مجازات دشمن و منكر ولايت و جانشينى امير المومنين عليه السلام و شك كننده در اين مطلب

حديث : 1
حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن جعفر قال : حدثنى موسى بن عمران عن الحسين بن يزيد عن على بن ابى حمزه عن ابى بصير قال : قال ابو عبدالله مدمن الخمر كعابد الوثن و الناصب لال محمد شر منه قلت : جعلت فداك و من اشر من عابد الوثن فقال : ان شارب الخمر تدركه الشفاعه يوما ما و ان الناصب لو شفع فيه اهل السماوات و الارض لم يشفعوا.
ترجمه :

1. امام صادق عليه السلام فرمودند: شرابخوار مانند بت پرست است و دشمن آل محمد بدتر از اوست . فدايت گردم . چرا؟ فرمودند :زيرا بدون ترديد بالاخره روزى شرابخوار مشمول شفاعت خواهد شد و ولى اگر آسمان و زمين دشمن اهل بيت را شفاعت كنند، شفاعت آنها پذيرفته نخواهد شد.

حديث : 2
و بهذاالاسناد عن الحسين بن يزيد عن عتيبه بياع القصب عن جعفر بن محمد عن ابيه عن ابائه عليهم السلام قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : ان الجنه لتشتاق لاحباء على عليه السلام و تشتد زفيرها على اعداء على عليه السلام و هم فى الدنيا قبل ان يدخلوها و ان النار لتغيظ و تشتد زفيرها على اعداء على عليه السلام و هم فى الدنيا قبل ان يدخلوها.
ترجمه :
2. امام صادق عليه السلام از پدرانش عليهم السلام نقل مى نمايد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: همانا در حالى كه دوستدران على عليه السلام در دنيا هستند و هنوز به بهشت نرفته اند، بهشت مشتاق آنهابوده و نورش را براى آنها افزايش مى دهد. و همانا در حالى كه دشمنان على عليه السلام در دنيا هستند و هنوز به جهنم نرفته اند، گرماى آن براى آنها بيشتر شده و صدايش نيز برايشان افزون مى شود.

حديث : 3
ابى رحمه الله قال : حدثنى احمد بن ادريس عن محمد بن احمد قال : حدثنى ابو عبدالله الرازى عن احمد بن محمد بن ابى نصر عن صالح بن سعيد عن ابى سعبد القماط عن ابان بن تغلب قال : قال ابو عبدالله عليه السلام : كل ناصب و ان تعبد و اجتهد يصير الى هذه الايه : ((عامله ناصبه ... تصلى نارا حاميه )).
ترجمه :
3. امام صادق عليه السلام فرمودند: هر كدام از دشمنان اهل بيت گرچه در طاعت و عبادت خدا تلاش و كوشش كنند، سرنوشتشان همين است كه اين آيه مى فرمايد: (( كارشان رنج و مشقت است و پيوسته در آتش فروزان جهنم در عذاب خواهند بود.)) (124).

حديث : 4
و بهذاالاسناد عن محمد بن احمد عن ابراهيم بن اسحاق عن عبدالله بن حماد عن عبدالله بن سنان عن ابى عبدالله عليه السلام قال : ليس ‍ الناصب من نصب لنا اهل البيت لانك لم تجد رجلا يقول انا ابغض محمدا و آل محمد و لكن الناصب من نصب لكم و هو يعلم انكم تتولونا و انكم من شيعتنا.
ترجمه :
4. امام صادق عليه السلام فرمودند: ناصبى كسى نيست كه با ما اهل بيت دشمين كند. زيرا كسى نمى گويد من دشمن محمد و آل محمد هستم بلكه ناصبى كسى است كه با شما دشمنى مى ورزد و مى داند شما دوستدار و پيرو ما هستيد.

