((531- مردى از امام صادق (عليه السلام ) روايت كند كه فرمود: در زمان رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) مردى بودكه به او (ذوالنمرة ) مى گفتند و در صورت از زشت ترين مردم بود، و جهت اينكه بدو (ذوالنمرة ) مى گفتند نيز به خاطر همان زشتى او بود (چون نمرة در لغت به معناى لكه صورت است كه از رنگ آن نباشد) پس آنمرد به نزد رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) آمده عرض كرد: اى رسول خدا به من خبر ده كه خداى عزوجل چه چيزهائى بر من واجب كرده است ؟ رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) فرمود: خدا بر تو واجب كرده است هفده ركعت نماز در هر شبانه روز، و روزه ماه رمضان را اگر درك كردى (و زنده ماندى ) و حج را اگر استطاعت پيدا كردى و زكوة را، و آن را براى او شرح داد، آنمرد گفت : سوگند بدان خدائى كه تو را به حق به نبوت مبعوث فرموده من براى پروردگار خود زياده بر آنچه بر من واجب كرده چيزى انجام نخواهم داد، پيغمبر (صلى الله عليه و آله ) فرمود: چرا اى ذوالنمرة ؟
عرض كرد: براى آنكه مرا اينطور زشت آفريده !
در اين هنگام جبرئيل بر پيغمبر (صلى الله عليه و آله ) نازل شده عرض كرد:اى رسول خدا همانا پروردگارت به تو دستور دهد كه ذوالنمرة را از طرف او سلام برسانى و به او بگوئى : پروردگارت تبارك و تعالى مى فرمايد: آيا خوشنود نيستى كه در روز قيامت تو را به زييائى جبرئيل محشور گردانم .
رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) به او فرمود: اى ذوالنمرة اين جبرئيل است كه به من دستور داده تو را سلام رسانم و پروردگارت به تو مى فرمايد: آيا خوشنود نيستى كه من تو را (در روز قيامت ) به زيبائى جبرئيل محشور گردانم .
ذوالنمرة گفت : پروردگارا من راضى شدم و به عزتت سوگند من هم در عوض براى تو (در اعمال بدان اندازه ) بيفزايم تا خوشنود شوى . ))
حُمَيْدُ بْنُ زِيَادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْكِنْدِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الْمِيثَمِيِّ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ ص رَجُلٌ يُقَالُ لَهُ ذُو النَّمِرَةِ وَ كَانَ مِنْ أَقْبَحِ النَّاسِ وَ إِنَّمَا سُمِّيَ ذُو النَّمِرَةِ مِنْ قُبْحِهِ فَأَتَى النَّبِيَّ ص فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَخْبِرْنِى مَا فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيَّ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص فَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكَ سَبْعَ عَشْرَةَ رَكْعَةً فِى الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ وَ صَوْمَ شَهْرِ رَمَضَانَ إِذَا أَدْرَكْتَهُ وَ الْحَجَّ إِذَا اسْتَطَعْتَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَ الزَّكَاةَ وَ فَسَّرَهَا لَهُ فَقَالَ وَ الَّذِى بَعَثَكَ بِالْحَقِّ نَبِيّاً مَا أَزِيدُ رَبِّى عَلَى مَا فَرَضَ عَلَيَّ شَيْئاً فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ ص وَ لِمَ يَا ذَا النَّمِرَةِ فَقَالَ كَمَا خَلَقَنِى قَبِيحاً قَالَ فَهَبَطَ جَبْرَئِيلُ ع عَلَى النَّبِيِّ ص فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ رَبَّكَ يَأْمُرُكَ أَنْ تُبَلِّغَ ذَا النَّمِرَةِ عَنْهُ السَّلَامَ وَ تَقُولَ لَهُ يَقُولُ لَكَ رَبُّكَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَ مَا تَرْضَى أَنْ أَحْشُرَكَ عَلَى جَمَالِ جَبْرَئِيلَ ع يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص يَا ذَا النَّمِرَةِ هَذَا جَبْرَئِيلُ يَأْمُرُنِى أَنْ أُبَلِّغَكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ رَبُّكَ أَ مَا تَرْضَى أَنْ أَحْشُرَكَ عَلَى جَمَالِ جَبْرَئِيلَ فَقَالَ ذُو النَّمِرَةِ فَإِنِّى قَدْ رَضِيتُ يَا رَبِّ فَوَ عِزَّتِكَ لَأَزِيدَنَّكَ حَتَّى تَرْضَى
