حديث : 1
ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله البرقى قال : حدثنى عبدالعظيم بن عبدالله الحسنى و كان مرضيا عن محمد بن عمر عن حماد بن عثمان عن عيسى بن السرى ابى اليسع قال : قلت لابى عبدالله عليه السلام : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : من مات لا يعرف امامه مات ميته جاهليه قال ابو عبدالله عليه السلام : احوج ما يكون الى معرفته اذا بلغ نفسه هذا و اشار بيده الى صدره فقال : لقد كنت على امر حسن .
ترجمه :
1. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام درباره اين فرمايش رسول اكرم صلى الله عليه و آله پرسيدم كه فرموده اند: كسى كه بميرد و امام خود را نشناسد با مرگ زمان جاهليت از دنيا رفته است . امام صادق عليه السلام فرمودند: زمانى كه نفس انسان به اينجا برسد و با دست به سينه اش اشاره كرد. بيشترين احتياج را به آن خواهد داشت (يعنى به شناخت امام خود) آنگاه فرمودند: عقيده تو در اين مورد درست است .
حديث : 2
و بهذاالاسناد عن احمد بن ابى عبدالله عن اسماعيل بن مهران عن رجل عن ابى المغرا عن ذريح عن ابى حمزه عن ابى عبدالله عليه السلام قال : منا الامام المفروض طاعته من جحده مات يهوديا او نصرانيا و الله ما ترك الارض منذ قبض الله عزوجل آدم عليه السلام الا و فيها امام يتهدى به الى الله حجه على العباد من تركه هلك و من لزمه نجا حقا على الله .
ترجمه :
2. امام صادق عليه السلام فرمودند: امامى كه اطاعت او واجب است ، از ماست . كسى كه او را انكار نمايد، يهودى يا مسيحى خواهد مرد. بخدا سوگند از زمانى كه خداوند عزوجل حضرت آدم عليه السلام را قبض روح نموده است ، زمين را بدون امامى كه مردم را به حق راهنمايى نمايد نگذاشته است ، امامى كه حجت بر بندگان خداست .ترك كنندگان او هلاك شده اند و خداوند نجات فرمانبرداران او را تضمين نموده است .