حديث : 5
و بهذاالاسناد عن عبدالله بن حماد عن عبدالله بن بكير عن حمران بن اعين عن ابى جعفر عليه السلام قال : لو ان كل ملك خلقه الله عزوجل و كل نبى بعثه الله وكل صديق و كل شهيد شفعوا فى ناصب لنا اهل البيت ان يخرجه الله عزوجل من النار ما اخرجه الله ابدا و الله عزوجل يقول فى كتابه : ((ما كثين فيه ابدا)).
ترجمه :
5. امام باقر عليه السلام فرمودند: اگر همه فرشتگانى را كه خداوند عزوجل آفريده و همه پيامبرانى را كه خداوند برانگيخته است . همه صديقيثن و همه شهدا، در مورد دمشن ما اهل بيت شفاعت نمايند كه خداوند عزوجل او را از جهنم خارج كند، خداوند هيچ گاه او را از جهنم بيرون نخواهد آورد. خداوند عزوجل در قرآن مى فرمايد: (( هميشه در آن (جهنم ) مى مانند.)) (125).

حديث : 6
و بهذاالاسناد عن عبدالله بن حماد عن عمر و بن شمر عن جابر عن ابى جعفر عليه السلام قال : من لم يعرف سوء ما اتى الينا من ظلمنا و ذهاب حقنا و ما نكبنا به فهو شريك من اتى الينا فيما و لينا به .
ترجمه :
6. امام باقر عليه السلام فرمودند: كسى كه ظلم ها، حق كشى ها و ناراحتيهايى را كه براى ما ايجاده كرده اند، اعمال بدى نداند، در تمام اينها با كسى كه مرتكب اين ستمها شده شريك خواهد بود.

حديث : 7
حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن احمد قال حدثنى ابو عبدالله الرازى عن على بن سليمان بن رشيد رفعه الى امير المومنين على بن ابى طالب عليه السلام قال : يحشر المرجئه عميانا و امامهم اعمى فيقول بعضى من يراهم من غير امتنا :ما نرى امه محمد عميانا فيقال لهم : ليسوا من امه محمد انهم بدلوا فبدل بهم و غيروا فغير ما بهم .
ترجمه :
7. امير المومنين عليه السلام فرمودند: خداوند عزوجل طايفه ((مرجئه )) (126) وپيشواى آنها را كور محشور مى نمايد. بعضى از كفار مى گويند: همه امت محمد كور هستند و به آنها گفته خواهد شد. اينها از امت محمد نيستند. اينها عقايد اسلامى را تغيير داده ، خود نيز تغيير كردند و احكام را دگرگون ساخته ، خود نيز دگرگون شدند.

حديث : 8
ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن عيسى عن الفضل بن كثير المدائنى عن سعيد بن ابى سعيد البلخى قال :سمعت اباالحسن عليه السلام يقول : ان الله عزوجل فى كل وقت صلاه يصليها مصليها ارسل رحمه لعباده المومنين و المعتقدين و فى بعض هذا الخلق لعنه قال : قلت : جعلت فداك و لم قال : بجحودهم حقنا و تكذيبهم آيانا.
ترجمه :
8. راوى مى گويد از امام كاظم عليه السلام شنيدم كه فرمودند: همانا خداوند عزوجل در وقت هر نماز براى بندگان مومن و معتقد خود رحمت مى فرستد و براى عده اى ديگر لعنت . عرض كردم : براى چه كسانى ؟ فرمودند: براى كسانى كه حق ما را انكار كرده و ما را تكذيب كردند.

حديث : 9
ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن الحسن بن على الوشاء عن احمد بن عائذ عن ابى خديجه عن ابى عبدالله عليه السلام قال : يوتى يوم القيامه بابليس لعنه الله مع مضل هذه الامه فى زمامين غلظهما مثل جبل احد فيسحبان على وجوههما فيسد بهما باب من ابواب النار.
ترجمه :
9. امام صادق عليه السلام فرمودند: در روز قيامت ابليس لعين را همراه با گمراه كننده اين امت مى آورند با افسارهايى به ضخامت كوه احد. آنها را به صورت به روى زمين مى كشند و يك در از درهاى جهنم بواسطه آن ها بسته مى شود.

