حديث : 1
ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن يعقوب بن يزيد عن محمد بن ابى عمير عن عبدالرحمن بن الحجاج عن ابى عبدالله عليه السلام قال ان آخر عبد يومر به الى النار يلتفت فيقول الله عزوجل العجلوه فاذا اتى به قال له عبدى لم التفت فيقول يارب ما كان ظنى بك هذا فيقول جل جلاله عبدى و كا كان ظنك بى فيقول يا رب كان ظنى بك ان تغفرلى خطيئتى و تسكننى جنتك فيقول الله ملائكتى و عزتى و جلالى و آلائى و بلائى و ارتفاع مكانى ما ظن بى هذا ساعه من حياته خيرا قط ولو ظن بى ساعه من حياته خيرا ما روعته بالنار اجيزوا له كذبه وادخلوه الجنه ثم قال ابو عبدالله عليه السلام ما ظن عبد بالله خيرا الا كان الله عند ظنه به و لا ظن به سوء الا كان الله عند ظنه به و ذلك قوله عزوجل ( و ذلكم ظنكم الذى ظننتم بربكم ارادكم فاصبحتم من الخاسرين )).
ترجمه :
1. امام صادق عليه السلام فرمودند: آخرين بنده اى كه دستور مى رسد او را به جهنم ببريد، به هنگام رفتن به جهنم سرش را بر مى گرداند. خداى عزوجل مى فرمايد: او را نگهداريد. و هنگامى كه او را به پيشگاه خداوند مى آورند، خداوند مى فرمايد: بنده من چرا سرت را برگدارندى ؟ او عرضه مى دارد: گمان نداشتم كه با من چنين نمايى . خداى بزرگ مى پرسد بنده من چه گمانى درباره من داشتى ؟ جواب مى دهد: گمان داشتم كه گناهم را ببخشى و مرا در بهشتت ساكن گردانى . خداوند مى فرمايد: فرشتگانم ! بعزت و شكوهم و نعمتها و بلا و بلندى مرتبهام سوگند ! هيچ گاه در طول عمرش هيچ زمانى گمانى خوبى درباره من نداشت . و اگر در طول عمرش لحظه اى گمان خيرى درباره من پيدا مى كرد: او را با جهنم نمى ترساندم . دروغش را بپذير و وارد بهشتش كنيد آنگاه امام صادق عليه السلام فرمودند: هيچ گاه بنده اى به خداوند خوش گمان نبوده ، مگر اين كه خداوند نيز همانگونه كه گمان داشته با او رفتار نموده است و هيچ گاه به او بدگمان نبوده ، مگر اين كه خداوند نيز با او همانطور رفتار نموده . است و معنى اين آيه ((و همين گنانى كه به خداوند داشتيد شما را هلاك كرد و بدبخت شديد)) (112) نيز همين است .
