1. ((مهدى ، پنجمين فرد از فرزندان پسرم موسى است . او پسر سيده اماء است . داراى غيبتى است كه كجروان در آن گمراه مى شوند. پس از آن خداوند او را ظاهر خواهد ساخت و شرق و غرب عالم ، به دست او فتح خواهد شد. عيسى بن مريم فرود خواهد آمد و در پشت سرش نماز خواهد خواند. زمين به نور جمالش درخشندگى پيدا مى كند و نقطه اى در روى زمين باقى نخواهد ماند مگر آن كه در آن ، خدا عبادت شود و هر چه دين در روى زمين باشد، دين خدا خواهد شد؛ هر چند مشركان كراهت داشته باشند)). (182)
2. ((متقيان و پرهيزكاران ، كسانى هستند كه به غيب ايمان دارند و به قيام قائم اقرار داشته باشند و آن را حق بدانند)). (183)
3. ((متقيان ، شيعيان على هستند و عيب عبارت است از حجت غائب )). (184)
4. ((غيبت براى ششمين فرزند من است ، و او دوازدهمين امام هدايت ، پس از رسول الله صلى الله عليه و آله است )). (185)
5. ((زمانى خواهد آمد كه امام از ديده ها غايب باشد. خوشا به حال كسانى كه در آن زمان در ايمان به او ثابت باشند)). (186)
6. ((كسى كه به همه امامان اقرار كند و منكر مهدى شود، مانند كسى است كه به همه پيغمبران اقرار كند و منكر پيامبرى محمد صلى الله عليه و آله گردد)). سپس از حضرتش پرسيده شد: مهدى چه كسى است ؟ فرمود:
(7. ((پدرم زره رسول خدا را پوشيده ، بر زمين كشيده مى شد. من نيز پوشيدم ، چنين بود. قائم وقتى آن را بپوشد، به اندازه اش خواهد بود)). (188)
8. ((صاحب الاءمر، زمين را از عدل و داد پر سازد؛ چنانچه از ظلم و جور پر شده است . و آن وقتى خواهد بود كه به امامان دسترسى نباشد؛ رسول خدا صلى الله عليه و آله وقتى مبعوث شد كه فترت پيامبران بر قرار بود و به وجود آنان دسترسى نبود)). (189)
9. ((قائم ما وقتى قيام كند، مانند داود و سليمان قضاوت مى كند، و بينه طلب نخواهد كرد)). (190)
10. ((همه معجزه هايى كه براى انبيا و اوصيا بوده ، به دست قائم ما انجام خواهد شد، تا بر دشمنان ، حجت تمام باشد)). (191)
11. ((قائم ، هنگام ظهور، بيعت هيچ كسى بر گردنش نيست )). (192)
12. ((قائم ما غيبتى دارد بسيار طولانى )) عرض شد: چرا؟ فرمود:
((چون بر جانش مى ترسد)). (193)
13. ((براى صاحب الاءمر غيبتى خواهد بود كه بسيارى از كجپرستان در آن به ريب و شك اندر خواهند شد و غيبت علتى دارد كه ما اذن نداريم آن را براى شما بگوييم )). (194)
14. ((قائم ، ظهور نخواهد كرد مگر وقتى كه نيكانى كه در صلب بدان هستند، متولد شوند. اين وقت است كه قائم ظهور خواهد كرد و دشمنان خدا را خواهد كشت )). (195)
15. ((از شما كسى بگويد: ((اگر قائم آل محمد را ديدم ، يارى اش مى كنم )) مانند كسى است كه در پيش رويش شمشير مى زند، نه بلكه مانند شهيدى است كه در ركاب او شهيد شده است )). (196)
16. ((هنگامى كه قائم خروج كند، كافر و مشركى در جهان باقى نخواهد ماند)). (197)
17. ((نخستين كسى كه با قائم بيعت مى كند، جبرئيل است )). (198)
18. ((313 مرد به مسجدالحرام مى آيند و منادى ندا مى كند:
اين مهدى است كه خروج كرده ، به قضاوت داود و سليمان قضاوت مى كند و بينه و گواه نمى خواهد)). (199)
19. ((وقتى كه قائم قيام كند، همگان از نيكان و خسان او را مى شناسند)). (200)
20. ((دو خون در اسلام است كه هيچ كس حق ندارد در آن دو به حكم خدا قضاوت كند، مگر وقتى كه قائم ظهور كند. اوست كه به حكم خدا در آن قضاوت خواهد كرد:
زناكار زن دار را رجم مى كند؛ مانع الزكاة را گردن مى زند)). (201)
