كلماتى در پيرامون شاعر
اسمش عمرو پسر عاص، وى يكى از پنج نفرى است كه بر تيز هوشى حيله گرى در عرب مشهور بودند(17) هر فتنه از او آغاز شد و به او خاتمه يافت، و خودش نيز به اين مطلب در اشعار خود اشاره مى كند، در شر و فساد و دروغ و فتنه انگيزى در تاريخ مشهور مى باشد.
نسب عمرو عاص
پدر او كسى است كه صريح قرآن او را مورد ذم و ابتر لقب داده است، «ان شانك هو الابتر» عقيده مفسرين مؤيد اين مطلب مى باشد،هرچند كه بعض تفاسير اين لقب را بين عاص و ابوجهل و ابولهب،و عقبه بن ابى معط مردد دانسته اند، ولى حق مطلب گفته فخر رازى مى باشد:
كه هر كدام از اين افراد رسول خدا را نكوهش نموده اند، منتهى عاص پدر عمرو عاص بيش از همه آنها در اهانت و سرزنش رسول خدا فعاليت نموده است، و آيه به او مؤكد و مخصوص مى باشد لذا مشهور بين مفسرين اين است كه مراد آيه عاص مى باشد.(18)
از آيه كريمه كه عاص پدر عمرو را ابتر خوانده است ، چنين استفاده مى شود كه عمرو از نظر قرآن منسوب به عاص نمى باشد. و حق مطلب هم اين است كه هر فرزندى كه به عاص نسبت داده شود حلال زاده نمی باشد، براى وضوح مطلب بايد مادر عمرو را معرفى كنيم.
پی نوشت ها
(17)آن پنج نفر عبارت بودند از معاويه، عمرو عاص، قيس اسعد بن عبادة، مغيرة ابن شعبه، عبدالله بن بديل، از اين پنج نفر قيس و عبدالله اين تيزهوشى را در طريق حق به كار بردند، و اين سه نفر، اين نعمت را در طريق اضلال مردم به كار بردند.
(18)تفسير فخر 32/131-132
