امام حسین وعاشورا از دیدگاه اهل سنت - 36
امـام و هـمـراهـان وقـتـى از مـديـنـه خارج شدند, در جاده اصلى به راه افتادند مسلم بن عقيل گـفت :مى ترسم ما را تعقيب كنند و به ما برسند, بهتر است ما هم مثل عبداللّه بن زبير از راههاى فرعى به سوى مكه برويم . حضرت فرمود: ((به خدا تا مكه از راه اصلى جدا نمى شوم , تا مردم بدانند كه حسين (ع ) از حقگويى وايستادگى در برابر ستم و زورگويى بيم ندارد)).
شـخـصـيـتـى مـثل عبداللّه ابن زبير كه هدفش حفظ جان و موقعيت خود است , بايد مخفيانه از مـديـنـه فرار كند و از راههاى فرعى متوارى شود, ولى كسى كه براى نجات يك امت و حفظ يك مـكـتـب , عـلـم مـخـالفت با يزيد بر افراشته و تصميم دارد مسير تاريخ را به سود حق تغيير دهد, نـمى تواند خود را در پيچ و خم كوره راهها پنهان كند, او بايد هميشه در متن جامعه حضور داشته باشد, از راه اصلى حركت كند ودر مجامع عمومى مسلمين ظاهر شود درست به همين دليل بود كـه امـام مـكـه را براى اولين مرحله حركت خود انتخاب كرد و پس از رسيدن به مكه تا زمانى كه مـى تـوانست از آن موقعيت به سود نهضت مقدس خويش بهره بردارى كند در آنجا ماند و درست زمانى مجبور به ترك مكه شد كه ماندن در مكه رابه زيان نهضت خويش دانست .
منبع : امام حسین وعاشورا از دیدگاه اهل سنت
نویسنده : گروه معارف - مركز پژوهشهاى اسلامى صدا و سيما
