دعا معراج مومنین و راه زندگی - 22
امام علىعليه السلام در آن حديث شريف مشخّص مىكند كه پاكسازى نفس و درامان ماندن از مشكلات و سختيها فقط با توبه از گناه، توسّل به دعا، ترك سستىواسراف و پيش گرفتن راهى ميانه، كامل مىشود. پس نه سستى، بى نشاطىوكسالت در انجام واجبات درست است و نه زياده روى؛ برخى از گناهان از سستىو برخى ديگر از زياده روى ناشى مىشوند. هنگامى كه انسان در خوردن و نوشيدنو تن پرورى، زياده روى و اسراف مىورزد محتاج آن مىشود كه جاى آنچه را كهمصرف مىكند پُر كند و براى خرج خود دخلى بتراشد، و اين احتياج معمولاًبا دزدى، و غصب و بهره كشى نامشروع بر آورده مىشود. و همچنين وقتى انسانسستى مىكند و تن به كار نمىدهد و بى نشاط است، محتاج حيله، مكر، فريبونوع ديگرى از دزدى است. كارگرى كه به سبب سستى و تنبلى به شكل منظّم كارنمىكند از كار و زمان كار خود دزيده است. كسى كه در كار امر به معروف و نهى ازمنكر تنبلى و سستى نشان مىدهد گناهكار است و اين است كه مىبينيم سستىوتنبلى و بى نشاطى باعث ارتكاب گناهان مىشود. امام علىعليه السلام مىفرمايد:
"و اگر بلا بر آنان نازل شود و نعمت زايل گردد و آنان از سر صدق نيّت به خداپناه برند و نه سستى كنند و نه اسراف، خداوند هر امر فاسدى را براى آنها اصلاحمىكند و هر امر صالحى را به آنان باز مىگرداند."
منبع : دعا معراج مومنین و راه زندگی
نویسنده : آیت الله محمّدتقى المدرسى
