حديث : 1
ابى رحمه اللهه قال حدثنى سعد بن عبدالله قال حدثنى عبادبن سليمان عن ابيه هارون بن الجهم عن اسماعيل بن عمار الصيرفى عن ابى عبدالله عليه السلام قال قلت له جعلت فداك المومن رحمه على المومن رحمهه على المومن فقال نعم فقلت و كيف ذلك قال ايما مومن اتاه اخوه فى حاجه فانما ذلك رحمهه من الله ساقها اليهه و سيبها له فان قضى حاجته كان قد قبل الرحمهه بقبولها و ان رده عن حاجته و هو يقدر على قضائهها فانما رد عن نفسه الرحمه التى ساقها اليه و سيبها له هو ذخرت الرحمه الى يوم القيامه فيكون المردود عن حاجته هو الحاكم فيها ان شاء صرفها الى نفسه و ان شاء الى غيره يا اسماعيل فاذا كان يوم القيامه هو الحاكم فى رحمه من الله عزوجل قد شرعت له فالى من ترى يصرفها قال قلت جعلت فداك لا اظنهه يصرفها عن نفسه قال لا تظن و لكن استيقن فانه لا يردها عن نفسه يا اسماعيل من اتاه اخوه فى حاجه يقدر على قضائها فلم يقضهها له سلط الله عليه شجاعا ينهش ابهامه فى قبره الى يوم القيامه مغفورا له او معذبا.
ترجمه :
1. اسماعيل بن عمار صيرفى مى گويد به امام صادق عليه السلام عرض كردم : فدايت شوم مومن براى مومن رحمت است ؟ فرمودند: بله . عرض كردم : چگونه ؟ فرمودند: هر مومنى كه بخاطر حاجتى پيش برادرش برود، بدون شك اين فقط رحمتى است كه خداوند برايش آماده هنموده و فرستاده است . اگر حاجت او را بر آورد، بدون شك با قبول آن رحمت حق را پذيرفته ، و اگر با وجود توانايى ، حاجتش را بر نياورد، فقط رحمتى را كه خداوند برايش آماده كرده و فرستاده بود، رد كرده است . و اين رحمت براى روز قيامت ذخيره مى شود و كسى كه حاجتش بر آورد نشد مى تواند درباره آن تصميم بگيرد. اگر بخواهد مى تواند آن را براى خودش بردارد يا به ديگرى بدهد. اى اسماعيل ! در اين صورت كه او اختيار دار آن رحمت است ، فكر مى كنى آن را براى خودش بردارد يا به ديگرى بدهد؟ عرض كردم : گمان نمى كنم آن را به ديگرى بدهد. فرمودند: گمان نداشته باش . بلكه يقين داشته باشد كه بدون شك آن را براى خودش بر مى دارد. اى اسماعيل ! كسى كه برادرش بخاطر حاجتى پيش او بيايد و او بتواند حاجتش را بر آورد ولى اين كار را انجام ندهد، خداوند در قبرش مارى را بر او مسلط مى كند كه تا روز قيامت انگشت ابهام او را بگزد، خواه آمرزيده باشد يا در عذاب بسر برد.