21. ((من قائم را مى بينم كه بر كوه نجف استوار است ، و بر اسبى ادهم و ابلغ (سپيد و سياه ) سوار مى باشد، و مردم هر شهرى كه او را مى بينند، مى پندارند او در شهر خودشان است و فرشتگان به يارى اش بر مى خيزند)). (202)
22. ((من قائم را مى بينم كه بر منبر كوفه قرار دارد و گرداگردش 313 نفر مرد - به عدد اصحاب بد - قرار دارند كه اصحابش هستند و آنها افسران و پرچمداران او هستند؛ چنانچه آنان حاكمان خدا روى زمين بر خلق هستند)). (203)
23. ((قائم از نظر بدنى قوى است و يارانش نيز چنينند؛ هر يك با چهل مرد برابرند و قلب آنها از آهن محكمتر است و شمشير، باز ندارند تا خداوند خشنود شود)). (204)
24. ((عصاى موسى نزد ماست و براى قائم ما آماده شده ؛ با آن عصا مى كند، آنچه موسى مى كرد)). (205)
25. ((پيراهن يوسف كه ديدگان يعقوب را بينا كرد، نزد قائم ماست )). (206)
26. ((قائم ما اهل بيت ، روز جمعه خروج مى كند)). (207)
27. ((در مسجدالحرام 313 مرد مى آيند و هر يك از آنها ندا مى كند:
اين مهدى است كه مطابق قضاوت آل داود قضاوت مى كند و بينه نمى خواهد)). (208)
28. ((هر كس سوره بنى اسرائيل را در هر شب جمعه بخواند، نخواهد مرد تا به خدمت قائم برسد و از يارانش باشد)). (209)
29. ((وقتى كه قائم ما قيام كند، در حكومتش مساوات بر قرار خواهد كرد و با خلق خدا با عدالت رفتار مى كند. چه نيكوكار باشد و چه زشت كار. آن كه او را اطاعت كند، خدا را اطاعت كرده و آن كه او را عصيان كند، خدا را عصيان كرده است . او را مهدى ناميده اند؛ چون به حقيقت نهانى هدايت مى كند. تورات و ديگر كتابهاى آسمانى را از غارى در انطاكيه بيرون مى آورد و ميان اهل تورات به تورات و ميان پيروان انجيل به انجيل و ميان اهل زبور به زبور و ميان پيروان قرآن به قرآن قضاوت مى كند. همگى ثروتهاى جهان نزدش جمع مى شود. چه آنچه در روى زمين قرار دارد و چه آنچه در زير زمين جا دارد)). (210)
30. ((فرج در هفتمين كس از فرزندان من است )). (211)
31. ((قائم ما را دو غيبت است ، يكى از دگرى طولانيتر است )). (212)
32. ((در غيبت كبرى ، مردم امامشان را نمى بينند. او در حج شركت مى كند و مردم را مى بيند، ليكن مردم او را نمى شناسند. از جاى او، مگر خدمتگزارانش ، كسى خبر ندارد)). (213)
33. ((براى صاحب الاءمر دو غيبت است ؛ يكى كوتاه و دگرى طولانى )). (214)
34.حضرتش فرمود: ((وقتى كه سلمان وارد كوفه شد و آن را ديد، از آينده اش خبر داد و از تسلط بنى اميه در آن شهر سخن گفت . سپس چنين گفت :
((وقتى كه چنين شد، خانه نشين باشيد تا وقتى كه طاهر بن طاهر بن مطهر (پاكيزه ، پسر پاكيزه ، پسر پاك شده )، گمشده اى كه داراى غيبت است ، ظهور كند)). (215)
35. ((در ميان امامان ، امامى است در زير پرده غيبت نهان ، هنگامى كه خدا بخواهد كه از پس پرده غيبت بيرون آيد و آشكار گردد، در قلبش اثرى بگذرد. آن وقت او به امر خدا قيام خواهد كرد)). (216)
36. ((وقتى كه قائم قيام كند، منادى از آسمان ندا مى كند؛ ندايى كه دوشيزگان در جايگاه خودشان و اهل مشرق و مغرب ، همگان مى شنوند)). (217)
37. ((خداوند مردى را كه از من است و من از او در اين امت مبعوث خواهد كرد و به وسيله او بركات آسمانها و زمين را جارى خواهد ساخت ، آسمان خواهد بود و بارندگى زمين خواهد بود و رويندگى . و زمين را از عدل و داد پر كند؛ چنانچه از ظلم و جور پر شده باشد)). (218)
38. ((خروج قائم ، امرى ساخت حتمى و قطعى )). (219)
39. ((شهادت حسين عليه السّلام كه رخ داد، فرشتگان خدمت خدا عرض كردند:
با صفى تو و پسر پيغمبرت چنين مى كنند!