حديث : 10
حدثنى محمد بن الحسين رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن الحسن الصفار قال : حدثنى عباد عباد بن سليمان عن محمد بن سليمان الديلمى عن ابيه قال : قلت لابى عبدالله عليه السلام : (( هل اتيك حديث الغاشيه )). قال : يغشاهم القائم عليه السلام بالسيف قال : قلت ((وجوه يومئذ خاشعه )) قال : يقول : خاضعه و لا تطيق الامتناع قال :قلت : ((عامله )) قال : عملت بغير ما انزل الله عزوجل قلت :((ناصبه )) قال : نصبت لغير ولاه الامر قال : قلت : ((تصلى نارا حاميه )) قال : تصلى نرا الحرب فى الدنيا على عهد القائم عليه السلام و فى الاخره نار جهنم .
ترجمه :
10. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام پرسيدم معنى آيه (هل اتيك حديث الغاشيه ) (127) چيست ؟ فرمودند: معنايش اين است كه قائم آل محمد عليه السلام به آنها شمشير مى زند. عرض كردم : معنى آيه (وجهه يومئذ خاشعه )(128) چيست ؟ فرمودند: معنايش اين است كه ن متواضع بوده و نمى توانند سرپيچى كنند. عرض كردم معنى (عامله )(129) چيست ؟ فرمودند ن معنايش اين است كه اعمال آنها بر طبق دستورات الهى نبوده است . عرض كردم معنى (ناصبه ) (130) چيست ؟فرمودند: يعنى كسانى كه صلاحيت نداشتند، براى امامت برگزيدند. عرض كردم : معنى (تصلى نارا حاميه ) (131) چيست ؟ فرمودند: معنايش اين است كه در دنيا وارد آتش جنگى كه در زمان قائم ال محمد عليه السلام روى مى دهد، شده و در آخرت وارد آتش جنهم مى شوند.

حديث : 11
ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله قال : حدثنى احمد بن ابى عبدالله عن على بن عبدالله عن موسى به سعدان عن عبدالله بن القاسم الحضرمى عن المفضل بن عمر عن ابى عبدالله عليه السلام قال : قال ابو جعفر عليه السلام : ان الله تبارك و تعلى جعل عليا عليه السلام علما بينه و بين خلقه ليس بينهم و بينه علم غيره فمن تبعه كان مومنا و من جحده كان كافرا و من شك فيه كان مشركا.
ترجمه :
11. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايند كه امام باقر عليه السلام فرمودند: خداى متعال امام على عليه السلام را نشانه اى بين خود و خلقش قرار داده است و جز او نشانه ديگرى نيست . پيرو او مومن ، منكر او كافر و كسى كه در او شك كند، مشرك است .

حديث : 12
و بهذاالاسناد عن احمد بن ابى عبدالله عن محمد بن حسان السلمى عن محمد بن جعفر عن ابيه عليه السلام قال : على عليه السلام باب الهدى من خالفه كان كافرا و من انكره دخل النار.
ترجمه :
12. امام صادق عليه السلام فرمودند: امام على عليه السلام در هدايت كسى . كسى كه با او مخالفت كند، كافر است . و كسى كه ولايت او را انكار كند، به جهنم مى رود.

حديث : 13
و بهذاالاسناد عن احمد بن ابى عبدالله قال : حدثنى ابو عمران الارمنى عن الحسن بن على بن ابى حمزه البطلائنى عن الحسين بن اى العلاء قال : سمعت ابا عبدالله عليه السلام يقول : لو جحد امير المومنين عليه السلام جميع من فى الارض لعذبهم الله جميعا و ادخلهم النار.
ترجمه :
13. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: اگر همه مردم روى زمين ولايت امام على عليه السلام را انكار كنند، خداوند همه آنها را عذاب نموده و به جهنم مى برد.

