بنى اميه به قدرى نسبت به على (ع ) دشمنى و كينه داشتند، كه در بالاى منبرها، به ساحت قدس او، جسارت كرده و او را سب و لعن مى كردند، و اين بدعت از ناحيه معاويه شروع شد و تا زمان خلافت عمر بن عبدالعزيز (هشتمين خليفه اموى ) ادامه داشت (يعنى حدود بيش از شصت سال ).
تا آن جا كه مى نويسند: در زمان خلافت عبدالملك (پنجمين خليفه اموى ) روزى يكى از علما، در مسجد دمشق ، موعظه مى كرد، ناگهان در وسط گفتارش ، مقدارى از فضايل على (ع ) را به زبان آورد.
عبدالملك گفت : (عجبا هنوز مردم ، على (ع ) فراموش نكرده اند، دستور داد، زبان شاعر در اين مورد چه زيبا گفته :
| اعلى المنابر تعلنون بسبّه |
| و بسيفه نصبت لكم اعوادها |
