حکمت 88 نهج البلاغه- دو عامل ايمنى مسلمين (اخلاقى ، معنوى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ حَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ [عليه السلام] أَنَّهُ قال
و درود خدا بر او : (امام باقر [عليه السلام] از حضرت امير المؤمنين [عليه السلام] نقل فرمود :)
كَانَ فِى الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ
دو چيز در زمين ماية امان از عذاب خدا بود :
وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ
يكى از آن دو برداشته شد ، پس ديگرى را دريابيد و بدان چنگ زنيد ،
أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِى رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)
اما امانى كه برداشته شد رسول خدا (ص) بود
وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِى فَالِاسْتِغْفَارُ
و امان باقيمانده ، استغفار كردن است

قَالَ اللَّهُ تَعَالَى
كه خداى بزرگ به رسول خدا فرمود :
وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ
" خدا آنان را عذاب نمى كند در حالى كه تو در ميان آنانى ،
وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ .
و عذابشان نمى كند تا آن هنگام كه استغفار مى كنند."
قال الرضى و هذا من محاسن الاستخراج و لطائف الاستنباط .
(اين يك نمونه از بهترين استفاده ها و لطيف ترين استنباط ها از آيات قرآن است.)

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن