عزاداری امام حسین علیه السلام در میان اهل سنت – 14
با كاهش فشار مضاعف سلجوقيان و روى كارآمدن خوارزمشاهيان (628 - 521 ق)، كه زمينه هاى تشيع و پيروى از اهل بيت پيامبر را از ادوار نخستين اسلامى داشتند، فضا براى عزادارى حسينى بهتر شد، هرچند هيچ گاه موانع از بين نرفت. در اين فضا شاعران نامورى همچون قوامى رازى (نيمه اول قرن ششم) و سخنور معروف عطار نيشابورى (627 - 537) ياد عاشورا و فداكارى هاى حسين بن على (عليه السلام) را در قالب سوگنامه هاى روشنگر و جانسوز زنده نگه داشتند:
كيست حق را و پيمبر را ولى *** آن حسن سيرت، حسين بن على
قرة العين امام مجتبى *** شاهد زهرا شهيد كربل
تشنه او را دشنه آغشته به خون *** نيم كشته گشته سرگشته به خون
آن چنان بر خود كه برد بى دريغ *** كافتاب از درد آن شد زير ميغ
گيسوى او تا به خون آلوده شد *** خون گردون از شفق پالوده شد...
با جگر گوشه پيمبر اين كنند *** وانگهى دعوى داد و دين كنند
هر كه در رويى چنين آورد تيغ *** لعنتم از حق بدو آيد دريغ.(32)
منبع : عزاداری امام حسین علیه السلام در میان اهل سنت
نویسنده : عبد المجید ناصری
پی نوشت ها
(32) - احمد احمدى بيرجندى، اشك خون، ص 28و27 به نقل از مجله حوزه، ش 114ـ113، ص 357.
