بَابُ السِّبَابِ
1- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص سِبَابُ الْمُؤْمِنِ كَالْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَةِ
اصول كافى جلد 4 صفحه :63 رواية :1
ترجمه :
از امام صادق عليه السلام روايت شده كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: دشنام گوى مؤ من مانند كسى است كه در پرتگاه هلاكت است .
شــرح :
در لفـظ (((سـبـاب ))) و (((مـشـرف ))) مـجـلسـى (ره ) دو احـتـمـال ذكـر كـرده يـكى (((سباب ))) بكسر سين كه مصدر و بمعناى دشنام گوئى است و (((مـشـرف ))) بـكـسـر راء كه اسم فاعل و بمعناى كسيكه در پرتگاه هلاكت قرار گيرد، و ديـگرى (((سباب ))) بفتح سين و تشديد باء كه صيغه مبالغه و بمعناى بسيار دشنامگو و (((مـشـرف ))) بـفـتـح راء كه مصدر ميمى و به معناى پرت شدن است . سپس درباره خود دشنام گويد: دشنام بحسب لغت شامل قذف يعنى نسبت بزنا و زنازادگى هم ميشود، و بعيد نيست بيشتر اين اخبار نيز شامل آن گردد، ولى در اصطلاح فقهاء آنستكه قذف نباشد مانند ايـنـكـه بـگـويـد: اى شـرابـخـوار، اى مـلعـون ، اى سـگ ، اى خـوك ،... و امثال اينها كه متضمن استخفاف و توهين باشد.
2- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَةَ بـْنِ أَيُّوبَ عـَنْ عـَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ عَنْ أَبِى بَصِيرٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص سِبَابُ الْمُؤْمِنِ فُسُوقٌ وَ قِتَالُهُ كُفْرٌ وَ أَكْلُ لَحْمِهِ مَعْصِيَةٌ وَ حُرْمَةُ مَالِهِ كَحُرْمَةِ دَمِهِ
اصول كافى جلد 4 صفحه :64 رواية :2
ترجمه :
امـام بـاقـر (عـليـه السـلام ) فـرمـود: كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده است : دشنامگويى بمؤ من نافرمانى است ، و جنگيدن با او كفر است ، و خوردن گوشش (بوسيله غيبت ) گناه است ، و احترام مال مؤ من مانند احترام خون اوست .
شــرح :
مجلسى (ره ) گويد: مقصود از كفر در جنگيدن با مؤ من كفرى است كه بمرتكب كبيره اطلاق شـود، يـا كـفـر واقـعـى اسـت در صـورتـى كـه آنـرا حـلال شـمـارد، و گـفته شده : گويا از باب اينكه جنگيدن از اسباب كفر است بطور مجاز كفر ناميده شده يا مقصود كفران نعمت الفت بين مسلمانان است كه خداوند قرار داده است .
3- عـَنـْهُ عـَنِ الْحـَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِى بَصِيرٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قـَالَ إِنَّ رَجـُلًا مِنْ بَنِى تَمِيمٍ أَتَى النَّبِيَّ ص فَقَالَ أَوْصِنِي فَكَانَ فِيمَا أَوْصَاهُ أَنْ قَالَ لَا تَسُبُّوا النَّاسَ فَتَكْتَسِبُوا الْعَدَاوَةَ بَيْنَهُمْ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 64 رواية :3
ترجمه :
حـضرت باقر (عليه السلام ) مردى از قبيله بنى تميم نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمـده عـرض كـرد: بـمـن سـفـارشـى (و وصـيتى ) بفرما، پس در آنچه حضرت باو سفارش فـرمـود ايـن بـود كه : بمردم دشنام مدهيد تا (در نتيجه ) كسب عداوت (و دشمنى ) ميان آنها كنيد.