حديث : 14
و بهذالاسناد عن احمد بن ابى عبدالله عن اسماعيل بن مهران قال : اخبرنى ابى عن اسحاق بن جرير البجلى قال : قال : ابوعبدالله عليه السلام : جاء نى ابن عمك كانه اعرابى مجنون و عليه آزار و طيلسان و نعلاه فى يده فقال لى : ان قوما يقولون فيك قلت له : الست عربيا قال بلى قلت ان العرب لا تبغض عليا عليه السلام ثم قلت له :لعلك ممن يكذب بالحوض اما و الله لئن ابغضته ثم وردت عليه الحوض لتموتن عطشا.
ترجمه :
14. راوى مى گويد امام صادق عليه السلام به من فرمودند: پسر عمويت مانند ديوانه بيابانى پيش من آمد: جامه گشادى پوشيده ، پارچه اى روى خود انداخته و كفشهايش را در دستانش گرفته بود. به من گفن بعضى ها درباره تو چيزهايى مى گويند. از او پرسيدم : شهر نشين نيستى ؟ گفت : چرا. گفتم : مردم شهر كه دشمن امام على عليه السلام نيستند (132). آنگاه به او گفتم : شايد از كسانى هستى كه حوض كوثر را تكذيب مى كنند. بدان كه بخدا سوگند اگر با او دشمنى كنى ، آن هنگام كه در كنار حوض كوثر نزد او بروى ، حتما از تشنگى خواهى مرد.

حديث : 15
و بهذاالاسناد عن احمد بن ابى عبدالله عن محمد بن حسان السلمى عن محمد بن جعفر عن ابيه عليه السلام قال : نزل جبرئيل عليه السلام على النبى صلى الله عليه و آله فقال : يا محمد السلام يقرئك السلام و يقول : خلقت السماوات السبع و ما فيهم و الارضين السبع و ما عليهن و ما خلقت موضعا اعظم من الركن و المقام ولو ان عبدا دعانى منذ خلقت السماوات و الارضين ثم لقينى جاحدا لولايه على لا كببته فى سقر.
ترجمه :
15. امام صادق عليه السلام فرمودند: جبرئيل عليه السلام بر پيامبر صلى الله عليه و آله فرود آمد و گفت : خداوند به تو سلام رسانيده و مى فرمايند: آسمانهاى هفتگانه و آنچه در آنها است . نيز زمينهاى هفتگانه و آنچه روى آنها است را آفريده و هيچ مكانى را ارجمندتر از ركن و مقام نيافريدم . اگر بنده اى از هنگامى كه آسمانها و زمينها را آفريده ام (در اين مكان ) به درگاه من دعا كند، سپس در حالى كه منكر ولايت على است مرا ملاقات كند، او را به صورت به جهنم مى افكنم .