خداوند سايه قائم را به آنها نشان داد و فرمود:
به وسيله او، از ظلم كنندگان به حسين ، انتقام خواهم گرفت )). (220)
40. ((آن كه از شما بميرد و به راه ما معتقد باشد، مانند كسى است كه خيمه اش را در لشكر قائم بزند؛ بلكه به منزله كسى است كه در ركابش شمشير بزند، بلكه به منزله كسى است كه در راهش شهيد شود)). (221)
41. ((كسى كه بميرد و منتظر قائم باشد، به منزله كسى است كه در خيمه آن حضرت به سر مى برد)). (222)
42. مفضل از حضرتش پرسيد: چه ساعت مهدى منتظر ظهور مى كند؟
فرمود: ((ساعتش را خدا مى داند و بس )). (223)
43. ((هنگامى كه قائم ما قيام كند، دين محمد سراسر جهان را فرا مى گيرد و مشركى بر روى زمين باقى نمى ماند)). (224)
44. ((اصحاب مهدى 313 تن هستند به عدد اهل بدر، در ظرف يك ساعت همگان گردش جمع مى شوند)). (225)
45. ((وقتى كه قائم ما قيام كند، مردم را از نو به اسلام دعوت مى كند و آنها را به دينى كه پژمرده شده و اكثريت از آن گمراه شده اند مى خواند. او مهدى ناميده شده ؛ چون قيام به حق مى كند)). (226)
46. ((روزى كه قائم ظهور كند، منادى در آسمان به نام او و به نام پدرش ندا مى كند. نامش نام پيغمبر است و نام پدرش نام وصى پيغمبر)). (227)
47. ((قائم پسر زنى است كه به اسارت گرفته شده است )). (228)
48. حضرت صادق عليه السّلام پيراهن پيغمبر را نشان داد كه آستين چپش ، از دندان شكسته آن حضرت خونى شده بود، و فرمود: ((قائم اين پيراهن را مى پوشد)). (229)
49. ((قيام قائم روز عاشورا خواهد بود)). (230)
50. ((ارتش قائم بر سه گونه هستند: فرشتگان ، مؤ منان و رعب )). (231)
51. ((قائم ما وقتى قيام كند، منادى از آسمان ندا مى كند ندايى كه گردنها برايش خم مى شوند و دوشيزگان در جايگاهشان مى شنوند)). (232)
52. ((نوروز، روزى است كه قائم ما اهل بيت در آن روز ظهور مى كند. خداوند او را بر دجال پيروز مى سازد و در كناسه كوفه به دارش مى زند. نوروز از روزهاى ماست پارسيان آن را حفظ كردند و شما آن را ضايع كرديد)). (233)
53. ((سيزده زن با مهدى قائم هستند كه مجروحان را مداوا مى كنند و بيماران را پرستارى ، چنانچه اين گونه زنان با رسول خدا صلى الله عليه و آله بودند)). (234)
54. ((هنگامى كه قائم خروج كند، به مسجدالحرام داخل مى شود و رو به كعبه مى ايستد و به مقام ، پشت مى كند و دو ركعت نماز مى خواند. سپس دستها را بلند كرده به دعا مى پردازد و تضرع و زارى آغاز مى كند و ادامه مى دهد تا به رو بر زمين مى افتد)). (235)
182- اثبات الهداة ، ج 3، ص 473، ح 152 به نقل از اكمال الدين .
183- اثبات الهداة ، ج 3، ص 458، ح 93 به نقل از اكمال الدين .
184- اثبات الهداة ، ج 3، ص 458، ح 94 به نقل از اكمال الدين .
185- اثبات الهداة ، ج 3، ص 458 459، ح 96 به نقل از اكمال الدين .
186- اثبات الهداة ، ج 3، ص 469، ح 137 به نقل از اكمال الدين .
187- اثبات الهداة ، ج 3، ص 469، ح 138 به نقل از اكمال الدين .
188- اثبات الهداة ، ج 3، ص 440، ح 4 به نقل از الكافى و بصائر الدرجات .
189- اثبات الهداة ، ج 3، ص 440، ح 3، به نقل از الكافى .
190- اثبات الهداة ، ج 3، ص 447، ح 41 به نقل از الكافى .
191- اثبات الهداة ، ج 3، ص 492، باب 33، ح 137 به نقل از فضل بن شاذان ، اثبات الرجعة .
192- اثبات الهداة ، ج 3، ص 486، ح 209 و 211 به نقل از اكمال الدين .
193- اثبات الهداة ، ج 3، ص 486 - 487، ح 213 و 214 و 216 به نقل از اكمال الدين .
194- اثبات الهداة ، ج 3، ص 488، ح 217 به نقل از اكمال الدين و علل الشرائع و الاحتجاج .
195- اثبات الهداة ، ج 3، ص 489، ح 224 به نقل از اكمال الدين .
196- اثبات الهداة ، ج 3، ص 489، ح 226 به نقل از اكمال الدين . لكن اين حديث از امام باقر عليه السّلام است .
