حديث :
692 - عن عمرو بن نعمان الجعفى قال : كان لابى عبدالله عليه السلام صديق لايكاد يفارقه - الى ان قال - فقال يوما لغلامه : يا ابن الفاعله اين كنت ؟ قال فرفع ابو عبدالله عليه السلام يده فصك بها جبهه نفسه ثم قال : سبحان الله تقذف امه قد كنت ارى ان لك ورعا فاذا ليس لك ورع فقال : جعلت فداك ان امه سنديه مشركه فقال : اما علمت ان لكل امه نكاحا؟ تنح عنى فما رايته يمشى معه حتى فرق بينهما الموت .
ترجمه :
692 - عمر بن نعمان جعفى گويد: امام صادق عليه السلام دوستى داشت كه همواره در كنار حضرت بود و از ايشان جدايى نمى كرد روزى به غلام خود گفت : اى زنا زاده كجا بودى ؟ امام صادق عليه السلام دستش را بالا برد و محكم به پيشانى خود كوبيد سپس فرمود: سبحان الله ! آيا به مادر او نسبت زنا مى دهى ؟ من معتقد بودم كه تو داراى ورع و پرهيزكارى هستى ولى اكنون پرهيزكارى در تو نيست . عرض كرد: فدايت گردم ، مادر اين غلام اهل سند و مشرك بوده . حضرت فرمود: آيا نمى دانى كه هر امتى براى خود نكاحى دارد؟ از من دور شو. - راوى گويد: - من ديگر آن مرد را همراه حضرت نديدم تا اينكه مرگ بين او و حضرت جدايى افكند.
حديث :
693 - قال و فى روايه اخرى ان لكل امه نكاحا يحتجزون به عن الزنا.
ترجمه :
693 - راوى گويد: در روايت ديگرى آمده است كه : همانا براى هر امتى نكاحى هست به وسيله آن از زنا محفوظ مى شوند.
حديث :
694 - عن ابى حمزه ، عن ابى جعفر عليه السلام قال : قلت له : ان بعض اصحابنا يفترون و يقذفون من خالفهم فاق : الكف عنهم اجمل ثم قال : يا ابا حمزه و الله ان الناس كلهم اولاد بغايا ما خلا شيعتنا ثم قال : نحن اصحاب الخمس و قد حرمناه على جميع الناس ما خلا شيعتنا. (الحديث )
ترجمه :
694 - ابى حمزه گويد: به امام باقر عليه السلام عرض كردم كه : برخى از اصحاب ما افترا مى زنند و به مخالفين خود نسبت زنا مى دهند (آيا اين كار سزاوار است ؟) حضرت فرمود: نيكوتر اين است كه از دادن نسبت بد به آنان دست بكشند - سپس فرمود: - اى ابا حمزه ! به خدا سوگند كه اين مردم همگى (در واقع ) فرزندان فحشا هستند به جز شيعيان ما (151) - سپس فرمود: - ما اصحاب خمس هستيم و آن را بر همه مردم بجز شيعيانمان حرام كرده ايم .
حديث :
695 - عن ابى بكر الحضرمى ، عن ابى عبدالله عليه السلام قال : سالته عن الرجل يفترى على الرجل من جاهليه العرب فقال : يضرب حدا قلت : يضرب حدا؟ قال : نعم ان ذلك يدخل على رسول الله صلى الله عليه و آله .
ترجمه :
695 - ابى بكر حضرمى گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم : مردى بر مردى از جاهليت عرب افترا مى زند (حكمش چيست ؟) حضرت فرمود: بايد به آن افترا زننده حد زده شود. عرض كردم : آيا بايد حد زده شود؟ فرمود: آرى . به راستى كه اين كار او باعث عيب نمودن بر رسول خدا صلى الله عليه و آله مى شود.
پی نوشت ها
151-بر فرض صحت سند اين حديث ، توضيح اين حديث اين است كه : در جنگهايى كه بين مسلمين و غير مسلمين در مى گرفت غنائمى به دست مسلمين مى افتاد كه از جمله آن غنائم اسيران و كنيزان بودند كه بايد خمس آنان به ائمه عليه السلام پرداخت مى گرديد ولى بسيارى از مسلمين بدون پرداخت خمس ، آنان را مورد تملك و تصرف قرار مى دادند و از آنان كودكانى متولد مى گرديد و اين حديث نظر به چنين كودكانى دارد بنابراين (ال ) در الناس ال عهد مى باشد.