حديث : 16
ابى رحمه الله قال : حدثنى محمد بن يحيى العطار عن محمد بن احمد قال : حدثنى ابرهيم بن اسحاق عن محمد بن سليمان الديلمى عن ابيه سليمان .
عن ميسر بياع الزطى قال : دخلت على ابى عبدالله عليه السلام فقلت له : جعلت فداك ان لى جارا لست انتبه الا على صوته امام تاليا كتابه يكرره و يبكى و يتضرع و اما داعيا فسالت عنه فى السر و العلانيه فقيل لى : انه مجتنب لجميع المحارم قال : فقال : يا ميسر يعرف شيئا مما انت عليه قال قلت : الله اعلم قال : فحججت من قابل فسالت عن الرجل فوجدته لا يعرف شيئا من هذا الامر فدخلت على ابى عبدالله عليه السلام فاخبرته بخبر الرجل فقال لى مثل ما قال فى العام الماضى : يعرف شيئا مما انت عليه قلت : لا قال : يا ميسر اى البقاع اعظم حرمه قال قلت : الله و رسوله و ابن رسوله اعلم قال : يا ميسر ما بين الركن و المقام روضه من رياض الجنه و ما بين القبر و المنبر روضه من رياض الجنه و الله لو ان عبدا عمره الله فيما بين الركن و المقام و فيما بين القبر و المنبر يعبده الف عام ثم ذبح على فراشه مظلوما كما يذبح الكبش الاملح ثم لقى الله عزوجل بغير و لا يتنا لكان حقيقا على الله عزوجل ان يكبه على منخريه فى نار جهنم .
ترجمه :
16. (( ميسر بياع زطى )) مى گويد: به ديدن امام صادق عليه السلام رفته و به او عرض كردم : فدايت گردم ! همسايه اى دارم كه فقط با صداى او بيدار مى شوم يا قرآن خوانده ، آيات آن را تكرار كرده و گريه و تضرع مى كند يا به گريه و تضرع دعا مى كند. مى گويند از همه حرامهاى خداوند پرهيز مى كند.
آن حضرت عليه السلام فرمودند: اى ميسر ! آيا اعتقادات تو را هم دارد؟ عرض كردم : خداوند مى داند. سال آينده كه به حج رفتم از اعتقادات او پرسيدم معلوم شد اصلا ولايت اهل بيت را ندارد. دوباره به ديدن آن حضرت عليه السلام رفته و از آن مرد سخن گفتم . او دوباره سئوال سال گذشته را تكرار نموده و فرمودند: آيا به اعتقادات تو معتقد است ؟ عرض ‍ كردم خير. فرمودند: اى ميسر ! كدام نقطه زمين محترمتر است ؟ عرض ‍ كردم : خدا و رسول او و پسر رسولش داناترند. فرمودند: اى ميسر ! بين ركن و مقام يك گلزار از گلزارهاى بهشت و بين قبر رسول خدا صلى الله عليه و آله و منبر او نيز گلزار ديگرى از گلزارهاى بهشت است . اگر خداوند عمر بنده اى را آن قدر طولانى نمايد كه هزار سال بين ركن و مقام و بين قبر رسول خدا صلى الله عليه و آله و منبرش ، او را عبادت كند، آنگاه همانگونه كه قوچ زيبا را ذبح مى كنند، او را مظلومانه در بسترش بكشند و سپس بدون ولايت ما خداوند عزوجل را ملاقات كند، سزاوار است كه خداوند او را با صورت در آتش جهنم بيفكند.

حديث : 17
و بهذاالاسناد عن محمد بن احمد عن محمد بن على الهمدانى عن حنان بن سدير عن ابيه قال : سمعت ابا جعفر عليه السلام يقول :ان عدو على عليه السلام لا يخرج من الدنيا حتى يجرع جرعه من الحميم و قال : سواء على من خالف هذا الامر صلى او زنى .
ترجمه :
17. راوى مى گويد از امام باقر عليه السلام شنيدم كه فرمودند: همانا دشمن على از دنيا نمى رود، تا اينكه جرعه اى از آب جوش جهنم بنوشد. فرمودند: كسى كه مخالف ولايت على باشد، فرقى نمى كند كه نماز بخواند يا زنا كند.

حديث : 18
و فى حديث اخر قال الصادق عليه السلام الناصب لنا اهل البيت لايبالى صام ام صلى زنا ام سرق انه فى النار انه فى النار.
ترجمه :
18. امام صادق عليه السلام فرمودند: دشمن ما اهل بيت برايش فرقى نمى كند كه روزه بگيرد، نماز بخواند، زنا كند يا دزدى . بهر حال حتما در جهنم است . حتما در جهنم است .