197- اثبات الهداة ، ج 3، ص 492، ح 239 به نقل از اكمال الدين .
198- اثبات الهداة ، ج 3، ص 462 - 493، ح 240 به نقل از اكمال الدين .
199- اثبات الهداة ، ج 3، ص 493، ح 241 به نقل از اكمال الدين .
200- اثبات الهداة ، ج 3، ص 493، ح 242 به نقل از اكمال الدين .
201- اثبات الهداة ، ج 3، ص 497، ح 265 به نقل از ثواب الاعمال و ص 519، ح 383 به نقل شيخ طوسى ، الاءمالى .
202- اثبات الهداة ، ج 3، ص 493، ح 244 به نقل از اكمال الدين .
203- اثبات الهداة ، ج 3، ص 494، ح 247 به نقل از اكمال الدين .
204- اثبات الهداة ، ج 3، ص 494، ح 249 به نقل از اكمال الدين .
205- اثبات الهداة ، ج 3، ص 494، ح 250 به نقل از اكمال الدين .
206- اثبات الهداة ، ج 3، 494، ح 251 به نقل از اكمال الدين .
207- اثبات الهداة ، ج 3، 496، ح 257 به نقل از الخصال .
208- اثبات الهداة ، ج 3، ص 496، ح 261 به نقل از الخصال .
209- اثبات الهداة ، ج 3، ص 497، ح 262 به نقل از ثواب الاعمال .
210- اثبات الهداة ، ج 3، ص 497، ح 268 به نقل از علل الشرائع .
211- اثبات الهداة ، ج 3، ص 499، ح 274 به نقل از شيخ طوسى ، كتاب الغيبة .
212- اثبات الهداة ، ج 3، ص 499، ح 278 به نقل از شيخ طوسى ، كتاب الغيبة .
213- اثبات الهداة ، ج 3، 500، ح 279 به نقل از شيخ طوسى ، كتاب الغيبة .
214- اثبات الهداة ، ج 3، ص 500، ح 282 به نقل از شيخ طوسى ، كتاب الغيبة .
215- اثبات الهداة ، ج 3، ص 500 - 501، ح 283 به نقل از شيخ طوسى ، كتاب الغيبة .
216- اثبات الهداة ، ج 3، ص 501، ح 285 به نقل از شيخ طوسى ، كتاب الغيبة .
217- اثبات الهداة ، ج 3، ص 502، ح 290 به نقل از شيخ طوسى ، كتاب الغيبة .
218- اثبات الهداة ، ج 3، ص 504، ح 305 به نقل از شيخ طوسى ، كتاب الغيبة .
219- اثبات الهداة ، ج 3، ص 514، ح 351 و 355 به نقل از شيخ طوسى ، كتاب الغيبة .
220- اثبات الهداة ، ج 3، ص 518، ح 380 به نقل از شيخ طوسى ، الاءمالى .
221- اثبات الهداة ، ج 3، ص 519، ح 385 به نقل از المحاسن .
222- اثبات الهداة ، ج 3، ص 519 و 520 ح 387 و 390 به نقل از المحاسن .
223- اثبات الهداة ، ج 3، ص 523، ح 408 به نقل از مختصر البصائر.
224- اثبات الهداة ، ج 3، ص 524، ح 416 به نقل از مجمع البيان .
225- اثبات الهداة ، ج 3، ص 525، ح 418 به نقل از مجمع البيان .
226- اثبات الهداة ، ج 3، ص 527، ح 432 به نقل از اعلام الورى .
227- اثبات الهداة ، ج 3، ص 535، ح 479، به نقل از نعمانى ، كتاب الغيبة .
228- اثبات الهداة ، ج 3، ص 539، ح 498 به نقل از نعمانى ، كتاب الغيبة .
229- اثبات الهداة ، ج 3، ص 542، ح 516 به نقل از نعمانى ، كتاب الغيبة .
230- اثبات الهداة ، ج 3، ص 543، ح 523 به نقل از نعمانى ، كتاب الغيبة .
231- اثبات الهداة ، ج 3، ص 562، ح 635 به نقل از تاءويل الآيات الظاهرة .
232- اثبات الهداة ، ج 3، ص 568، ح 675 به نقل از سيد بهاءالدين على بن عبدالحميد حسينى ، الاءنوار المضيئة .
233- اثبات الهداة ، ج 3، ص 571، ح 693 به نقل از ابن فهد حلى ، مهذب البارع . 234- اثبات الهداة ، ج 3، ص 575، ح 725 به نقل از مناقب فاطمة و ولدها.
235- اثبات الهداة ، ج 3، ص 563 564، ح 643 به نقل از تاءويل الآيات الظاهرة .
منبع : راه مهدى
نويسنده : آية الله سيد رضا صدر
باهتمام : سيد باقر خسرو شاهى
