حديث : 1
حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن يحيى قال حدثنى سهل بن زياد الادمى عن يحيى بن المبارك عن عبدالله بن جبله عن محمد بن الفضيل عن ابى الحسن موسى بن جعفر عليهماالسلام قال قلت له جعلت فداك الرجل من اخوانى يبلغنى عنه الشى الذى اكره له فاساله عنه هفينكر ذلك و قد اخبرنى عنه قوم ثقات فقال لى يا محمد كذب سمعك و بصرك عن اخيك و ان شههد عندك خمسون قسامه و قال لك قولا فصدقه و كذبهم و لا تذيعن عليه شيئا تشينه به و تهدم به مروته فتكون من الذين قال الله عزوجل ان الذين يحبون ان تشيع الفاحشه فى الذنى آمنوا لهم عذاب اليم فى الدنيا و الاخره .
ترجمه :
1. ((محمد بن فضيل )) مى گويد به امام كاظم عليه السلام عرض كردم : فدايت شوم درباره يكى از برادرانم چيز ناخوش آيندى شنيدم و هنگامى كه به او گفتم انكار كرد. در حالى كه كسانى كه آن مطلب را به من گفتند، افراد مورد اعتمادى بودند. آن حضرت فرمودند: اى محمد ! در رابطه با برادرت گوش و چشمت را تكذيب كن . و اگر پنجاه ((قسامه )) (كه هر كدام پنجاه نفر هستند يا پنجاه بار قسم مى خورند) برايت قسم بخورند و مطلبى را برايت بگويند، تو سخت او را تصديق و آنان را تكذيب كن و خبرى را پخش نكن كه آبروى او را ببرد و شخصيت او را نابود كند. زيرا در غير اين صورت از كسانى خواهى بود كه خداوند عزوجل درباره آنها فرموده است ((همانا براى كسانى كه دوست دارند گناه در ميان كسانى كه ايمان آورده اند رواج يابد، عذابى دردناك در دنيا و آخرت هست )) (156).
حديث : 2
حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن يعقوب بن يزيد عن على بن اسماعيل بن عمار عن منصور بن حازم قال قال ابو عبدالله عليه السلام قال رسول الله صلى الله عليه و آله من اذاع فاحشه كان كمبتديها و من عير مومنا بشى بشى لا يموت حتى يركبه .
ترجمه :
2. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: كسى كه گناهى را رواج دهد، مانند كسى است كه براى اولين بار آن را انجام داده است .
و كسى كه مومنى را به خاطر چيزى سرزنش كند، نمى ميرد تا خود گرفتار آن نشود.