حديث : 19
ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد بن عيسى عن على بن الحكم عن هشام بن سالم قال : قلت لابى عبدالله عليه السلام : ماترى فى رجل سبابه لعلى عليه السلام قال : هو و الله حلال الدم لو لا ان يعم به بريئا قلت : اى شى يعم به يريئا قال :يقتل مومن بكافر.
ترجمه :
19. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام پرسيدم دشمنام دهنده به امام على عليه السلام چه حكمى دارد؟ فرمودند: بخدا سوگند ريختن خون او حلال است ، الته اگر باعث ريختن خون بى گناهى نشود. عرض كردم چگونه ممكن است باعث ريختن خون بى گناهى شود؟ فرمودند: مومنى در مقابل كافرى كشته شود (يعنى در صورتى كشتن دشنام دهنده جايز است كه منجر به كشته شدن خودش يا مومن ديگرى نشود.)

حديث : 20
حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن الحكم بن مسكين عن ابى سعيد المكارى عن رجل عن ابى عبدالله عليه السلام قال : قال امير المومنين عليه السلام اصبح عدونا على شفا حفره من النار شفا حفرته قد انهارت به فى نار جهنم فتعسا لاهل النار و بئس مثواهم ان الله عزوجل يقول :((بئس مثوى المتكبرين )) و ما من احد يقصر عن حبنا لخير جعله الله عنده .
ترجمه :
20. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايند كه امير المومنين عليه السلام فرمودند: دشمن ما بر لبه پرتگاه جهنم است كه بالخره در آن مى افتد. خدا جهنميان را نابود كند. آنان جايگاه بدى دارند. خداوند عزوجل مى فرمايد ((متكبرين جايگاه بدى دارند))(133)، و كسى بخاطر خيرى كه خداوند در او قرار داده ، در محبت ما كوتاهى نمى كند (بى محبتى به ما جنبه خدايى ندارد)

حديث : 21
ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد بن عيسى عن محمد بن خالد عن النضر عن يحيى الحلبى عن ابى المغرا عن ابى بصير عن على الصائغ قال : قال ابو عبدالله عليه السلام :ان المومن ليشفع لحميمه الا ان يكون ناصبا ولو ان ناصبا شفع له كل نبى مرسل و ملك مقرب ما شفعوا.
ترجمه :
21. امام صادق عليه السلام فرمودند: بدون شك و ترديد مومن مى تواند در مورد دوست خود شفاعت كند، مگر اينكه ناصبى دشمن اهل بيت ) باشد. و اگر مام پيامبران مرسل و فرشتگان مقرب يك ناصبى را شفاعت كنند، شفاعت آنان پذيرفته نخواهد شد.

حديث : 22
و بهذاالاسناد عن محمد بن خالد عن حمزه بن عبدالله عن هاشم بن ابى سعيد عن ابى بصير ليث المرادى عن ابى عبدالله عليه السلام قال : ان نوحا عليه السلام حمل فى السفينه الكلب و الخنزير و لم يحمل فيها ولد الزنا و الناصب شر من ولد الزنا.
ترجمه :
22. امام صادق عليه السلام فرمودند: همانا حضرت نوح عليه السلام سگ و خوك را در كشتى خود سوار كرد، ولى حرامزاده را سوار نكرد. و ناصبى بدتر از حرامزاده است .

حديث : 23
ابى رحمه الله قال : حدثنى محمد بن يحيى العطار عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن على بن عقبه عمن عمر بن ابابن عن عبدالحميد قال : قلت لابى جعفر عليه السلام ان لنا جارا ينتهك المحارم كلها حتى انه ليدع الصلاه فضلا فقال : سبحان الله و اعظم ذلك ثم قال : الا اخبرك بمن هو شر منه قلت : بلى قال الناصب لنا شر منه .
ترجمه :
23. راوى مى گويد به امام باقر عليه السلام عرض كردم : همسايه اى دارم كه همه حرامهاى خداوند را مرتكب مى شود، حتى نماز را نيز ترك كرده است . فرمودند: سبحان الله . و عمل و را نكوهش كردند. آنگاه فرمودند :مى خواهى بدتر از او را به تو معرفى كنم ؟ عرض كردم : آرى . فرمودند: دشمن ما اهل بيت بدتر از اوست .