(مناسبت های ماه مبارک رمضان )
سال اول هجرى قمرى: ايجاد عقد اخوت ميان مسلمانان از سوى پيامبر(ص).
اسلام به عنوان يك دين حيات بخش و نشاط آفرين در جامعه انسانى، هميشه مسلمانان را به وحدت و محبت و بالاتر از آن، به اخوت و برادرى دعوت و همگان را به صلح و همزيستى مسالمت آميز فراخوانده است. در آيه اى از قرآن كريم آمده است: انّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَهٌ فَأصْلِحُوا بَيْنَ اَخَوَيْكُمْ؛(1) مؤمنان، برادر يكديگرند و ميان دو برادر دينى، صلح و آشتى برقرار كنيد.
پيامبراكرم(ص) از آغاز دعوت، به مسئله اخوت دينى عنايت ويژه اى داشت و آن را نهادى مهم در از ميان بردن كفر و شرك و ايجاد جامعه اسلامى مى دانست. به همين جهت پس از هجرت به مدينه منوره، در روز دوازدهم ماه مبارك رمضان سال اول قمرى به امر پروردگار متعال، ميان هر دو نفر از مهاجر و انصار را پيمان برادرى بست و آن دو را برادران دينى يكديگر نمود.(2)
معمولاً افرادى كه با هم تجانس داشته و از جهت افكار و انديشه به هم نزديك بوده و سابقه دوستى و رفاقت داشتند، رسماً برادر يكديگر شدند. مثلاً ابوبكر با عمر، طلحه با زبير، عثمان با عبدالرحمن، ابومسعود با ابوذر، سلمان با حذيفه، مقداد با عمار و همين طور ساير صحابه.
اما خود پيامبر(ص) در ميان تمامى ياران و فاميلان و صحابه خويش كسى را شايسته برادرى خويش نديد، جز على بن ابى طالب(ع) را و از آن پس، حضرت على(ع) علاوه بر رابطه هاى گوناگون خويشاوندى و اسلامى با پيامبر(ص)، رسماً برادر دينى وى نيز محسوب گرديد و فضيلتى بزرگ بر فضايلش افزوده شد.(3)
زيرا على(ع)، هم شأن و هم فكر پيامبر(ص) بود و آن حضرت درباره على(ع) فرموده بود: أنت منى بمنزله هارون من موسى، الاّ انّه لا نبيّ بعدي؛ اى علي! تو در نزد من، به منزله هارون در نزد موسى(ع) هستى، مگر اين كه پس از من، پيامبرى نخواهد آمد.(4)
"ابن اثير" در كتاب معروف "اسدالغابه" گفت: پيامبر(ص) دوبار ميان خويش و على(ع) عقد برادرى بست و در هر دوبار به وى فرمود: أنت اخى فى الدنيا و الآخره.(5)
خود على(ع) بارها فرمود: من بنده خدا و برادر رسول خدا(ص) هستم. اين جمله را پس از من، كسى ادّعا نخواهد كرد، مگر شخص دروغ گو.(6)
1- سوره حجرات(49)، آيه 10
2- رمضان در تاريخ (لطف الله صافى گلپايگانى)، ص 92
3- زندگانى چهارده معصوم(ع) (ترجمه اعلام الورى)، ص 267
4- رمضان در تاريخ، ص 95
5- همان، ص 98
6- زندگانى چهارده معصوم(ع)، ص 268
