درگذشت آيت الله حاج شيخ محمّد باقر كمره اى
فقيه و دانشمند معظم حضرت آيت الله آقاى حاج شيخ محمّد باقر كمره اى خمينى از علماى مشهور و نويسندگان بنام به شمار مى رفت . وى پس از سال 1320 ق در كمره (اطراف خمين ) در بيت علم و تقوا و فضيلت ديده به جهان گشود و پس از پشت سر نهادن دوران كودكى و طىّ تحصيلات مكتبخانه ، نزد پدر بزرگوارش - مرحوم حجة الاسلام حاج شيخ محمّد كه از علماى تحصيل كرده حوزه علميه اصفهان بود- مقدمات علوم را تا سطوح بياموخت ، سپس براى ادامه تحصيل به اراك رفت و پس از چند ماه در سال 1341 ق به قم مهاجرت كرد و به تكميل تحصيلات و فراگيرى سطوح عاليه اشتغال ورزيد.
آنگاه به درس مرحوم آيت الله العظمى حاج شيخ عبد الكريم حائرى حاضر شده و از مباحث فقهى و اصولى آن مرد بزرگ بهره ها برد و همزمان با آن از درسهاى آيات عظام :
حاج سيد أ بو الحسن اصفهانى و ميرزاى نائينى (كه به خاطر اعتراض به سياستهاى دولت وابسته به انگليس ملك فيصل در عراق همراه با آيات عظام : شيخ محمّد حسين اصفهانى ، سيد عبد الحسين حجت ، سيد على شهرستانى و شيخ مهدى خالصى به ايران - قم - تبعيد شده بودند) فراوان بهره برد. نيز در سال 1346 ق كه علماى اصفهان به عنوان مخالفت با حكومت رضا خان به قم مهاجرت كرده بودند به درس مرحوم آيت الله العظمى حاج شيخ محمّد رضا مسجد شاهى اصفهانى حاضر شده و از درسهاى عمومى و خصوصى وى بهره برد و مورد توجه خاص استاد قرار گرفت . وى اين درسها را با فرزند استاد، مرحوم آيت الله حاج آقا مجد الدين مباحثه مى كرد. در سال 1347 ق به اصفهان رفت و به مدّت دو سال مهمان استاد بود و از درسها و معاشرتهاى او بهره شايان برد. در سال 1349 ق به نجف رفت و در آنجا از محضر حضرات آيات عظام : سيد ابو الحسن اصفهانى ، ميرزاى نائينى و آقا ضياء عراقى بهره هاى فراوان برد و مبانى فقه و اصول خويش را استوار ساخت . آيت الله فقيد در سال 1358 ق (1318 ش ) پس از مراجعت به ايران و از اندكى اقامت در وطن خويش ، به شهر رى كوچيد و تا پايان عمر در آنجا اقامت گزيد. فقيد سعيد تا پايان زندگى به تدريس خارج فقه و اصول ، تاليف ، ترجمه ، راهنمايى مردم ، اقامه جماعت اشتغال داشت و زهد فراوان و قناعت بسيار از زندگى اش مشهود بود. بر روزه گرفتن سه ماه رجب و شعبان و رمضان ، نوافل يوميه ، تهجد و شب زنده دارى ، رعايت مستحبات و پرهيز از مكروهات ، بى اعتنايى به زخارف دنيا پاى مى فشرد و دو بار پياده به حجّ خانه خدا مشرّف شد. از ذوقى عالى و طبعى سرشار برخوردار بود و شعر عربى و فارسى را روان مى سرود. از آثار فراوانش تبحّر و مهارت او در فقه ، اصول ، تفسير، كلام و عقايد، تاريخ ، تراجم ، ادبيات عرب و عجم ، لغت ، حديث ، ملل و مذاهب اسلامى ، معانى و بيان ، و غيره مشهود است . از جمله كتابهايش كه متجاوز از پنجاه عنوان است ، عبارتند از:
1- تقريرات فقه و اصول اساتيد خود در قم و نجف اشرف (خطى ) 2- اصول الفوائد الغروية بر گرفته از درس اصول اساتيد خويش (2 ج : مباحث الفاظ و اصول عمليه ) 3- حاشيه بر مكاسب (خطى ) 4- رساله در مكاسب محرمه (خطى ) 5- فصل الخصومة في الورود و الحكومة (خطى ) 6- فروع دين و نصوص احكام يا فقه فارسى (4 ج ) 7- راهنماى حج 8- خداشناسى (ج 1) 9- الدين في طور الاجتماع (5 ج ، سه جلد آن به چاپ رسيده ) 10- ستون دين 11- روحانيت در اسلام (2 ج ) 12- مرامنامه اتحاد روحانيون و علماى اسلام 13- السيف المشتهر في تحقيق اسم المصدر (اين كتاب كه بسيار مورد تشويق مرحوم شيخ محمّد رضا اصفهانى قرار گرفت ، خطى است ) 14- هديه عيد نوروز يا عروس مدينه 15- خودآموز علم بلاغت 16- خودآموز صرف زبان عربى 17- انتخابات اساسى حكومت ملى يا اصلاح مجلس شوراى ملّى 18- كانون حكمت قرآن (تفسير سوره لقمان ) 19- كانون عفّت قرآن (تفسير سوره يوسف ) 20- ترجمه و شرح اصول كافى (4 ج ) 21- ترجمه و شرح روضه كافى 22- ترجمه امالى شيخ صدوق 23- ترجمه خصال صدوق 24- ترجمه كمال الدين و تمام النعمة 25- ترجمه كنز الفوائد كراجكى به نام ((گنجينه معارف شيعه اماميه )) 26- ترجمه نفس المهموم محدث قمى به نام ((رموز الشهادة )) 27- ترجمه جلد دوم الكنى و الالقاب به نام ((مشاهير دانشمندان اسلام )) 28- ترجمه (شيوا و متين ) ((مفاتيح الجنان )) 29- ترجمه بحار الانوار- كتاب السماء و العالم به نام ((آسمان و جهان )) (10 ج ) 30- ترجمه ((تحف العقول )) 31- ترجمه ((الغارات )) ابو ابراهيم ثقفى 32- حمزه سالار شهيدان در جنگ احد 33- همّت بلند، پرتوى از زندگانى سيد الشهداء ترجمه ((سموّ المعنى في سموّ الذات )). 34- نيز در مقدمه كتابهايى كه ترجمه كرده است ، شرح احوال مؤلف و معرفى كتاب را به تفصيل نگاشته كه خود كتابى جداگانه را تشكيل مى دهد.
35- ديوان اشعار (خطى ). 36- حكومت شاهى مايه تباهى (تأ ييد جمهورى اسلامى ). 37- پاسدارى از حكومت جمهورى اسلامى . 38- مرواريد حكمت (نظم كلمات قصار على عليه السلام در نهج البلاغه ). اين مرد بزرگ از تمام اساتيد خويش اجازه اجتهاد و روايت داشته و اجازه اجتهادش از مرحوم آيت اللّه حائرى بسيار قابل توجه است . آن عالم فرزانه پس از عمرى سرشار از خدمات دينى ، اجتماعى و علمى در 95 سالگى در تاريخ 5 محرم الحرام 1416 ق (14 خرداد 1374 ش ) بدرود حيات گفت و در صحن حرم مطهر حضرت عبد العظيم حسنى - عليه السلام - به خاك سپرده شد.
