باب ششم: در بر حذر داشتن از عقوبت گناهان در دنيا

قـال الله تـعـال : فـكـلا اخـذنـا بـذنبه فمنهم من ارسلنا عـليـه حـاصـبـا و مـنـهم من اخذته الصيحة و منهم من خسفنابه الارض و مـنـهم من اغرقنا و ما كان الله ليظلمهم و لكن كانوا انفسهم يظلمون .(159)

در حـالات كـسـانـى كـه عـذاب بـر آنـهـا در ايـن عـالم نازل گرديد خداى متعال مى فرمايد: پس تمامى آنها را به گـنـاهانشان گرفتيم . بعضى از آنها با تندباد به هلاكت رسـيـدنـد. مـانـنـد قـوم عاد. و بعضى از آنها در اثر صيحه آسـمـانـى ، كـه صـداى جـبـرئيل بوده ، هلاك شدند. و قومى ديـگـر را غرق دريا كرديم چون فرعون و اتباعش . و دسته اى را بـه زمين فرو برديم ، مانند: قارون . و چنين نيست كه خـداونـد بـه آنـهـا ظلم كرده باشد ليكن خود آنها بودند كه به خود ظلم نمودند.

و قـال رسـول الله صـلى الله عـليـه و آله : يـظهر فى امـتـى الخـسـف و القـذف قـالوا مـتـى يـكـون ذلك يـا رسول الله قال اذ ظهرت المغارف و القينات و شرب الخمر و الله لياءتين اناس من امتى على عشرو بطرولعب يصحبون قردة و خنازير لاستحالهم الحرام و اتخاذهم القينات و شرب الخمور و اكلهم الربا و لبسهم الحرير.
پـيـغـمـبر صلى الله عليه و آله سلم فرمود: در امت من خسف و قذف ظاهر مى شود، يعنى فرو رفتن به زمين و فرو ريختن بـلا بـر آنـهـا از آسـمـان مـانـنـد بـمـبارانها كه در اين زمان مـعـمول شده . گفتند: يا رسول الله چه زمان اين بلاها ظاهر خـواهـد شـد؟ فـرمـود: هـنـگـامـى كـه ظـاهـر شـود اسـتعمال آلات لهو و زنهاى خواننده و نوشيدن مسكرات . به خدا قسم مردمى از امت من بر سركشى و طغيان و بازى شب مى كـنـنـد و صـبـح مى كنند در حالى كه به صورت ميمون ها و خـوك هـا مـسـخ شـده انـد؛ بـراى ايـنـكـه چـيـزهـاى حـرام و حـلال مـى دانـنـد و زنهاى خواننده براى خود تهيه مى كنند و شـراب مـى خـورنـد و ربـا مـى گـيـرنـد و لباس حرير مى پوشند.
قـال عـليـه السـلام : اذا جـارالحـاكـم قـل المـطر و اذا غدر باهل الذمه ظهر عليهم عدوهم و اذا ظهرت الفـواحـش كـانـت الرجـفـة و اذا قـلت الامـر بالمعروف اسبيح الحريم و انما هو التبديل ثم التدبير ثم التدمير.
فرمود: هنگامى كه حاكم اسلام جور و ظلم كرد باران رحمت از آسـمـان كـم مـى گـردد. و هـنـگـامـى كـه بـا اهـل ذمـه و كـسـانـى كـه در پـنـاه اسـلام هستند بى وفايى و شكستن عهد انجام شد دشمنان آنها به آنها مسلط مى گردند و وقـتـى كه فواحش و گناهان ظاهر شدن زمين مى لرزد و اهلش را هـلاك مـى كـنـد. و در هـنـگـامـى كـه امر به معروف كم شد مـحـرمـات و كـارهـاى حـرام مـبـاح مـى گـردد. و براى امر به معروف سه مرتبه است اول تبديل ، يعنى كارهاى خلاف به كـارهـاى مـشـروع و ديـنـى بـدل شود. دوم تدبير، يعنى با نـفـشـه صـحـيح منحرفين را به راه دين برگرداندن . سوم تدمير، يعنى اگر از اصلاح آنها ماءيوس شدند آنها را به هلاكت رسانده و اعدام نمايند.

 

_________________________________________

پی نوشت:

159- سوره عنكبوت ، آيه 40.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل: