حديث : 1
ابى رحمه الله قال حدثنا سعبد بن عبدالله عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن محمد بن اسماعيل عن صالح بن عقبه عن ابى هارون المكفوف قال قال لى ابوعبدالله عليه السلام يا اباهارون انشدنى فى الحسين عليه السلام فانشدته قال فقال لى انشدنى كما تنشدون يعنى بالرقه قال فانشدته
امرر على جدث الحسين
فقل لاعظمه الزكيه .
قا فبكى ثم قال زدنى فرغت قال يا اباهارون من انشد فى الحسين عليه السلام شعرا فبكى و ابكى عشره كتبت لهم الجنه و من انشدنى فى الحسين عليه السلام شعرافبكى و ابكى . خمسه كتبت لهم الجنه و من انشد فى الحسين عليه السلام شعرا فبكى و ابكى واحدا كتبت لهما الجنه و من ذكر الحسين عليه السلام عنده فخرج من عينيه مقدار جناح ذبابه كان ثوابه على الله عزوجل و لم يرض له بدون الجنه .
ترجمه :
1. راوى مى گويد: امام صادق عليه السلام به من فرمودند: اى ابوهارون درباره امام حسين عليه السلام شعرى بخوان من نيز خواندم . به من فرمودندن آن طور بخوان كه مى خوانند - يعنى با رقت - من نيز خواندم .
امرر على جدث الحسين
فقل لاعظمته الزكيه . (64)
حضرت عليه السلام گريستند آنگاه فرمودند: بيشتر بخوان من نيز قصيده ديگرى خواندم . باز حضرت عليه السلام گريستند و صداى گريه (زنان ) را از پشت پرده نيز شنيدم .
در پايان حضرت فرمودند: اى اباهارون ! كسى كه درباره امام حسين عليه السلام شعرى بگويد، گريه كند و ده نفر را بگرياند، براى همه بهشت را مى نويسند، و كسى كه درباره امام حسين عليه السلام شعرى بخواند و گريه كند و پنج نفر را بگرياند، براى آنها بهشت را مى نويسند. و كسى كه امام حسين عليه السلام را نزد او ياد كنند واز چشمان او باندازه پر مگسى اشك خارج شود، ثواب او به عهده خداى عزوجل بوده و براى او به كمتر از بهشت راضى نمى شود.
حديث : 2
حدثنا محمد بن على ماجيلويه رضى الله عنه عن محمد بن يحيى العطار عن محمد بن احمد عن محمد بن الحسين عن الحسن بن على بن ابى عثمان عن الحسن بن على بن ابى المغيره عن ابى عماره المنشد عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال لى يا اباعماره انشدنى فى الحسين عليه السلام قال فانشدته فبكى قال ثم انشدته فبكى قال فو الله ما زلت انشده و يبكى حتى سمعت البكاء من الدار فقا لى يا ابا عماره من انشد فى الحسين بن على عليهم السلام شعرا فابكى خمسين فله الجنه و من انشد فى الحسين عليه السلام شعرا فابكى اربعين فله الجنه و من انشد فى الحسين عليه السلام شعرا فابكى عشره فله الجنه و من انشد فى الحسين عليه السلام شعرا فابكى واحدا فله الجنه و من انشد فى الحسين عليه السلام شعرا فبكى فله الجنه و من انشد فى الحسين عليه السلام شعرا فتباكى فله الجنه .
ترجمه :
2. ابى عماره مى گويد: امام صادق عليه السلام به من فرمودند: اى ابا عماره ! در باره امام حسين عليه السلام برايم شعر بخوان . من نيز خواندم و او گريه كرد. دوباره نيز خواندم و او گريه كرد. و بخدا سوگند پيوسته من خواندم و او گريه مى كرد تا صداى گريه را از درون منزل نيز شنيدم . آنگاه به من فرمود: اى ابا عماره ! كسى كه درباره امام حسين عليه السلام شعرى بخواند و چهل نفر را بگرياند، بهشت از آن اوست . و كسى كه درباره امام حسين عليه السلام شعرى بخواند و بيست نفر را بگرياند، بهشت از آن اوست . و كسى كه درباره امام حسين عليه السلام شعرى بخواند و گريه كند، بهشت از ان اوست .
و كسى شعرى بخواند و خود را شبيه گريه كنندگان در آورد، بهشت از آن اوست .
حديث : 3
حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنا محمدبن يحيى عن محمد بن احمد عن محمد بن الحسين عن محمد بن اسماعيل عن صالح بن عقبه عن ابى عبدالله عليه السلام قال من انشد فى الحسين عليه السلام بيتا من شعر فبكى و ابكى عشره فله و لهم الجنه و من انشد فى الحسين عليه السلام بيتا فبكى و ابكى تسعه فله ولهم الجنه فلم يزل حتى قال من انشد فى الحسين عليه السلام شعرا فبكى و اظنه قال او تباكى فله الجنه .
ترجمه :
3. امام صادق عليه السلام فرمودند: كسى كه درباره امام حسين عليه السلام يك بيت شعر بخواند و گريه كند و ده نفر را بگرياند، بهشت براى آنهاست . و كسى كه درباره امام حسين عليه السلام يك بيت شعر بخواند و گريه كند نه نفر را گريان كند. بهشت براى آنهاست و پيوسته مى فرمودند تا رسيدند به اين جا كه كسى كه درباره امام حسين عليه السلام شعرى بخواند و گريه كند- گمان مى كنم كه فرمودند: ياخود را شبيه گريه كنندگان در آورد، بهشت از آن اوست .
