حديث : 1
ابى رحمه الله قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن يعقوب بن يزيد عمن ذكره عن ابى عبدالله عليه السلام قال اذا كان يوم القيامه امر الله عزوجل مناديا ينادى اين الفقراء فيقوم عنق من الناس فيومر بهم الى الجنه فياتون باب الجنه فيقول لهم خزنه الجنه قبل الحساب فيقولون اعطيتمونا شيئا فتحاسبونا عليه فيقول الله عزوجل صدقوا عبادى ما افقرتكم هوانا بكم و لكن ادخرت هذا لكم لهذا اليوم ثم يقول لهم انظروا و تصفحوا وجوه الناس فمن اتى اليكم معروفا فخذوا بيده و ادخلوه الجنه .
ترجمه :
1. امام صادق عليه السلام فرمودند: هنگامى كه روز قيامت فرا مى رسد خداوند به جارزننده اى دستور مى دهد جار بزند (فقيران كجايند؟)) عده اى مى ايستند و دستور مى رسد اينان را به بهشت ببريد. هنگامى كه به در بهشت رسيدند، دربانان بهشت به آنان مى گويند: پيش از حسابرسى مى خواهيد بهشت رويد؟ آنان مى گويند: به ما چيزى داديد كه اكنون مى خواهيد حساب آن را بكشيد؟ در اين هنگام خداى عزوجل مى فرمايند: بندگانم راست مى گويند. من شما را براى اين فقير ننموده ام كه خوارتان سازم بلكه بدين جهت بود كه فقر را براى اين روزتان ذخيره سازم . آنگاه به آنان مى فرمايد: در ميان مردم بگرديد و هر كسى را كه به شما خوبى كرده دستش را بگيريد و به بهشت ببريد.
حديث : 2
حدثنى حمزه بن محمد العلوى قال اخبرنى على بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلى عن السكونى عن ابى عبدالله جعفر بن محمد عن ابيه عن آبائه عليهم السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله يا معشر المساكين طيبوا نفسا و اعطوا الرضى من قلوبكم يثيبكم الله على فقركم فان لم تفعلوا فلا ثواب لكم .
ترجمه :
2. امام صادق عليه السلام از پدرانش عليهم السلام نقل مى نمايند كه رسول خدا فرمودند: اى فقرا ! شاد باشيد و از نزول راضى باشيد تا خداوند بخاطر فقرتان به شما پاداش عطا كند. و اگر چنين نكنيد، هيچ ثوابى نخواهيد داشت .
