى گيرد. و زمانى كه امر به معروف و نهى از منكر مسلط مى نمايد و هنگامى كه قطع رحم نمايند، اموال در دست اشرار قرار مى گيرد و زمانى كه امر به معروف و نهى از منكر نكرده و از نيكان اهل بيتم پيروى نكنند، خداوند بدانشان را بر آنها مسلط مى نمايد، و در اين حال نيكان آنها دعا مى كنند، ولى مستجاب نمى شود.

حديث : 2

ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد بن عيسى عن احمد بن محمد بن ابى نصر البزنطى عن ابان الاحمر عن ابى جعفر عليه السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله خمس اذا ادر كتموهن فتعوذوا بالله عزوجل منهن لم تظهر الفاحشه فى قوم قط حتى يعلنوها الا ظهر فيهم الطاعون و الاوجاع التى لم تكن فى اسلافهم الذين مضوا و لم ينقصوا المكيال و الميزان الا اخذوا بالسنين و شده الموونه و جور السلطان و لم يمنعوا الزكاه الا منعوا القطر من السماء و لولا البهائم لم يمطروا و لم ينقضوا عهد الله عزوجل و عهد رسوله الا سلط الله عليهم عدوهم فاخذوا بعض ما فى ايديهم ولم يحكموا بغير ما انزل الله الا جعل باسهم بينهم .
ترجمه :
2. امام باقر عليه السلام نقل مى نمايد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: پنج چيز است كه اگر به آنها رسيديد، از آنها به خداوند عزوجل پناه بريد: گناهان بصورت آشكار در جامعه اى رواج پيدا نكرده است ، مگر اين كه طاعون و امراضى كه در ميان پيشينيان آنها كه از دنيا رفته اند، وجود نداشته است ، در ميان آنها رواج پيدا مى كند؛ و كم فروشى نكرده اند، مگر اين كه با قحطى و تنگدستى و ستم سلطان مجازات شده اند، زكات پرداخت نكرده اند، مگر اين كه از باران محروم شده اند و اگر چهارپايان نبودند باران بر آنها نمى باريد؛ پيمان خداوند عزوجل و پيمان رسولش را نشكسته اند، مگر اين كه خداوند دشمنانشان را بر آنها مسلط نموده و آنان مقدارى از مالشان را گرفته اند،، و بغير احكام الهى قضاوت ننموده اند، مگر اين كه خداوند عذابشان را در ميان خودشان قرار داده است .

حديث : 3
ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلى عن السكونى عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله سياتى على امتى زمان تخبث فيه سرائرهم و تحسن فيهه علانيتهم طمعا فى الدنيا لا يريدون به ما عندالله عزوجل يكون امرهم رياء لا يخالطه خوف يعمهم الله بعقاب فيدعونه دعاء الغريق فلا يستجاب لهم .
ترجمه :
3. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: زمانى مى رسد كه بخاطر رسيدن به دنيا، باطن امت من ناپاك و ظاهر آنها نيكو شده ، و به دنبال ثوابهاى خداوند عزوجل نبوده و كارهايشان ريايى و نه از ترس خدا خواهد بود. خداوند همه آنها را عذاب مى كند. آنگاه مانند غريق دعا مى كنند، ولى مستجاب نمى شود.

حديث : 4
و بهذاالاسناد قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله سياتى على امتى زمان لا يبقى من القرآن الا رسمه و لامن الاسلام الا اسمه يسمون به و هم ابعد الناس منه مساجد هم عامره و هى خراب من الهدى فقهاء ذلك الزمان شر فقهاء تحت ظل السماء منهم خرجت الفتنه و اليهم تعود.
ترجمه :
4. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: براى امتم زمانى مى رسد كه از قرآن چيزى جز ظاهر آن و از اسلام چيزى جز اسم آن باقى نمى ماند، بنام اسلام ناميده مى شوند، ولى دورترين مردم از اسلام هستند، مساجدشان آباد است ، ولى از هدايت در آنها خبرى نيست ، فقهاى اين زمان بدترين فقيهان در زير سايه آسمان هستند. منشاء فتنه ها مى باشند و فتنه ها به خودشان باز مى گردد.

حديث : 5
حدثنى محمد بن على ماجيلويه رضى الله عنه عن عمه محمد بن ابى القاسم معن محمد بن على الكوفى عن محمد بن سنان عن حماد بن عثمان عن خلف بن حماد عن ربعى عن الفضيل عن ابى عبدالله عليه السلام قال اذا اخذ القوم فى معصيه الله عزوجل فان كانوا ركبانا من خيل ابليس و ان كانوا رجاله كانوا من رجالته .
ترجمه :
5. امام صادق عليه السلام فرمودند: هنگامى كه عده اى گناه كنند، اگر سواره باشند، از سواره نظام ابليس و اگر پياده باشند، از پياده نظام او خواهند بود.

حديث : 6
حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى عبدالله بن جعفر الحميرى عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب عن الهيثم بن واقد قال سمعت ابا عبدالله عليه السلام يقول ان الله عزوجل بعث نبيا الى قومه فاوحى الله اليه قل لقومك انه ليس من اهل قريه و لا اهل بيت كانوا على طاعتى فاصابهم فيها شر فانتقلوا عما احب الى ما اكره الا تحولت لهم عما يحبون الى ما يكرهون .
عقاب العلماء الفجره و القراء الفسقه و الجبابره الظلمه و الوزراء الخونه و العرفاء الكذبه و الناكثين
ترجمه :
6. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: همانا خداوند عزوجل پيامبرى را در ميان قوم خود برانگيخت و به او وحى نمود كه به قومت بگو: بدون شك اهل هيچ شهر يا خاندانى نبوده اند كه به طاعت من مشغول باشند و در اين راه حادثه ناگوارى برايشان پيش آيد، و آنها را از آنچه دوست دارم رو گرداند و به آنچه بدم مى آيد رو آورند، مگر اين كه من نيز از آنچه دوست دارند، رو گردانيده و به آنچه بدشان مى آيد، رو مى آورم .