مورخ معروف ، مسعودى مى نويسد: امام على (ع ) در كنار جنازه زهرا(س ) با سوز و گلداز چنين مرثيه خواند:
| لكل اجتماع من خليلين فرقة |
| و كل الّذى دون الممات قليل |
| و ان افتقادى فاطما بعد احمد |
| دليل على ان لا يدوم خليل |
رفتن فاطمه (س ) بعد از رحلت رسول خدا(ص ) دليل آن است كه هيچ دوستى باقى نمى ماند).(267)
| اى يگانه گهرم فاطمه جان فاطمه جان |
| از غمت خون جگرم فاطمه جان فاطمه جان |
| بعد پرپر شدنت اى گل رعنا چه كنم ؟ |
| روزم از هجر تو شد چون شب يلدا چه كنم ؟ |
| هر زمان ياد كنم پهلوى بشكسته تو |
| خون رود از بصرم فاطمه جان فاطمه جان |
| بودى چراغ خانه ام يا زهرا |
| تاريك شده كاشانه ام يا زهرا |
| اى نوگل پژمرده ام يا زهرا |
| سيلى ز دشمن خورده ام يا زهرا |
| گويد حسين كو مادرم يا زهرا |
| كو مادر غم پرورم يا زهرا(268) |
267-بيت الاحزان محدث قمى ، ص 152.
268-سوگنامه آل محمد(ص )، ص 35 32.
