شفا یافتگان – 14
پسر بچه اى به نام (ع ـ ز) مى گويد:
(من ناراحتى قلبى مادر زادى داشتم وبستگان من براى مداوا در تهران به پزشكان زيادى از جمله دكتر طباطبائى مراجعه كرده بودند; ايشان اظهار كرده بود: قلب او بايد عمل شود وتا به سن 6 سالگى نرسد نمى توانيم او را عمل كنيم. در صورت عمل شدن هم تنها 50% احتمال خوب شدن وجود دارد. يكى از اقوام ما هر چهارشنبه مردم را با هيأت وكاروان از تهران به مسجد جمكران مى آورد. آن روز پدر من هم در مأموريت بود وبه بيرجند مسافرت كرده بود. اين آقا مرا هم با هيأت به مسجد جمكران آورد. من قادر به راه رفتن نبودم. لذا مرا بغل كرد وداخل مسجد برد ونشانى محل خود را به من گفت ورفت. من توى مسجد دراز كشيده بودم. قدرى دعا كردم وبه درگاه الهى تضرّع وتوسل جستم. در اثر خستگى، خوابم برد. در خواب، آقا امام زمان (عليه السلام) را ديدم كه با لباس وعمامه سبز وچهره اى نورانى نزديك من آمد وفرمود: بلند شو، شفا گرفتى! بعد به سر وسينه ام دستى كشيد ودوباره فرمود: بلند شو! از خواب بيدار شدم واحساس كردم كه حالم خوب است. من كه اصلا قادر به راه رفتن نبودم، دويدم كه محل راننده را پيدا كنم. همين كه او را ديدم خود را در بغلش انداختم).
منبع : شفا یافتگان
نویسنده : واحد تحقیقات مسجد مقدس جمکران
