حکمت 78 نهج البلاغه- شناخت جايگاه جبر و اختيار(اعتقادى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ مِنْ كَلَامٍ لَهُ [عليه السلام] لِلسَّائِلِ الشَّامِيِّ
و در جواب مرد شامى فرمود :
لَمَّا سَأَلَهُ أَ كَانَ مَسِيرُنَا إِلَى الشَّامِ بِقَضَاءٍ مِنَ اللَّهِ وَ قَدَرٍ بَعْدَ كَلَامٍ طَوِيلٍ هَذَا مُخْتَارُهُ
( مرد شامى پرسيد آيا رفتن ما به شام ، به قضا و قدر الهى است ؟ امام با كلمات طولانى پاسخ او را داد ، كه برخى از آن را برگزيديم.)
وَيْحَكَ لَعَلَّكَ ظَنَنْتَ قَضَاءً لَازِماً وَ قَدَراً حَاتِماً
واى بر او ! شايد قضاء لازم ، و قَدُر حُتمى را گمان كرده اى ؟
لَوْ كَانَ ذَلِكَ
اگر چنين بود ،
كَذَلِكَ لَبَطَلَ الثَّوَابُ وَ الْعِقَابُ وَ سَقَطَ الْوَعْدُ وَ الْوَعِيدُ
پاداش و كيفر ، بشارت و تهديد الهى ، بيهوده بود
إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَمَرَ عِبَادَهُ تَخْيِيراً
خداوند سبحان ! بندگان خود را فرمان داد در حالى كه اختيار دارند ،

وَ نَهَاهُمْ تَحْذِيراً
و نهى فرمود تا بترسند ،
وَ كَلَّفَ يَسِيراً
احكام آسانى را واجب كرد ،
وَ لَمْ يُكَلِّفْ عَسِيراً
و چيز دشوارى را تكليف نفرمود ،
وَ أَعْطَى عَلَى الْقَلِيلِ كَثِيراً
و پاداش اعمال اندك را فراوان قرار داد
وَ لَمْ يُعْصَ مَغْلُوباً
با نافرمانى بندگان مغلوب نخواهد شد ،
وَ لَمْ يُطَعْ مُكْرِهاً
و با اكراه و اجبار اطاعت نمى شود ،
وَ لَمْ يُرْسِلِ الْأَنْبِيَاءَ لَعِباً
و پيامبران را به شوخى نفرستاد ،
وَ لَمْ يُنْزِلِ الْكُتُبَ لِلْعِبَادِ عَبَثاً
و فرو فرستادن كُتُب آسمانى براى بندگان بيهوده نبود .
وَ لَا خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا
و آسمان و زمين و آنچه را در ميانشان است بى هدف نيافريد.
ذلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن